You need to travel more than you ever imagined, don't you? Let's try to solve it!
Come with me to visit one of the most spectacular Iron Age hillforts of Atlantic Europe: San Cibrán de Las (San Amaro, #Galicia). It's going to suprise you!
Its name was Lansbrica (celt. 'The fort of the Middle/Plain'). What makes unique this 10-hectares oppidum is that was all built in a single time: late 2nd century BC. It's a masterpiece of Iron Age urbanism, showing a complex world of beliefs. #HillfortsWednesday
When Lansbrica was founded, all the surrounding hillforts collapsed. Each family received a similar amount of terrain to built their courtyard houses. Circular houses were kitchens or warehouses. Rectangular were workshops or bedrooms. #HillfortsWednesday
Latest theories suggest the Lansbrica people were Bracari coming from the southerns limits of Gallaecia, from where they moved maybe to run away from the growing Roman pressure. They crossed the legendary river Miño and set here, close to gold mines. #HillfortsWednesday
Houses were decorated with beautiful triskelions, some carved, and others still preserve red paintings. In latests excavations a head of a sleeper or dead man appeared. #HillfortsWednesday
To supply water to a 2500 inhabitants, fountains were used. They are still functional!
One was discovered on September 3, 1939. A boy ran to warn the archeologists of the beginning of IIWW. They were so astonished in the dig that they said: "Shut up, kid!". #HillfortsWednesday
Gates and ramparts are so impressive in Lansbrica. A complex system of towers and barbicans, guards rooms and stairs to move quickly all around the walls. #HillfortsWednesday
But what makes impressive Lansbrica is the urban planning: the scenic sense of the ramparts and the radial urbanism. Paved streets coming from gates to upper walled enclosure, the 'croa', which is intriguing and a very special place. #HillfortsWednesday
The thresholds of the houses were beautifully decorated with carved or painted triskelions. In the latest excavation a sleeper or dead man head was founded. #HillfortsWednesday
Two fountains supplied water to 2500 inhabitants. They are still in use!
One of them was discovered the September 3, 1939. A boy ran to warn the archaeologists of the beginning of IIWW. They were so amazed with the fountain that said: "Shut up, kid!". #HillfortsWednesday
Gates and ramparts are so impressive in Lansbrica. A complex system of towers and barbicans, guards rooms and stairs to move quickly all around the walls. #HillfortsWednesday
But what makes impressive Lansbrica is the urban planning: the scenic sense of the ramparts and the radial urbanism. Paved streets coming from gates to upper walled enclosure, the 'croa', which is intriguing and a very special place. #HillfortsWednesday
As you can see, the upper gate (right) is abnormally oriented. Why? Here's the sunset in the summer solstice, falling just in the middle of the gate? Impressive, hu? #HillfortsWednesday
The upper enclouse, the 'croa', was almost empty. But goddess names and images were found. The Gallaecians Nabia Abione, the Roman Iovi and an unknown Sadv Uladv. And maybe the protector of the town: Bandua Lansbricae. #HillfortsWednesday
This sacred upper enclosures can be found in southern Gallaecia (Monte Mozinho and Santa Lucía) and we do not know much about them, but sacred sense seems clear. Closer parallels are Gaulish oppida like Titelberg #HillfortsWednesday
No interior da igrexa de san Miguel de Goiás (Lalín) cóntase unha curiosa historia, na liña do que escribiamos o outro día sobre monumentos prehistóricos, de como reiventamos e adaptamos as historias á nosa cultura.
Entras comigo?
(E con María, a señora das chaves, claro)
Ao entrar, os ollos comezan a explorar toda esta información disposta a ser interpretada. Pero a min automaticamente vai a vista para ese arcosolio da dereita, onde xace unha figura.
-E aí quen está enterrado?
-O cura-di María sen máis.
Achégome ao sepulcro, miro ao seu interior, apóiome no banco para fotografiar a esta fermosa muller.
-Que aquí está enterrado o cura?
-O cura.
-Pero se aquí unha muller.
-Que non, que é o cura.
