فیسبوک حامد اسماعیلیون:
۴۴ سال پیش در این روزها هیچِ بزرگ از پله‌های یک هواپیما دست در دست مهماندار فرانسوی پایین آمد تا سلسله‌ی ضحاکیان را پایه بگذارد. او سلانه سلانه از پله‌ها بی‌هیجان پایین می‌آمد و می‌دانست در سایه‌ی خود داس بزرگی را پنهان کرده است که نماد بی‌واسطه‌‌ی مرگ... ...و نیستی‌ست. او می‌آمد تا دشنه زیر گردن ایران بگذارد. ایران برای او جز مشتی خاک نبود که باید به پای شریعت زانو بزند‌. ایران برای او بیش از چند کوه و دریاچه و کویر نبود که به فضل الهی و با نفسِ حقِ نایب امام زمان سر به راه خواهد شد و قدم در راه اسلام خواهد گذاشت.

آیا فکر می‌کنم افرادی که برای مدیریت اپوزیسیون مطرح هستند، نفوذی جمهوری اسلامی هستند؟ احتمال آنرا کم می‌دانم.
در حلقه‌ی مشاوران آنها چطور؟ سلول‌های وابسته به جمهوری اسلامی که در مواقع مورد نیاز بتوانند بر تصمیمات آنان تاثیر بگذارند؟
بسیار محتمل است.
#مهسا_امینی این سلول‌ها طرفدارانی سرسخت و وفادار می‌نمایند. مشاوره‌های بد می‌دهند. شوهای پر سر و صدا و کم بهره پیشنهاد می‌کنند. با شناخت حساسیت‌های جامعه یا طرفداران گروه‌های دیگر، سعی در فعال کردن گسل‌ بین گروه‌ها دارند. به کانالیزه کردن افراد علاقه دارند.
#زن_زندگی_آزادی

شما حق دارید بدانید من در موارد اختلافی، چگونه فکر می‌کنم. به جای حدس زدن، صریح و بی‌لکنت از خودم بشنوید:
۱. ایران و حفظ یکپارچگی آن برای من یک اولویت اساسی است.
۲. اقوام، فرهنگ‌ها، زبان‌ها و گویش‌های این سرزمین هستند که ایران را می‌سازند. بدون آنها ایران بی‌معنی است. ساختار سیاسی مطلوب از دید من، ساختاری کاملا دموکراتیک و با حداکثر آزادی برای رشد و اعتلای فردی است.
۳. حفظ زبان پارسی به عنوان زبان میانجی یک ضرورت ملی است. در کنار آن سیستم آموزشی باید آموزش زبان‌های مادری و ادبیات آن را نیز به عنوان حلقه‌های تکمیلی در آموزش‌های خود ارائه دهد.

۲ هفته قبل از قتل #مهسا_امینی به دست ماموران گشت ارشاد، نتایج یک نظرسنجی در فصلنامه دانشگاه و پژوهشگاه عالی دفاع ملی و تحقیقات راهبردی جمهوری اسلامی ایران منتشر شد‌، که در کنار انبوه خبرها، به آن چندان توجه نشد: از هر چهار ایرانی، سه نفر در اعتراض‌ها شرکت خواهند کرد. ۲۵ شهریور و با اعلام خبر قتل #مهسا_امینی به دست گشت ارشاد، اولین تجمع‌ها اطراف بیمارستان کسری که او در آن درگذشت، شکل گرفت. مردم در روز جان باختن او خشم‌گینانه، در شعارهایشان کلیت جمهوری اسلامی را نشانه گرفتند. مسئولین جمهوری اسلامی نیز از همان ابتدا به همان شیوه‌های همیشگی...

سال 90 یه دانشجوی دکترای روانشناسی استنفورد به نام الیزابت نیوتن یه بازی/آزمایش ساده و جالب کرد. بازی این بود که افراد یه گروه یه ترانه خیلی معروف رو تو ذهن انتخاب می‌کردن و ریتمش رو با مداد روی میز میزدن (گروه تق‌زن‌ها) و افراد گروه دوم گوش می‌دادن و باید حدس می‌زدن چه ترانه‌ایه ترانه‌ها خیلی معروف بودن در حد «تولدت مبارک» و «اتل‌متل‌توتوله» و «عمو زنجیرباف» ما. آزمایشگر از گروه تق‌زن‌ها پرسیده بود به نظرتون چند درصد گوش‌دهنده‌ها می‌تونن ترانه شما رو درست تشخیص بدن و جوابشون این بود که پنجاه درصد.

