#आजचा थ्रेड 26-09-20
सुख म्हणजे नक्की काय असत ?
एखादी लहानशी घटना आठवून चेहऱ्यावर एका क्षणात हसू येते त्यालाच सुख म्हणतात . “आमटी छान झाली आहे ग ” असे आपल्या ह्यांनी म्हणणे, “आमच्या सुनेची भाजणी छानच होते”, हे सासुबाईंचे वाक्य कानी पडते ,तेव्हा मनास जो आनंद होतो ते सुख असते.1/1
आपल्याला अगदी हवी तशीच साडी खरेदी होते ते सुख असते .
घराच्या भिंतीना साजेसे पडदे मिळणे हेही सुखच असते. मनासारखा स्वयंपाक होणे, आपल्या जवळच्या मित्र मैत्रिणींमध्ये मनसोक्त रमणे, गप्पा मारणे हेहि आनंदच देवून जाते. मुलांना भरभरून मार्क्स मिळालेले प्रगतीपुस्तक 1/2
आणि त्यावर सही करताना पालक म्हणून आपली ताठ झालेली कॉलर हे सुखाचे क्षण जपुन ठेवणे हे सुख कश्यातच मोजता येणार नाही.
लहानसहान गोष्टी अगदी कडधान्याला आलेले मोड , उशीर झालेला असतानाही मिळालेली रोजची लोकल ट्रेन आणि ध्यानीमनी नसतानाही मिळालेली खिडकीजवळची जागा. 1/3
कुंडीत फुललेला गुलाब , देवासमोर लावलेले निरांजन आणि पडल्यापडल्या लागलेली शांत झोप हे सुखाच्याही खूप पलीकडचे असते.
घरी यायला उशीर झाला असतानाही आवडती मालिका बघायला मिळणे , हव्या त्या वेळी हव्या त्या गोष्टी जसे नेलकटर , सहाण, सुईदोरा ह्या वस्तू नेमक्या मिळणे हेही सुखच .1/4
आपल्या वाढदिवसाला आपल्या नकळत मुलांनी हौशीने आणलेला केक , साहेबांकडून आपल्या रजेचा मान्य झालेला अर्ज , वाफाळलेल्या चहाचा घोट घेत घराच्या खिडकीतून मनसोक्त पाऊस बघत राहणे. आपल्याला हवे तेव्हा इंटरनेट असणे .घड्याळाचा ,रिमोटचा सेल हाताशीच असणे. 1/5
कधी लाईट गेले तर क्षणात मिळालेली मेणबत्ती , मनासारखी साधना ,जप होणे. आपल्या साडीला हवा तसा ब्लाउज पीस मिळणे ,मोदकाची पारी सुरेख पडणे ,घरात ठरलेले कार्य निर्विघ्नपणे पार पडणे हे सर्व सुख नाही तर काय आहे.लहानसहान गोष्टीतसुद्धा सुख दडलेले असते जे आपल्याला आनंद देवून जाते. 1/6
आपण लहानसहान गोष्टीनी निराश होतो आणि ह्या छोट्याछोट्या आनंदाला पारखे होतो.
खरतर ह्या लहानलहान आनंदातच मोठा आनंद दडलेला असतो..फक्त तो शोधता आला पाहिजे कारण हाच आनंद आपल्याला खर्या अर्थाने जागवतो ....
-अस्मिता
लेख आवडल्यास अभिप्राय नक्की द्या .
antarnad18@gmail.com
• • •
Missing some Tweet in this thread? You can try to
force a refresh
एक छान अनुभव जो मी स्वत: आजही घेत आहे, तुमच्यासाठी पाठवत आहे. प्रयोग करून बघायला काय हरकत आहे. नुकसान अजिबात नाही. 😊
रोजच्या जीवनात बरेच वेळा असं वाटतं की आपल्या मनासारखं काहीच होत नाही. होतील असं वाटणारी कामं ठप्प पडतात, अडकतात.
कितीही प्रयत्न केले तरी ज्या गोष्टी व्हायच्या असतात त्या होत नाहीत.... याचं उत्तर माझ्या एका मित्राकडून मला शिकायला मिळालं. आमची मैत्री जशी वाढू लागली तसं त्यांनी मला एक मजा सांगितली. तो म्हणाला की आम्ही एकामेकांशी बोलायला लागलो की 'आजची चांगली गोष्ट काय?'
असा प्रश्न विचारायचा. प्रश्न सोपा आहे पण पहिले काही दिवस मला नीट उत्तरंच देता येत नव्हतं. मी 'आजची चांगली गोष्ट काहीच नाही' असं म्हटलं की तो, 'काहीतरी असेल, नीट विचार कर' असं म्हणायचा. मग मी काहीतरी छोट्यातलं छोटं छान आहे म्हणून सांगायचो.
आप्पा बळवंतांच आडनाव?
आप्पा बळवंत चौक सर्वज्ञात ठिकाण. या अप्पा बळवंतांचं आडनाव काय?
कोणतंही पुस्तक पाहिजे असेल तर ते हमखास मिळण्याचे ठिकाण म्हणजे *अप्पा बळवंत चौक* गणपतीची आरती असो, देवीची आराधना करणारं श्रीसूक्त.
शाळा, कॉलेज, अभियांत्रिकी विद्यालय, वैद्यकीय विद्यालय, या सर्वांची पुस्तकं असो, ती मिळणारच या चौकातल्या ओळीने बसलेल्या दुकानातूनच. जुन्या पुस्तकांची खरेदी-विक्रीही इथेच चालते. मोठाल्या पिशव्यातून पुस्तकं भरून ठेवून विक्रेते ग्राहक पटवतात. रस्ता अडवला म्हणून तक्रार करणारे अधिकारी
आले तर, पुस्तकाच्या पिशव्या त्वरेने बाजूला नेतात. या पुस्तकपुराणा च्या नादात वर विचारलेल्या प्रश्नाचे उत्तर राहिलंच.आप्पा बळवंत त्याचं आडनाव 'मेहंदळे'
'बळवंतराव मेहेंदळे' हे होते पेशव्यांचे सेनापती. पानिपतच्या युध्दामध्ये ते मारले गेले.
