Thread by @ValeerDamen

Ok. Persoonlijk verhaal. Doe ik niet vaak, maar nu misschien wel even handig om wat context te geven. Ik dans. Latin. Voor covid toesloeg, kwam ik meerdere keren per week op feesten.

Meestal zie je daar een hoop mensen die je vaag kent ("Hoi, hoe gaat het? Dansen?") maar ook heel veel nieuwe mensen. Tuurlijk lopen er idioten rond, maar er zijn ook heel veel mensen die elkaar steunen en aanmoedigen.

Dansen heeft alles: ritme, muziek, cardio, communicatie, afstemming, empathie, eigenaarschap, zelfbewustzijn en zelfvertrouwen en het is een enorme uitlaatklep. Je hoofd even helemaal leegmaken.

In de winter fietste ik heen in een dikke jas met handschoenen, en terug met m'n jas open en blote handen. Helemaal opgeladen van de fysieke inspanning en de connectie met zoveel andere mensen.

Vaker meegemaakt dat je 3 minuten met een totaal onbekende danst die daarna met grote ogen zegt "Wow, dat was ... iets heel bijzonders."

Ik mis dat. Heel erg.

Ik heb altijd gedacht: dansen blijven we altijd doen. Zelfs als we straks allemaal in een vluchtelingenkamp zitten, dan improviseren we instrumenten en doen we dit nog. Niets pakt dit van ons af. Tot covid kwam.

Ik had die week een knieblessure. Geluk bij een ongeluk? Dus de eerste paar keer heb ik het dansen gemist. Ondertussen zag ik aankomen hoe ernstig covid was. En dansen - hoe erg ik dit ook vind - is de natte droom van een virus.

Dat kan ik wel inzien, hoe graag ik ook (Nu!!!) weer zou willen dansen. Cardio, dus diepe ademhaling, dus extra verspreiding en intake van aerosolen. Meestal in afgesloten ruimtes, om geluidsoverlast te voorkomen.

Hoge connectiviteit: eigenlijk dans je elk nummer met iemand anders en die hebben natuurlijk ook allemaal vaders en moeders, zoons en dochters, vriendjes en vriendinnetjes, studiegenootjes et cetera. Plus gasten vanuit de hele wereld.

De mensen die ik kwijt ben geraakt aan complottheorien, kende ik ook van dansen. Allemaal uit de natuurgeneeskunde-/natuurvoedsel-hoek met behoorlijk wat 3/4/5G angst en facebookverhalen over zelf waarmee je kankergezwellen kunt laten verdwijnen. Dat wel.

Afgelopen jaar zag ik veel mensen die ik kende nog op allerlei manieren proberen toch te blijven dansen. Met vaste partners dan maar. Of met beperkte toegang. Of met vakken getekend op de grond. Niets wat helpt tegen aerosolen.

Het zal jullie niet ontgaan zijn dat ik wat covid betreft een hardliner ben. Uitroeien dat virus. Harde, bewezen maatregelen uit Azie, Australie en Nieuw-Zeeland toepassen.

Laatst zag ik een bericht voorbijkomen "Roep om meer vrijheid wordt sterker" - of zoiets. En dat bouwt het frame dat er mensen zijn die tegen vrijheid zijn. Mensen zoals ik, die voor harde maatregelen zijn.

Dat frame is een valse tweedeling. Ik wil zo graag vanavond weer dansen. Maar _daarom_ ben ik voor harde maatregelen. Ik mis mijn vrienden. Ik mis de connecties. Ik mis het samen plezier maken.

Ik heb, zoals een studente opmerkte, niet eens een goudvis thuis. Dat zeg ik niet om zielig te doen. Maar het is wel zo. Ik snak ook naar die vrijheid. Maar ik snap ook dat er maatregelen nodig zijn om die vrijheid zo snel mogelijk weer terug te krijgen.

Daarom wil ik een strategie zien. Een echte, onderbouwde strategie zoals die ook in andere landen heeft gewerkt en nog werkt. Ik wil niet nog een paar jaar in deze halfzachte polderlockdown zitten.

Die Willem Engel, die zit dus ook in deze wereld. Misschien heb ik hem ooit wel eens gezien. Ik ken mensen die les hebben gehad van hem. En ik snap dat de illusie die hij aan het haakje van zijn vishengel heeft geregen, heel aantrekkelijk is.

Maar ik wil geen illusie. Liever de werkelijkheid waar ik een manier moet vinden om te adapteren dan een schadelijke droom waar mensen aan sterven.

Dus. Wij zijn geen tegenstanders. Ik weet donders goed wat ik opgeef met elke maatregel. Ik voel het in mijn hele lichaam. Maar - ik weet ook waarvoor ik het doe.

Ok, deze draad explodeert nogal. Niet verwacht, maar fijn om alle liefde te lezen! We laten ons niet beverdeelenheersen! Ik heb geen Kickstarter of OnlyFans ofzo om te pluggen, maar dit is mijn blog: udemushi.nl/blog