1)Ο νεαρός Σαχτζάτ Λουκμάν γεννήθηκε στο Πακιστάν το 1986.
και ηρθε στην Ελλάδα το 2007.
έμενε σε ενα διαμέρισμα στο Περιστέρι με 3 συμπατριώτες του.
2)τον τελευταίο μήνα της ζωης του δούλευε στην λαικη στα Πετράλωνα.
πιο πριν φύλακας εργοταξίου στον Ασπρόπυργο.
Το εργοτάξιο έκλεισε...
Είχε πάρει
3)ροζ κάρτα προσωρινής παραμονής.
έπαιρνε μεροκάματο 20€ τη μέρα, και τα έστελνε στην πατρίδα του.
ειχε 8 αδελφές να παντρέψει...
στις 17 Γενάρη του
4)2013 ξεκίνησε
2.30 το ξημέρωμα με το ποδήλατο για να ειναι 3.30 στα Πετράλωνα οπου άρχιζε τη δουλειά.
στη διαδρομή οι δύο χρυσαυγίτες που ειχαν βγει παγανιά ως τάγμα εφόδου οπλισμένοι με μαχαίρια τον εντόπισαν
5)στην οδό Τριών Ιεραρχών στα Πετράλωνα
Τον μαχαίρωσαν και οι δύο σε αρκετά σημεία
(7 συνολικά μαχαιριές)
ο Λιακόπουλος στην καρδιά
και ο Στεργιόπουλος στην πλάτη και τα χέρια,
και τον παράτησαν αιμόφυρτο στην άσφαλτο όπου άφησε την τελευταία του πνοή. Οι
περίοικοι ακουσαν
6)τις φωνες τηλεφώνησαν στην αστυνομία
με αποτέλεσμα
οι δύο δολοφόνοι να συλληφθούν κάπου στο Σύνταγμα.
Χωρίς να νιώθουν ότι υπήρχε η παραμικρή πιθανότητα να συλληφθούν
είχαν ακόμα πάνω τους το ματωμένο μαχαίρι.
Ο ένας ήταν 25 ετών ιδιωτικός υπάλληλος
7)και ο άλλος 29 ετών πυροσβέστης.
Στα σπίτια τους βρέθηκαν άλλες τρεις «πεταλούδες»
ρόπαλα,
σφαίρες και αλλα
καθώς
και προεκλογικά φυλλάδια της Χρυσής Αυγής.
απο τοτε αυτος ο πατέρας παντα εδω
παντα γροθιά και κόμπος στο στομάχι για ολους μας
σήμερα ο τραγικός πατέρας
8)Χαντίμ Χουσεΐν
το μονο που ψέλλισε ηταν ενα
«Νικήσαμε»
ναι νικήσαμε καλε μου άνθρωπε,
ελπιζω αποψε να εχεις λιγο πιο ήρεμο υπνο...
Για όσους δεν με γνωρίζουν, ονομάζομαι Νικολέτα Χρυσανθου και είμαι 24 ετών από την Πάφο. Αυτή τη στιγμή σας γράφω από το νοσοκομείο Klinikum Frankfurt (Oder) στη Γερμανία επειδή χρειάζομαι τη βοήθειά σας!
Ίσως τώρα τελευταίως να ακούτε για δείγμα δότη μυελού των οστών.
Δυστυχώς ή ευτυχώς μόλις ήρθε ξανά και η δική μου σειρά! Μόλις πριν από λίγες εβδομάδες η αρρώστια ξανακτύπησε τη δική μου πόρτα. Διαγνώστηκα ξανά με λεμφοβλαστικη λευχαιμία αλλά συνεχίζω να χαμογελώ και να βλέπω με αισιοδοξία τη ζωή. ☺️
Σας χρειάζομαι!
Ψάχνω κάποιον τυχερό από εσάς που να είναι συμβατός με εμένα για να γίνει ο δικός μου δότης. δότης μυελού των οστών , δότης ΖΩΗΣ.
