ΑΝΑΡΩΤΙΟΥΝΤΑΙ ΟΙ ΗΛΙΘΙΟΙ ΣΤΗΝ ΓΑΛΛΙΑ ΑΝ Ο 18 ΕΤΗΣ ΤΣΕΤΣΕΝΟΣ ΗΤΑΝ ΨΥΧΙΑΤΡΙΚΗ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΕΝΩ ΚΑΤ ΟΥΣΙΑΝ ΣΤΗ ΒΑΣΗ ΤΩΝ ΔΕΔΟΜΕΝΩΝ ΤΟΥ ΣΥΓΧΡΟΝΟΥ ΔΥΤΙΚΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ ΤΟ ΙΔΙΟ ΤΟ ΙΣΛΑΜ ΕΙΝΑΙ ΨΥΧΙΑΤΡΙΚΗ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ.
ΒΓΗΚΕ ΚΑΙ Ο ΠΕΡΑ ΒΡΕΧΕΙ ΜΑΚΡΟΝ ΝΑ ΠΕΙ ΟΤΙ ΤΟ ΣΥΜΒΑΝ "ΔΕΝ ΘΑ ΜΑΣ ΔΙΧΑΣΕΙ".
ΚΙ ΕΧΕΙ Σ ΑΥΤΟ ΚΑΠΟΙΟ ΔΙΚΙΟ. ΕΙΜΑΣΤΕ ΤΟΣΟ ΔΙΧΑΣΜΕΝΟΙ ΠΟΥ ΤΙΠΟΤΑ ΠΑΡΑΠΑΝΩ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΜΑΣ ΔΙΧΑΣΕΙ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ. ΑΣ ΤΟ ΠΑΡΟΥΝ ΟΙ ΓΕΛΟΙΟΙ ΑΠΟΦΑΣΗ ΠΩΣ Ο ΔΥΤΙΚΟΣ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΣΥΜΒΙΩΣΕΙ ΜΕ ΤΟ ΙΣΛΑΜ. ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ΚΥΡΙΟΙ ΚΑΙ ΠΑΡΤΕ ΦΑΤΕ ΤΟ ΟΠΩΣ
ΟΠΩΣ ΕΙΝΑΙ. ΤΟ ΑΤΟΠΟ ΔΟΛΟΦΟΝΙΚΟ ΠΟΛΥΠΟΛΙΤΙΣΜΙΚΟ ΣΑΣ ΠΑΡΑΜΥΘΙ ΞΕΚΙΝΗΣΕ ΜΕ ΕΝΟΠΛΕΣ ΣΥΜΠΛΟΚΕΣ ΚΑΙ ΘΑ ΤΕΡΜΑΤΙΣΤΕΙ ΜΕ ΠΟΛΕΜΙΚΕΣ ΣΥΡΑΞΕΙΣ. Η ΑΔΥΝΑΤΟΤΗΤΑ ΣΥΜΒΙΩΣΗΣ ΔΥΣΗΣ ΚΑΙ ΙΣΛΑΜ ΑΠΟΔΕΙΧΤΗΚΕ ΠΕΡΙΤΡΑΝΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΘΕΛΟΥΣΙΑ ΚΑΘΟΛΙΚΗ ΓΚΕΤΟΠΟΙΗΣΗ ΤΩΝ ΜΟΥΣΟΥΛΜΑΝΩΝ ΠΟΥ ΕΙΣΕΒΑΛΑΝ ΣΤΙΣ ΔΥΤΙΚΕΣ
ΧΩΡΕΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΠΟΧΩΡΗΣΗ ΤΩΝ ΕΥΡΩΠΑΙΩΝ ΑΠΟ ΚΑΘΕ ΓΚΕΤΟΠΟΙΟΥΜΕΝΗ ΠΕΡΙΟΧΗ. ΚΙ ΑΝ ΣΥΝΕΧΙΣΤΕΙ Η ΙΔΙΑ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΤΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΤΩΝ ΕΥΡΩΠΑΙΚΩΝ ΑΡΧΟΥΣΩΝ ΤΑΞΕΩΝ ΘΑ ΑΚΟΛΟΥΘΗΣΟΥ ΠΟΛΛΑΠΛΕΣ ΑΛΛΗΛΙΟΣΦΑΓΕΣ ΚΑΙ ΠΙΘΑΝΩΣ ΚΑΙ ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΕΣ. ΟΙ ΣΥΝΕΠΕΙΕΣ
ΘΑ ΚΑΤΑΣΤΟΥΝ ΑΝΑΠΟΦΕΥΚΤΕΣ ΑΝ ΔΕΝ ΕΞΑΛΕΙΦΘΟΥΝ ΤΑ ΑΙΤΙΑ. Η ΠΟΛΥΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΣΤΑΜΑΤΗΣΕΙ ΕΔΩ ΚΑΙ ΤΩΡΑ. ΑΥΡΙΟ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΥ ΑΡΓΑ ......