Na igrexa de Meira descansa desde o século XVI esta muller vestida cun hábito modesto. Era a poderosa fidalga María de Bolaño. Pero non son os únicos restos humanos que foron depositados aquí. María repousou cun anaco decisivo da historia de Galicia.
O sartego destaca pola súa heráldica, ilustrativa das casas das que descendía, e unha sorprendente estilo de escrita en pedra. Sabemos polo seu testamento que quixo ser enterrada cos seus pais. E á súa cabeceira, hai unha interesante inscrición.
Na cabeceira indícase que alí xacen Pedro de Miranda e a súa muller dona Inés. É Pedro de Miranda, o Renegado! O contacto máis estreito cos dramáticos feitos que supuxeron a execución de Pardo de Cela.
*Por favor, algún tipógrafo na sala para recrear para ordenador esta fonte?
Hai obxectos que son vectores da historia, testemuñas únicas de momentos críticos, e que portan emocións con eles. En #Pontevedranotempo temos un moi especial: a bandeira da Sociedade de Agricultores de Salcedo.
A bandeira é unha encrucillada de sentidos. Por unha banda, permítenos contar a vibrante historia do nacemento do movemento agrarista nas comarcas pontevedras a finais do XIX, e que no propio concello pontevedrés, en parroquias como Salcedo e Lérez tivo moita forza.
Fronte a tópicos, o agrarismo -a organización social e política dos agricultores- nace a partir da expansión económica do campo galego, non do atraso: é xente que exportar, que toma consciencia do seu poder e quere influír no seu destino.
Curiosear nas fotografías que fixo Thurston Thompson en 1866 da catedral de Santiago e o seu contorno permítenos observar un detalle: como esa data, case a metade do XIX, é MOI antiga. O mundo que vemos aí procede de máis atrás. E nótase en todo tipo de detalles.
Primeiro, algo moi curioso. Nesta edición dunha escolma das súas fotos editada en Londres en 1868 observade como a Mateo aínda se lle designa polo seu nome en galego. Cando o pórtico colla gran sona pasará a ser Maestro. Pero aínda non estamos aí.
Algunhas fotos permiten achados sorprendentes. Como a presenza da Fons Mirabilis, a mítica fonte medieval dos peregrinos que aparece no Códice Calixtino, situada ao carón da porta do pazo de Xelmírez. Hoxe está no claustro da catedral. Mirade esoutro ángulo. Non é doada de ver!
Este vindeiro domingo celébrase a Ofrenda do Reino de Galicia na catedral de Lugo. Pero non sei se sabes se que alí, vinculado a ese ritual, viviuse un curioso episodio que conecta a monarquía inglesa co reino de Galicia. E que aínda hoxe podemos ver.
A principios de maio de 1719 entraron un Lugo un grupo de cabaleiros que viñan de incógnito. O Capitán Xeral do reino de Galicia advertira por carta ao concello e o cabido da chegada dunha personaxe, con nome en clave, o 'cabaleiro de Connock'. Viaxaba cun séquito reducido.
O cabaleiro de Connock era o nome en clave de nada menos que Xacobe III de Inglaterra e VII de Escocia, o 'Vello Pretendente'. Viña acompañado de parte do seu Estado maior. Moveuse esa primavera entre varias cidades galegas, na retagarda dunha operación militar. Á espera.
Máis ou menos nestes días, no ano de 1147, o burgo de Faro, logo coñecido como A Coruña, viu aparecer unha flota inmensa. Era os barcos da Segunda Cruzada, que partira do porto inglés de Darmouth uns días antes. Nunha das crónicas deses días temos un dato ben intrigante.
Temos dúas crónicas de cruzados que dan conta das súas accións en Galicia e a súa peregrinación á catedral. A fonte máis coñecida é a dun destes guerreiros, Osbernus ou Osborne, que describe a principal acción desa campaña: a conquista de Lisboa en apoio a Afonso Henriques.
Pero imos centrarnos na visita a Faro, á Coruña, que describe Osborne. Nela entrecrúzase de xeito moi singular a realidade e a tradición oral. Por exemplo, fala dunha misteriosa ponte de 24 arcos que o mar vai desvelando pouco a pouco.