در دفاع از آن سه دختر بوم بوم کننده
سه دختر نوجوان متن ترانه‌ای را تبدیل به شعری اروتیک کرده و همخوانی کرده‌اند. حال ویدئوی ضبط شده‌ی این اتفاق، در دست‌های لمس‌کننده می‌چرخد. انگار نیشتری به دمل چرکین و مهوع اخلاق‌مداری دو روی سرکوب شده‌‌ خورده و تمام کثافت و چرک آن نمایان می‌شود مشتی جلقی پورنوبین، بر اخلاق از دست رفته می‌گریند. گرگ‌های آلفای مجازی و توله سگ‌های توسری‌خورده‌ی واقعی، بر نبودن دست کنترلگر بر سر این دخترکان افسوس می‌خورند. ناموس‌پرستان، از غیرت نداشته‌ی پدری که داس بر دست، سرشان را نبریده خشمگینند.

۴۲ سال

"۴۲ ساله که براندازها می‌خوان این حکومت رو ساقط کنن و هیچ غلطی تا حالا نکردن. بعد از اینم هیچ غلطی نمی‌تونن بکنن."

"۴۲ ساله که این آخوندا سوارن و حالا حالا هم پیاده نمی‌شن. آخرش هم توافق می‌کنن و می‌مونن."

احتمالا همه‌ی شما این دو جمله رو از دو پایگاه مختلف فکری شنیدین. یکی از طرف طرفداران و دیگری بعضی مخالفین حکومت. اما بیایید این ۴۲ سال رو از نگاه تاریخی و تغییر نسل ببینیم. ظهور یک نسل حقیقی و یک آگاهی نسلی متمایز، نتیجه حوادث تاریخی بزرگیه که افراد در حدود ۱۷ تا ۲۵ سالگی در داخل یک کشور ، به طور مشترک تجربه می‌کنن.

سالها پیش با رفیقی شوخی می‌کردم. داشت از فیلمی که جایزه‌ای هم داشت تعریف می‌کرد. گفتم می‌دونی چطور جایزه گرفته؟ ۵ تا داور نشستن فیلم رو دیدن و هیچ کدوم از این ترکیب بی‌معنی سر درنیاوردن. اولی با خودش گفته اگه بگم نفهمیدم، اعتبارم می‌ره زیر سوال. بعد تموم شدن فیلم گفته، عجب فیلم عمیقی بود. بقیه هم برای حفظ آبرو شروع کردن به تعریف از فیلم. بعد همینطور که با هم حرف می‌زدن یک معنی هنری تو صحبت‌هاشون هم برای اون چرت مدون خلق شده و بعد به اتفاق آرا بهش جایزه دادن.

#حق_ما_این_نیست
۲۰ سال پیش هر کس ازم می‌پرسید هدفت بعد از سربازی چیه، می‌گفتم رفتن از ایران. تا اینکه خدمتم تموم شد و این سوال رو از خودم پرسیدم که: اگه همه برن، کی بمونه؟ کی ایران رو بسازه؟
این داستان پر آب چشمِ مهندس مکانیک کارآفرینیه، با کفش آهنی، که موند و خواست بسازه.

https://twitter.com/AbramsonAlec/status/1307117748020023296

من هیچ وقت دنبال میز نبودم. از همون روزهای اول افتادم تو کارگاه‌های دورافتاده و وسط بیابون کار کردم. حقوقی که می‌گرفتم، چون کارم اقماری بود خوب بود. پدر پولداری نداشتم که بخوام رو حمایت مالیش حساب کنم. پولهام رو جمع کردم و با ۳ نفر دیگه از دوستانم شریک شدم.

مورچه‌ای از درخت گوشه‌ی دیوار باغچه، کنار پنجره‌ی کلاس بالا می‌کشید. استاد مرد سفیدپوستی بود که به عقاید راستگرایانه مشهور بود. در پاسخ به دانشجویی، رویش به سمت پنجره برگشته بود. باد می‌وزید و آفتاب روی گونه‌اش بود و ته ریشش که خرمایی رنگ بود را روشنتر نشان می‌داد.

#داستانک گفت که فکر می‌کند، جنبش "خواهران برهنه"، به انحراف کشیده شده و به جای تمرکز بر مساوات جنسیتی، بر مردزدایی از دانشگاه متمرکز گشته است. دانشجویی فیلم کلاس را در فیسبوک گذاشت. جناح چپ بیانه‌ی تندی صادر کرد و راستگرایان را به زن‌ستیزی متهم کرد. دانشگاه استاد سفیدپوست را اخراج کرد.