• • •
Missing some Tweet in this thread? You can try to
force a refresh
<<Ο σκοπός του πολιτικού ισλάμ είναι απλός. Να καταστρέψει το γαλλικό Έθνος και τις αξίες του. Η νίκη εναντίον του ισλαμισμού δεν μπορεί να κερδηθεί παρά μόνο με εκ νέου επιβεβαίωση του Εθνικού μας πολιτισμού>>
Μπρούνο Λε Μερ, ο γάλλος
υπουργός οικονομίας
Η φιλόσοφος, ιστορικός και φεμινίστρια Elisabeth Badinter εκφράζει μια πιο... προσγειωμένη άποψη << Η κατάσταση είναι πλέον ανεξέλεγκτη και δεν γίνεται να υπάρξουν ειρηνικές λύσεις. Μπροστά μας έχουμε έναν πόλεμο και δεν είμαι σίγουρη ότι οι γάλλοι είναι
έτοιμοι γι αυτόν τον πόλεμο...>>
Ας μην παίρνουμε φόρα. Η ισλαμοποίηση δεν τελειώνει έτσι, επειδή έγιναν πολιτικές δηλώσεις και συμβολικές, για την ώρα πράξεις, όπως η προβολή των σκίτσων του Μωάμεθ σε κτήρια.
Ο ισλαμισμός στη Γαλλία
Προφανώς καλοπερνάμε, από οικονομικής πλευράς, ιδίως μετά από 200 κατ΄ελάχιστον χρόνια φαγοπότι των ιδίων και τα παρελκόμενα, πολέμους, δικτατορίες, μεταπολίτευση κ.λπ., μετά από δέκα χρόνια οικονομικής κρίσης, νέας παταγώδους
χρεοκοπίας του κράτους ουσιαστικά, δέκα χρόνια αλλύπητων χτυπημάτων μέχρις εξόντωσης του λεγόμενου ιδιωτικού τομέα που κλήθηκε να πληρώσει τα σπασμένα προκειμένου να διασωθεί κάτιτις από το βροντηγμένο κράτος, μετά από δεν ξέρω πόσα χρόνια συντονισμένων προσπαθειών διάλυσης
του πρωτογενούς τομέα κι ενώ παίζουμε τον Παπά, μέσα στην γενική χαρά του χτυπήματος στον φασισμό κι εν μέσω διογκούμενης υγειονομικής κρίσης αυτοί ψηφίζουν την συγκέντρωση κάθε ιδιοκτησίας και την ομηρία κάθε μικρής και μικρομεσαίας επιχείρησης στα χέρια των πολλάκις
μία από τις ρητές εξουσίες κάθε έννομης κοινωνίας καθιερώθηκε η δικαστική εξουσία, μαζί με την κυβερνητική, νομοθετική, εκτελεστική. Συνεπώς ένας τρόπος για να διακρίνουμε μία έννομη πολιτική κοινωνία είναι η σχέση της με την δικαιοσύνη, εάν δηλαδή η δικαστική εξουσία
αποδίδει πραγματικά δικαιοσύνη. Ερευνώντας την περίπτωση της Ελλάδας τα αποτελέσματα είναι θλιβερά και απογοητευτικά.