Παρακαλώ όλο τον κόσμο ηλικίας 18-45 ετών οπότε μπορεί να επισκεφθεί το πλησιέστερο νοσοκομείο της επαρχίας του και να δώσει
H Σαντάκο Σασάκι (7 Ιανουαρίου 1943 – 25 Οκτωβρίου 1955) ήταν ένα παιδί απο την Ιαπωνία, σύμβολο των αθώων θυμάτων του πολέμου.
Στις 6 Αυγούστου 1945, όταν έπεσε η ατομική βόμβα στη Χιροσίμα, βρισκόταν στο σπίτι της που απείχε περίπου 2 χλμ από το σημείο της έκρηξης.
Ηταν 2 ετών
κι εκτοξεύτηκε απ΄ το παράθυρο,η μητέρα της έτρεξε να τη βρει νομίζοντάς τη νεκρή. Ήταν όμως ζωντανή και χωρίς καθόλου εμφανείς τραυματισμούς.
Αν και οι γονείς της έδειξαν να έχουν επηρεαστεί από τη ραδιενέργεια, η ίδια συνέχισε τη ζωή της φυσιολογικά, χωρίς να παρουσιάζει
κάποιο πρόβλημα μέχρι το Νοέμβριο του 1954 όταν εμφάνισε οίδημα στο λαιμό και πίσω από τα αυτιά της. Είχε μόλις κλείσει τα 12 όταν τον Ιανουάριο του 1955 διαγνώστηκε με οξεία λευχαιμία.
Τον Αύγουστο του 1955, μετά 2 ημέρες θεραπείας στο νοσοκομείο, μεταφέρθηκε σε δωμάτιο
1) Όλοι εσείς όμως που θα ήσασταν πρόθυμοι να στραφείτε εναντίον των μειονοτήτων και των μειοψηφιών δεν ήσασταν αναγκαστικά Χρυσαυγίτες. Όχι, κρυβόσασταν μέσα σε όλα τα κόμματα, γιατί κυκλοφορούσε ένα «δεν κάνει να σκέφτεστε έτσι»
2) και λουφάζατε.Τώρα όμως σας είπε η κυβέρνηση πως σωστά σκέφτεστε και βγήκατε από τα λαγούμια σας με ένα κοντάρι. Και χτυπάτε και χτυπάτε και εμπιστεύεστε τον πρωθυπουργό μας και τον κάνετε να καμαρώνει.
Αλλά το ποτάμι του φασισμού δεν γυρίζει εύκολα πίσω και οι ιδέες του
3) θα εισχωρήσουν βαθιά μέσα στην κοινωνία. Οι ωραίες ιδέες σας θα μπουν στα σχολεία και τα παιδιά δεν θα καταδυναστεύουν μόνο τα προσφυγόπουλα. Οι συμμαθητές θα κοροϊδεύουν και θα χτυπάνε το χοντρό παιδί σας, το κοντό παιδί σας, το ψηλό παιδί σας, το ΑΜΕΑ παιδί σας,
1)Ανακοίνωση 15μελούς Συμβουλίου Μουσικού Σχολείου Σερρών
Είναι γνωστό ότι το σχολείο μας,το Μουσικό Σχολείο Σερρών από την επόμενη εβδομάδα θα εντάξει στο μαθητικό του περιβάλλον προσφυγόπουλα ηλικίας 12-16 ετών από το κέντρο φιλοξενίας.
2)Εξ’ αρχής αυτό το γεγονός δημιούργησε κάποιους προβληματισμούς, όπως ήταν αναμενόμενο, όμως αυτοί γρήγορα παραμερίστηκαν όταν κατανοήσαμε τις δύσκολες στιγμές που βίωσαν αυτοί οι συνάνθρωποι μας.
Έτσι, εμείς, οι μαθητές και οι μαθήτριες του Μουσικού Σχολείου Σερρών,
3)καλωσορίζουμε τα παιδιά των προσφύγων από το κέντρο φιλοξενίας που θα φοιτήσουν φέτος στο σχολείο μας.
Μάλιστα ύστερα από συζήτηση που είχαμε με τους καθηγητές και τις καθηγήτριες μας, αποφασίσαμε να κάνουμε ό,τι μπορούμε ώστε τα παιδιά αυτά,