مورچهای از درخت گوشهی دیوار باغچه، کنار پنجرهی کلاس بالا میکشید. استاد مرد سفیدپوستی بود که به عقاید راستگرایانه مشهور بود. در پاسخ به دانشجویی، رویش به سمت پنجره برگشته بود. باد میوزید و آفتاب روی گونهاش بود و ته ریشش که خرمایی رنگ بود را روشنتر نشان میداد.
گفت که فکر میکند، جنبش "خواهران برهنه"، به انحراف کشیده شده و به جای تمرکز بر مساوات جنسیتی، بر مردزدایی از دانشگاه متمرکز گشته است. دانشجویی فیلم کلاس را در فیسبوک گذاشت. جناح چپ بیانهی تندی صادر کرد و راستگرایان را به زنستیزی متهم کرد. دانشگاه استاد سفیدپوست را اخراج کرد.
مرد سفید، جنبشی مجازی راه انداخت که شغلش را به دلیل استفاده از حق آزادی بیان از دست داده. تظاهراتی اعتراضی برپا شد. جناح چپ در بیانهای از حق آزادی بیان که توسط مراکز قدرت صلب شده، حمایت کرد و در انتخابات پیش رو، استاد را برای انتخابات شورای شهر، را به عنوان فردی مترقی نامزد کرد.
مورچهای از درخت گوشهی دیوار باغچه، کنار پنجرهی کلاس بالا میکشید. خورشید به روشنی میدرخشید. کلاس خالی بود و آفتاب بر روی موزاییکهای کف اتاق افتاده بود.
• • •
Missing some Tweet in this thread? You can try to
force a refresh
فیسبوک حامد اسماعیلیون:
۴۴ سال پیش در این روزها هیچِ بزرگ از پلههای یک هواپیما دست در دست مهماندار فرانسوی پایین آمد تا سلسلهی ضحاکیان را پایه بگذارد. او سلانه سلانه از پلهها بیهیجان پایین میآمد و میدانست در سایهی خود داس بزرگی را پنهان کرده است که نماد بیواسطهی مرگ...
...و نیستیست. او میآمد تا دشنه زیر گردن ایران بگذارد. ایران برای او جز مشتی خاک نبود که باید به پای شریعت زانو بزند. ایران برای او بیش از چند کوه و دریاچه و کویر نبود که به فضل الهی و با نفسِ حقِ نایب امام زمان سر به راه خواهد شد و قدم در راه اسلام خواهد گذاشت.
عدهای از مردم او را خواسته بودند. دنیا بر آمدنِ او توافق کرده بود. چه میشد کرد؟ مترجمانِ سیّاس، ایدهی مهاتما گاندیِ ایران را به رسانههای غربی فروخته بودند و سکوتِ هیولاوش او که در نفسهای عمیق ترسآورش پنهان بود در برخی انگار رویای نجاتدهنده را زنده کرده بود.
آیا فکر میکنم افرادی که برای مدیریت اپوزیسیون مطرح هستند، نفوذی جمهوری اسلامی هستند؟ احتمال آنرا کم میدانم.
در حلقهی مشاوران آنها چطور؟ سلولهای وابسته به جمهوری اسلامی که در مواقع مورد نیاز بتوانند بر تصمیمات آنان تاثیر بگذارند؟
بسیار محتمل است. #مهسا_امینی
این سلولها طرفدارانی سرسخت و وفادار مینمایند. مشاورههای بد میدهند. شوهای پر سر و صدا و کم بهره پیشنهاد میکنند. با شناخت حساسیتهای جامعه یا طرفداران گروههای دیگر، سعی در فعال کردن گسل بین گروهها دارند. به کانالیزه کردن افراد علاقه دارند. #زن_زندگی_آزادی
بر اکثریت بودن طرفدارن آنان و باج ندادن به دیگران تاکید میکنند. شعارهای تک و توک را برجسته میکنند تا با ارائهی تصویری معوج از جامعه، ذهن رهبران را از واقعیت جامعه جدا و روند تصمیمگیری صحیح آنان را مختل کنند.
رهبران بزرگ منتقدان را میستایند و چاپلوسان را خوش ندارند.
شما حق دارید بدانید من در موارد اختلافی، چگونه فکر میکنم. به جای حدس زدن، صریح و بیلکنت از خودم بشنوید:
۱. ایران و حفظ یکپارچگی آن برای من یک اولویت اساسی است.
۲. اقوام، فرهنگها، زبانها و گویشهای این سرزمین هستند که ایران را میسازند. بدون آنها ایران بیمعنی است.
