Thread by @BlankePit

Draadje.

Voor de #ACAB roeptoeters… als jullie vroeger Kerst vierden met de hele familie was mijn vader aan het werk. Ook met oudjaar en op onze verjaardagen. En ‘s nachts. En in het weekend. >

> Hij heeft menselijke resten verzameld na suïcide of verkeersongevallen. Hij greep in bij huiselijk geweld. Drenkelingen werden door hem uit zee gevist. Mijn vader is in elkaar gerost, bespuugd en uitgescholden en hij is zelfs beschoten. >

> Hij is zo ernstig bedreigd dat wij als gezin een tijdje niet thuis konden wonen. Hij bemiddelde waar dat nog kon, greep in als die grens werd overschreden en heeft zijn hele leven gezorgd voor de veiligheid van anderen. Eerst 'op straat', later beleidsmatig. >

> Kleine anekdote. Toen hij bij de (toen nog) Brigade Verkeersongevallen zat, moest hij naar een aanrijding. Het slachtoffer bleek een meisje van 6 te zijn. Zij is ter plekke in mijn vaders armen gestorven. Hij is daarna haar ouders gaan vertellen dat hun kind dood was. >

> Toen hij laat die avond thuiskwam heeft hij mij uit bed gehaald en heb ik de hele nacht in zijn armen geslapen, terwijl hij zachtjes huilde. Ik was toen 6 jaar. Het was - zoals hij zelf altijd zei - het meest verschrikkelijke dat hij ooit meemaakte. Té dichtbij. >

> Beste ACAB roeptoeters, in die uniformen zitten mènsen. Vaders, broers, zoons, ooms.

Dat het geen heiligen zijn spreek dus voor zich.

Desalniettemin… toon wat respect. Dan krijg je dat ook terug.

#WeesLiefVoorElkaar

Einde draadje. <