Πράγματι, τις τελευταίες δεκαετίες η δικαστική εξουσία φάνηκε ανίκανη να αποδώσει δικαιοσύνη. Εκτός από την αμφιλεγόμενη δικονομική πορεία και έκβαση των
μεγάλων σκανδάλων - Siemens, ΔΕΗ, Ομόλογα, Βατοπέδι, φούσκα του Χρηματιστηρίου, χρέη των κομμάτων -, η δικαστική εξουσία βαρύνεται με πολλές παραλήψεις και μεροληπτικές αποφάσεις: αθωώσεις του χρυσαυγίτη Κασιδιάρη, του Παπακωνσταντίνου για τη λίστα Λαγκάρντ, του Ρόντου για το
η μικρόψυχη αριστερή αντιπολίτευση δεν στηρίζεται αποκλειστικά στην έλλειψη φιλότιμου· στηρίζεται σε μια ανεστραμμένη εικόνα του κόσμου. Αφού πιστεύει ότι ο καπιταλισμός, ακόμα
και ο υβριδικός με τη μεικτή οικονομία και τους σοσιαλδημοκρατικούς θεσμούς, πρέπει να γκρεμιστεί, είναι φυσικό να μην μπορεί να αποδεχθεί οτιδήποτε τον βελτιώνει. Το πρώτο στοιχείο της ιδεολογίας που καθορίζει την αριστερή αντιπολίτευση είναι ότι ο καπιταλισμός έχει φάει τα
ψωμιά του ήδη από τα μέσα του 19ου αιώνα, κι ότι έκτοτε παρακμάζει και επιδεινώνεται ώσπου να καταρρεύσει, συμφώνως προς τη νομοτέλεια, δίνοντας τη θέση του στον σοσιαλισμό. Η αριστερή ανάγνωση του κόσμου και του συγκεκριμένου συστήματος παραγωγής με το
το να κατηγορείς την κοινωνία για την κατάντια της αθωώνοντας το ότι ζούμε σε ολιγαρχία, είναι το ίδιο λάθος με το να εξωραΐζεις την κοινωνία και να την απαλλάσεις από κάθε ευθύνη και μάλιστα από κάθε αρνητική ιδιότητα.
Υπάρχει πολλή αμάθεια, κακία, ψευτιά, προσποίηση, κουτοπονηριά, κρυφά αισθήματα κατωτερότητας και γελοίοι ναρκισσισμοί στην κοινωνία μας, υπάρχει μια διάχυτη ιδεολογία της αρπαχτής, της μαγκιάς, που περιγελά ως κορόιδα όποιον δεν κάνει λαμογιές . Στην Ελλάδα όποιος δεν κάνει
λαμογιές θεωρείται σχεδόν μη φυσιολογικός, θεωρείται ότι μάλλον έχει πολύ τυρρανικό υπερεγώ και πρέπει να κάνει λίγο ψυχοθεραπεία μήπως και βοηθηθεί. Επίσης αυστηρό, σχεδόν σαδιστικό υπερεγώ, θεωρείται ότι έχει, όποιος έχει αίσθημα ευθύνης.
Μόνο ένα είδος (μαρξιστικής) αριστεράς μπορεί να θεωρηθεί αντιαυταρχική και πλήρως δημοκρατική αριστερά : ο συμβουλιακός κομμουνισμός (Pannekoek κλπ. Είναι μα αντιλενινιστική αριστερά που θέλει το σύστημα να ανήκει όχι στο κράτος όπως γινόταν στα λεγόμενα σοβιετικά
κράτη (τα οποία απορρίπτει ως κρατικό καπιταλισμό, η εν λόγω αριστερά) αλλά ακριβώς στην κοινωνία.Πρόκειται για ίση συμμετοχή όλων στις αποφάσεις. Οχι ιδιοκτησία του συστήματος από το κράτος, “ιδιοκτησία” του κράτους από το κόμμα και “ιδιοκτησία” του κόμματος
από την κάστα που το διοικεί και εν τέλει από τον γενικό γραμματέα.