ساختار سیاسی مطلوب از دید من، ساختاری کاملا دموکراتیک و با حداکثر آزادی برای رشد و اعتلای فردی است.
۳. حفظ زبان پارسی به عنوان زبان میانجی یک ضرورت ملی است. در کنار آن سیستم آموزشی باید آموزش زبانهای مادری و ادبیات آن را نیز به عنوان حلقههای تکمیلی در آموزشهای خود ارائه دهد.
۴. اقتصاد، فرهنگ و ادارهی مناطق باید تمرکززدایی شود. سیاست خارجی و نیروهای نظامی باید در اختیار دولت مرکزی که نمایندهی تمام شهروندان ایران است باشد.
۵. پرچم ایران یک نماد و قرارداد ملی است. من پرچم شیر و خورشید را میپسندم، اما شکل پرچم نیز میتواند در یک رفراندم ملی تعیین شود.
۲ هفته قبل از قتل #مهسا_امینی به دست ماموران گشت ارشاد، نتایج یک نظرسنجی در فصلنامه دانشگاه و پژوهشگاه عالی دفاع ملی و تحقیقات راهبردی جمهوری اسلامی ایران منتشر شد، که در کنار انبوه خبرها، به آن چندان توجه نشد: از هر چهار ایرانی، سه نفر در اعتراضها شرکت خواهند کرد.
۲۵ شهریور و با اعلام خبر قتل #مهسا_امینی به دست گشت ارشاد، اولین تجمعها اطراف بیمارستان کسری که او در آن درگذشت، شکل گرفت. مردم در روز جان باختن او خشمگینانه، در شعارهایشان کلیت جمهوری اسلامی را نشانه گرفتند. مسئولین جمهوری اسلامی نیز از همان ابتدا به همان شیوههای همیشگی...
...ابتدا انکار تقصیر و همزمان استفاده از ابزارهای سرکوب دست زدند. اکنون که قریب دو ماه از آغاز #انقلاب۱۴۰۱ میگذرد و حکومت از تمامی ظرفیت دستگاه پروپاگاندا، تمام برگهای سرکوب خشن خود استفاده کرده، چرا بر خلاف اعتراضات سالهای ۹۶ و ۹۸ موفق به سرکوب، ارعاب و خاموش کردن جمعیت...
سال 90 یه دانشجوی دکترای روانشناسی استنفورد به نام الیزابت نیوتن یه بازی/آزمایش ساده و جالب کرد. بازی این بود که افراد یه گروه یه ترانه خیلی معروف رو تو ذهن انتخاب میکردن و ریتمش رو با مداد روی میز میزدن (گروه تقزنها) و افراد گروه دوم گوش میدادن و باید حدس میزدن چه ترانهایه
ترانهها خیلی معروف بودن در حد «تولدت مبارک» و «اتلمتلتوتوله» و «عمو زنجیرباف» ما. آزمایشگر از گروه تقزنها پرسیده بود به نظرتون چند درصد گوشدهندهها میتونن ترانه شما رو درست تشخیص بدن و جوابشون این بود که پنجاه درصد.
یعنی حدس میزدن از هر دو نفر یه نفر میتونه ترانه رو از روی تقتقها درست تشخیص بده. حالا واقعیت چی شد؟ فقط دو و نیم درصد گوشکنندهها تونستن درست تشخیص بدن. یعنی یک نفر از هر چهل نفر!
چرا اینطوری شد و چه اهمیتی داره این بازی؟
در دفاع از آن سه دختر بوم بوم کننده
سه دختر نوجوان متن ترانهای را تبدیل به شعری اروتیک کرده و همخوانی کردهاند. حال ویدئوی ضبط شدهی این اتفاق، در دستهای لمسکننده میچرخد. انگار نیشتری به دمل چرکین و مهوع اخلاقمداری دو روی سرکوب شده خورده و تمام کثافت و چرک آن نمایان میشود
مشتی جلقی پورنوبین، بر اخلاق از دست رفته میگریند. گرگهای آلفای مجازی و توله سگهای توسریخوردهی واقعی، بر نبودن دست کنترلگر بر سر این دخترکان افسوس میخورند. ناموسپرستان، از غیرت نداشتهی پدری که داس بر دست، سرشان را نبریده خشمگینند.
آن یکی که با لبهایشان تحریک شده. گروهی رو ترش میکنند که ما هم نوجوون بودم، کی اینقدر وقیح بودیم والا...
نه خانم! نه آقا! تو هم که اکنون ترازوی شکستهی یک کفهی اخلاقگرایی را سالوسانه به دست گرفتهای، در این سنین همین بودی.