A beautiful message I received on WA
पहाटेची अमर्याद ताकद*...
*तुम्ही सकाळी किती वाजता उठता?*
*हेल एरॉल्ड* नावाचं एक जगप्रसिद्ध व्यक्तिमत्व आहे, ते एक प्रचंड यशस्वी व्यावसायीक होते, मोठ्या जिद्दीने त्यांनी एका अपघातामुळे आलेल्या शारिरीक विकलांगतेवर मात केली होती. झाला,
अब्जोपती हेल कर्जबाजारी झाला.पण तो हार मानणारा नव्हता, यातून बाहेर कसं पडावं, हे विचारण्यासाठी तो आपल्या एका यशस्वी मित्राकडे गेला, मित्राने त्याला काय सल्ला दिला असेल बरं?
त्याला काहीतरी आगळेवेगळे उपाय अपेक्षित होते,काही दिवस त्याने कसेबसे ढकलले, पण दिवसेंदिवस निराशा त्याला घेरत होती, मग नाईलाज म्हणुन *त्याने सकाळी चार वाजता उठायची सुरुवात केली,* आणि हेल सांगतो, त्याचं आयुष्यच बदलुन गेलं!
त्या गणेश मुर्ती विक्रीच्या स्टॉलमधे 'तो' आज सातव्यांदा आला होता. जुनाटसा, कोणत्या तरी मंडळाचा, कदाचित फुकटच मिळालेला टी शर्ट व साधी कॉटनची मळलेली पॅन्ट असा त्याचा पेहराव होता.
दरवेळी तो यायचा..त्या कमळावर बसलेल्या शाडूच्या गणेश मूर्ती ज्या रॅकवर ठेवलेल्या होत्या, तिथे तो जायचा... बराच वेळ त्या मूर्तींकडे देहभान विसरुन पहायचा, मग किंमत विचारायचा.
'कितना को दिया.गणेशजी?'
दरवेळी दुकानातला मुलगा त्याला सांगायचा
अंकल...साडे छहसो रुपये...सीक्स हंड्रेड फिप्टी. दे दूं..?'
तिच किंमत असूनही तो प्रत्येक वेळी..
'अय्यो....ईतना..?' असे स्वतःशीच म्हणायचा..खिशात हात घालून काही तरी चाचपायचा, व पुन्हा एकदा त्या गणेश मुर्तींकडे डोळे भरुन पाहून, उदासपणे बाहेर पडायचा.
जन्माष्टमीच्या निमित्ताने वाचलेली, कै. दुर्गा भागवतांनी लिहिलेली ही सर्वोत्तम पोस्ट:
🌿
कृष्णा,
तुला कसलं संबोधन लावायचं? तू आकाशासारखा वाटतोस मला, आकाश कसं सतत माथ्यावर असतं आपण जिथे जाऊ तिथे सोबत करतं पण त्याचा निळा रंग बोटावर नाही घेता येत…
खरं म्हणजे तुझं नाव घेतल्यावर तू मानवी रूपात डोळ्यासमोर येतच नाहीस.. आधी येते ती आकाशाची गडद निळाई आणि मग त्यामागोमाग लहरत येतं एक मोरपीस .तुझं मोरपीस!
तुझ्याइतका मानवी जीवनात मिसळलेला कुठलाच देव नाही बघ! प्रत्येक नातं तू समरसून जगलास आणि वेळ येताच ते नातं त्यागून मोकळाही झालास!
कधी परत वळून बघितलंस का रे मागे? तुझ्यामागे त्या माणसांचं काय झालं असेल तुझ्याशिवाय ?
तुझं सगळंच अतर्क्य! तू प्रचलित नियम मोडलेस. जन्म घेतलास वसुदेव देवकीच्या मथुरेत पण वाढलास नंद यशोदेकडे गोकुळात! दहीदुधाच्या चो-या केल्यास, भलत्या वयात गोपिकांची छेड काढलीस.
Contact आणि Connection
मध्ये नेमका काय फरक ?
घटना न्यूयार्कमधील आहे. एका भारतीय साधूचे तिथे व्याख्यान झाले.
त्यानंतर पत्रकारांनी त्यांना गाठले.
त्यातील एकाने साधूला विचारलं,
"साधू महाराज, तुम्ही आताच्या व्याख्यानात संपर्क (Contact) आणि लगाव (Connection) यावर बोलला.
पण ते गोंधळात टाकणार आहे. या दोन्हीमध्ये फरक काय ?"
साधुने मंद स्मित केले अन उत्तर देण्याऐवजी वेगळेच प्रश्न त्यांनी त्या पत्रकाराला विचारणे सुरु केले.
साधू : "तुम्ही न्यूयार्कचे रहिवासी का ?"
पत्रकार : "येस !! का हो ?"
साधू : "घरी कोण कोण असत?"
आपल्या प्रश्नाचे उत्तर टाळण्यासाठी साधूबाबा असं काहीतरी वेगळं विचारत आहेत असं त्या पत्रकाराला वाटलं.
कारण त्याचा प्रश्न सार्वजनिक होता अन साधू तर खाजगी काहीतरी विचारत होते.
तरी मूळ प्रश्नाचे "उत्तर" मिळण्याच्या आशेने तो पत्रकार उत्तर देत गेला.