Thread by @OzMa13

Μπήκε ο Ιούνιος και ο Ιούλιος ακόμα,
αναζητά την προπερσινή του φόρμα.
Κλεισμένος μες το σπίτι όλη την άνοιξη,
λες και έκανα τίποτα άλλο όλο το χειμώνα.
Περπατητό στην αστική φυλακή,
ακουστικά και τον Γκοβού πάντα σε επιφυλακή.

Κρυφτό κυνηγημένοι σε εποχή πιστωτική
με τις πλατείες όλες μπλε & χακί,
και όλοι μου λένε ότι έχω αδυνατίσει
μα εγώ αδυνατώ να βάλω χλιαρό στη βρύση.

Ένα χρόνο Κούλη, τρεισήμισι Τραμπ σε περίπτωση
που αναρωτιέσαι αν έχεις ξυπνήσει.

Γι' αυτό απελπίσου και πνίξου μες την αδράνεια,
μέχρι να αναδυθείς στην επιφάνεια.
Πέφτουν απ' το κενό τα αδέρφια μου, σπάνε καλάμια.
"Καλωσορίσατε στον πλανήτη παράνοια!"
Οι φίλοι μου ακροφοβικοί που στέκονται στην κόγχη,
τρυπημένοι από του νόμου την ξιφολόγχη,

και οι φίλες μου κάθε μέρα παλεύουνε
για καταλάβει ο βλάκας τι σημαίνει "όχι"!

Όλοι δεμένοι στου φόβου τον πάσαλο
ευνουχισμένοι πνευματικά με μίσος άτσαλο.
Μας πείσανε ότι ο αγώνας μας λέγεται μπάχαλο,
μόνος στόχος το πτυχίο και το μπάτσελορ.

Ζούμε μέσα σε ταινία του Τιμ Μπάρτον,
αγναντεύοντας από το Στρέφη την Άρκτο,
τελικά το όνειρο βγήκε σκάρτο
και τώρα τελευταία πίνω
πιο λίγο νερό και από τον κάκτο.
Οι καιροί είναι δυστοπικοί σαν να διαβάζω Manga,
γεμίσανε με 'λίτικα τα πάρκα.

Ο εχθρός μένει σε βίλα, όχι παράγκα
και έρχεται με λιμουζίνα, όχι με βάρκα.

Μέχρι να βγούμε από το όνειρο,
μέχρι να πάρουν φωτιά τα κελιά,
μες τις καταιγίδες να ανάβουμε σπίθες
μέχρι να μας βάλουν θηλιά.
Σε Manga σελίδες, να καίμε ασπίδες,
μέχρι να μας βγει η μιλιά...

Θα το φτάσω στο τέρμα σαν να είμαι sprinter,
όσο οι 'τσέοι μέσα στην κλούβα λιώνουν στο tinder.
Παίζουνε candy crash, πίνουν κατασχεμένα,
βγαίνουν χτυπάνε και ψεκάζουνε ληγμένα.
Και θα το φτάσω στο τέρμα για τις πλατείες,
τις φτωχικές συνοικίες και παιδιά διπολικά.

Φτηνές δικαιολογίες, τσιγάρα, φτηνά ποτά.
Ξέρουμε τις πινακίδες από τα περιπολικά.

Ο γείτονας μου πήρε δεύτερο αμάξι,
ακόμα με στραβό κοιτάει για απλήρωτα κοινόχρηστα.
Ψηφίζει δεξιά για ασφάλεια και τάξη
και κρατιέμαι μη του κάνω τα μούτρα του να είναι αγνώριστα.

Περνάνε οι μήνες, αποβάλλονται τοξίνες
και αυτοί βγάζουνε μαχαίρια για τις κωλοζελατίνες.

Μας ξυπνάνε
οι σειρήνες, άγχη, φρίκες, σκοτοδίνες
θα γεμίσουν του ασύλου οι κλίνες
από παιδιά

Ψεκάζουν τα αλάνια βαγόνια
με χρώμα
και άλλοι φτύνουνε κουπλέ για να λυγίζουνε σαγόνια

Δεν έφαγα καψώνια από τους βλάκες με τα γαλόνια,
έχω φτύσει τα πνευμόνια στο χώμα από τα δακρυγόνα.
Η πόλη μου βρωμά σαν να είναι σκουπιδότοπος
& εγώ παλεύω να παραμένω νομότυπος!
Μοιάζω με τους υπόλοιπους, μα λίγο είμ' αλλιώτικος,
μου λένε καλή τύχη & ας ξέρουν είμαι κακότυχος.

Μέχρι να βγούμε από το όνειρο,
μέχρι να πάρουν φωτιά τα κελιά,
μες τις καταιγίδες να ανάβουμε σπίθες
μέχρι να μας βάλουν θηλιά.
Σε Manga σελίδες, να καίμε ασπίδες,
μέχρι να μας βγει η μιλιά...

(JAUL x sponty. | ΜΑΝGA)