یک لحظه تصور کنید جان.اف کندی آن جمله معروفش که «نپرس کشورت برای تو چه میکند، بپرس تو برای کشورت چه میکنی» را خطاب به جامعه امروز ایران میگفت. با چه هجمهای از اعتراضات و حملات و برچسبها از سوی قشر خاصی از جامعه مواجه میشد؟ /۱
در سالهای اخیر، به دلایلی که باید بررسی و آسیبشناسی شود، قشری در جامعه ایرانی متولد شده که شاید بتوان آن را قشر «کودک-شهروند» نامید. قشری که شاید از نظر جمعیت چندان بزرگ نباشد، اما پر سر و صدا، پر توقع و مخل آرامش جامعه است. /۲
از ویژگیهای کودک-شهروندان این است که برای خود کوچکترین مسئولیتی در قبال شرایط خودشان و کشورشان و حل مشکلات جامعهشان قائل نیستند... /۳
جهان خارج را عمدتاً از طریق فیلمهای هالیوود و سریالهای تلویزیونی خارجی شناختهاند، اخبارشان را در لابهلای برنامههای سرگرمکننده شبکه «منوتو» دریافت میکنند و تحلیلهایشان را از «سلبریتی»ها در فضای مجازی میگیرند.../۴
تنها کنش سیاسیشان طلبکار بودن، غر زدن، فحش دادن و برچسب زدن است، و اگر هر چهار سال یکبار هم با منتکشی و خواهش و التماس دیگران پای صندوق رای بروند، تا انتخابات بعدی از اینکه نوک انگشتشان «جوهری» شده شکایت میکنند و از زمین و زمان طلبکار میشوند. /۵
کودک-شهروندان ارتباطی با «واقعیت» ندارند. مختصات خودشان را در تاریخ درک نمیکنند. جنگ و تحریم اقتصادی و تهدید نظامی و فشار حداکثری خارجی و مسائل منطقهای و پاندمی جهانی «مشکل» آنها نیست و «ربطی» به آنها ندارد... /۶
آنها هر چیزی که میخواهند را باید در همان لحظه بدست بیاورند، وگرنه این «خرابشده» جای زندگی کردن نیست. /۷
کودک-شهروندان در وسط طوفان حوادث و در زمانی که سایر مردم با معضلات کمرشکن دست و پنجه نرم میکنند، نیش و طعنه میزنند که همه چیز «گل و بلبل» است! گویا همیشه همه چیز باید برای آنها «گل و بلبل» باشد و.../۸
...دیگران باید همواره معذب و شرمنده آنها که چرا «گل و بلبل» نیست، وگرنه «مالهکش» و «مزدور» و «استمرارطلب»اند. /۹
کودک-شهروندان هیچ چیزی به کشورشان بدهکار نیستند؛ حتی در این حد که به آن «فحش» ندهند. هرگز به هیچ پیشرفتی در کشورشان افتخار نمیکنند (افتخار کردن کار بزرگسالان است). این کشورشان است که باید همیشه آنها را روی سرش بگذارد، تشویق کند، پاداش بدهد و فحشهایشان را
هم به جان بخرد. /۱۰
کودک-شهروندان هرگز نمیپرسند که خود برای کشورشان چه میکنند. نه! سوالشان این است که «این خرابشده چه گلی به سر من زده است؟» /پایان
• • •
Missing some Tweet in this thread? You can try to
force a refresh
در چند روز گذشته، آنگلا مرکل، صدر اعظم آلمان، اعلام کرده که ۷۰٪ جمعیت آلمان به ویروس #کرونا مبتلا خواهند شد. بوریس جانسون، نخستوزیر انگلیس، نیز گفته که مردم باید این واقعیت را بپذیرند که عزیزانشان را از دست خواهند داد...(۱)
همچنین مقامات انگلستان گفتهاند که چنانچه در ماههای آینده میلیونها نفر در این کشور مبتلا به ویروس کرونا بشوند تا زمستان آینده مصونیت عمومی نسبت به این ویروس ایجاد خواهد شد. و مقامات کانادا و برخی دیگر از کشورهای غربی نیز در مورد ابعاد شیوع این ویروس اظهارات مشابهی داشتهاند.(۲)
چنین اظهارات نگرانکننده و اعداد و ارقام نجومی در حالی از سوی دولتهای غربی مطرح میشود که سازمان بهداشت جهانی، در بیانیه اعلام «پاندمیک» بودن کرونا، مشخصاً تاکید کرده که اگر «اراده سیاسی» وجود داشته باشد، ویروس کرونا تنها پاندمی «قابل کنترل» در تاریخ است..(۳)
در موزه صلح تهران آقای تقیپور روی صندلی چرخداری که یادگار گلوله تانکیست که در زمان جنگ، در سن ۱۶ سالگی، دوتا پایش را از کمر قطع کرده بود، به گروه بازدیدکنندگان تور میداد و از خاطراتش میگفت:
از روزهای دشوار جنگ، ازحملات شیمیایی، فضای اضطراب در شهرها و روستاهای مرزی، از خون سرفه کردن سربازان، بوی گاز خردل و اعصاب، کمبود امکانات. حکایتهای شگفتآوری که شاید همگی نظیرشان را شنیدهایم.
اما در میان همه خاطرات جذاب و حیرتآورش، یکی از همه برایم تکاندهندهتر بود. نه به خاطر «ایثارگری» و «فداکاری» و «شجاعت» ابرانسانی که معمولاً در حکایتهای جنگ میشنویم. بلکه به خاطر «ظرافت»ش. ظرافتی که شاید بتواند در این روزهای سخت دوباره به دادمان برسد.
۱- دلم میخواست یک بار - فقط یک بار - یک هنرمند ایرانی در یکی از جشنوارههای بینالمللی بلندگو را در دست میگرفت و به سه دهه اعمال تحریمهای اقتصادی «فلجکننده» دولتهایشان علیه مردم کشورش اعتراض میکرد. #لیلاحاتمی ...
۲- یک بار فقط٬ از تحریم قطعات هواپیماهای مسافربری که تا کنون منجر به مرگ صدها هموطنش شدهاند و هر پرواز را برای مسافران ایرانی و خانوادههایشان به یک تجربهء عذابآور و پُراضطراب تبدیل کردهاند٬ شکایت میکرد...
۳- یک بار فقط٬ به چهل سال «ایرانهراسی» سیستماتیک و «امنیتیسازی» بیوقفه علیه ایرانیان در رسانهها و فیلمها و کتابهای غربی و معرفی کردن آنها به عنوان ملتی متحجر و «تروریست» و جنگطلب و خطرناک اعتراض میکرد...