گاهی از خودم می پرسم چرا اینجا هستم… آیا نمی شد دیکتاتوری را تحمل کرد و زندگی معمولی ای داشت؟ آیا نمی شد مثل بچه ی آدم سرم را پایین بیاندازم و زندگی ام را بکنم بی آن که بخواهم از سیاست چیزی بدانم؟ آیا نمی شد چشمم را ببندم و در برابر کمتر زجر بکشم؟

https://twitter.com/artahermes/status/1264717203477336066

شاید می شد… شاید می شد با یک دیکتاتوری کنار آمد ولی تا زمانی که ویژگی های آن دیکتاتوری بر خودم و مردم اطرافم حاکم نمی گشت. می دیدم من هم دارم قسمتی از آن چیزی می شوم که عذابم می دهد… می دیدم من هم دارم با مردم اطرافم به گونه ای رفتار می کنم که نفرت دارم آن گونه با من رفتار شود.

ری‌را پرنده‌ی کوچک

برای ری‌را اسماعیلیون، مسافری در 752

نویسنده حامد اسماعیلیون

ری‌را در دوم خرداد هزار و سیصد و هشتاد و نه در بیمارستان پارس تهران و در خانواده‌ای از طبقه‌ی متوسط به دنیا آمد.

عکس پاسپورتش مربوط به سه‌روزگی اوست وقتی به بیماری زردی‌اش هم مشکوک بودند. بر شانه‌ی راستش جای زخم کوچک واکسن بود و موهایی خرمایی و بلند داشت.

او شش ماهه بود که با پدر و مادرش به کانادا کوچ کرد. همیشه از والدینش می‌شنید "شما بهترین بچگی رو داشتی ری‌را. دو سال و نیم کامل و در تمام شبانه‌روز پیش پدر و مادرت بودی."

از فیسبوک حامد اسماعیلیون:
خوابم می‌آید اما خوابم نمی‌برد. یکی دو هفته‌ای‌ست اوضاع چنین است. افکار مغشوش می‌آید و می‌رود. پریروز صبح برای تلفن کردن به دوستی به اتاق ری‌را رفتم تا از صدای چمن‌زن همسایه دور باشم و وسط حرف‌ها بغضم ترکید. شاید به خاطر این بود که خط‌کش پلاستیکی‌اش به زمین افتاده بود و من ندیده بودم. خط‌کش را با احترام سر جایش گذاشتم انگار همین الان برسد و سراغش را بگیرد. گریه‌ها این‌طوری شده‌اند، کوتاه و انفجاری. یا یک ساعت پیش که با خودم گفتم "بچه‌ی بیچاره‌ی من."

بعد از این جمجمه‌های سوراخ شده، این خون های ریخته شده، دیگر همه چیز تغییر کرده است؛ همۀ تعاریف، مفاهیم و معانی در کلمات و نماهایی که از آنها استفاده کرده ایم و می‌کنیم تغییر کرده‌اند. از همین روست که دیگر محکوم کردن، محکوم کردن و بیان همدردی، همدردی نیست؛ و اگر در میان انفعالِ جانکاه اغلب اصناف و گروه های رسمی، سینماگران و هنرمندان به شکل فردی و گروهی _چون بیانیۀ صدای آبان_ معترض وضع موجود شده و وقایع رخ داده را محکوم می کنند، با عکس العمل‌های تند متفاوتی...

از اونجا که مردسالار گوشتخواره و قولش، می‌خوام براتون دستور درست کردن اون سوسیس تنده مزه‌ی شراب رو بنویسم. اولش باید بگم این کار رو می‌تونید با چرخ‌گوشتی که سوسیس‌پرکن داره هم انجام بدید و حتما لازم نیست مثل من سوسیس‌پر‌کن داشته باشید. من دستور رو برای یک کیلو می‌نویسم. مواد لازم:
گوشت سردست گوساله ۸۵۰ گرم.
چربی گوساله، ۱۵۰ گرم.
سیر ۶ حبه.
میخک ۳ عدد.
زنجفیل ۴ گرم.
زیره سبز ۴ گرم.
فلفل قرمز ۴ گرم.
فلفل سیاه ۴ گرم.
دانه‌ی فلفل ۴ گرم.
نمک ۱۲ گرم.
مخمر نان ۲ گرم.
گوشت گوساله‌ی سردست و چربی گاو رو با هم فقط یکبار با ۶ دونه سیر تازه چرخ می‌کنید.