Thread by @sofiakara853

γράφει ο Vasilis Dimakis
Το 2013 στο κατάστημα Δομοκού οπου ήμουνα τότε , ημουν στην ίδια πτέρυγα με ένα γνωστο άτομο από το χώρο , ο οποίος σε δεύτερο βαθμό μετά αθωώθηκε παμψηφεί και τα λοιπά και τα λοιπά ...
Όνομα και μη χωριό , ο νοών νοείτω ...

Στην ίδια πτέρυγα , εκείνο τον καιρό ήταν και ένα παιδί αρκετά ταλαιπωρημένο από τη ζωή και το κακό οικογενειακό του περιβάλλον.
Το παιδί αυτό , τη μόνη σχέση που είχε με τα βιβλία , ήταν να κόβει τα εξώφυλλα και να τα κάνεις τζιβάνες ...

Από ένα διάστημα και μετά , παρακολουθούσα και έβλεπα ότι κάθε εβδομάδα κράταγε και ένα διαφορετικό βιβλίο το οποίο άκουσον άκουσον το διάβαζε κιόλας ...
Δεν άντεξα στον πειρασμό τον προσέγγισα και τον ρώτησα , "ρε σύ τι σ' έπιασε και το έχεις ρίξει στη μελέτη με τέτοιο ζήλο" ?

Πιτσιρίκος αυτός τότε βία 21 χρονών ...
Κοίτα μου λέει , εγώ δεν έχω τσιγάρα καφέ κτλ , δεν έχω υποστήριξη από κανέναν , δεν με βοηθάει κανείς και προκειμένου να μην ζητάω συνέχεια αριστερά και δεξιά , μου πρότεινε ο τάδε και μου είπε:

"θα σου δίνω ένα βιβλίο την εβδομάδα , θα το διαβάζεις , θα μου λες στο τέλος της εβδομάδας - μέσες άκρες - το νόημα και εγώ θα σου δίνω τους καπνούς που χρειάζεσαι για να βγάλεις την εβδομάδα" , έναν δύο καπνούς δηλαδή αν θυμάμαι καλά από ό,τι μου είπε ...

Ειλικρινά , το πώς ένιωσα δεν περιγράφεται και για το παιδί που "πειθω τε και ανάγκη" ήρθε σε επαφή με τη γνωση κατ αυτό τον τρόπο , αλλά πολλώ δε μάλλον για την υπέροχη παιδαγωγικής προσέγγισης και ουμανιστικού χαρακτήρα πράξη του συντρόφου !

Μετά από αυτό , υπήρξα μία δυο φορές παρών την ώρα που απέδιδε το νόημα ο πιτσιρίκος στο σύντροφο , κερδίζοντας έτσι τα τσιγάρα του , αλλά και μία ικμάδα φωτός στη γνώση !
Αυτά τα ολίγα ...