Lig hele week al ziek thuis. Maar 1 voordeel: genoeg tijd om na te denken. En de hele week (of eigenlijk al maanden) ben ik aan het nadenken hoe we het als overheid beter kunnen doen, wat daar voor nodig is en wat ik daar aan bij kan dragen. Een draadje zonder antwoorden 👇
Eerste vraag is natuurlijk wat voor soort overheid we willen hebben. Dat is echt al een ingewikkelde, want we willen eigenlijk veel tegelijk:
1). Presterende overheid: problemen moeten opgelost worden 2) Efficiënte overheid: het moet wel allemaal betaalbaar blijven
3). Rechtmatige overheid: regels gelden voor iedereen, dus ook voor de overheid
4). Rechtvaardige overheid: juist en eerlijk handelen naar de situatie, oog voor de consequenties voor mensen
5). Empathische overheid: luisteren naar wat er leeft en weten wat er speelt
Tweede vraag is dan wat voor overheid we op dit moment hebben. In ieder geval twee observaties:
1). Internationaal gezien hebben we een overheid waar we best tevreden over mogen zijn
2). Maar dat geldt vooral op die eerste drie punten (presterend, efficiëntie, en rechtmatig)
Voor de rechtvaardige en empathische overheid geldt dat niet of in ieder geval minder
Voor de presterende, efficiënte en rechtmatige overheid zijn ook allerlei instrumenten bedacht en ontwikkeld die ingezet kunnen worden. Dat geldt niet voor die laatste twee elementen, namelijk de rechtvaardige en empathische overheid
En juist op die laatste twee (rechtvaardige en empathische) elementen klinkt nu een grote maatschappelijke roep. Eigenlijk al een hele lange tijd, maar wordt nu versterkt door toeslagenaffaire
Het is niet dat er niets op die twee elementen gebeurt. Het Instituut voor @Publiekewaarden is bijvoorbeeld aan de weg aan het timmeren met instrumentarium. Maar als we een grotere nadruk op een rechtvaardige en empathische overheid willen, is meer nodig
Het grote risico - dat ik zie - is dat als we hier (met een rechtvaardige en empathische overheid) niet heel bewust mee aan de gang gaan, er (te) weinig gaat veranderen. Dan lukt het gewoon niet. Niet uit onwil. Dat geloof ik niet. Maar bij gebrek aan het 'hoe'
Voor verandering zul je namelijk een aantal zaken nodig moeten hebben:
1). Bestuurlijke moed: continu aandacht voor die verandering
2). Ontwikkelen van nieuwe (sturings)instrumenten: niets gaat vanzelf
3). Mensen die willen: en die lopen er echt zat rond in de overheid
Er zijn ongetwijfeld nog andere elementen noodzakelijk om tot verandering komen. Context is natuurlijk ook belangrijk - en die is gunstig: de roep om een andere, betere overheid is groot. Daar moet je gebruik van maken. Veranderingen binnen de overheid gaan immers niet vanzelf
Tsja, en wat kan ik zelf doen (behalve een - hopelijk samenhangend - draadje schrijven)? Wat een moeilijke vraag eigenlijk
1). De urgentie blijven voelen
2). Aandacht blijven vragen
3). Mocht een volgend (of dit) kabinet hier mee aan de slag gaan, meld ik mij bij dezen aan
Bovenstaande blijft maar een Twitterdraadje. Ik had nog veel meer willen zeggen of uitweiden op aantal punten, maar dit is de kern, geloof ik. Commentaar, kanttekeningen zijn van harte welkom. Ik probeer ook alleen mijn gedachten te ordenen.
• • •
Missing some Tweet in this thread? You can try to
force a refresh
De Tocht naar Chatham was een huzarenstukje uit de Nederlandse maritieme geschiedenis. Voor Engeland betekende het de grootste nederlaag ooit. De afgelopen dagen heb ik een 'live'-verslag bijgehouden van de gebeurtenissen uit 1667. Hieronder nog even op een rijtje in 1 overzicht
17 juni 1667 - Een Staatse vloot gaat voor anker bij de monding van de Theems. Het waren 60 schepen met ongeveer 1000 mariniers (toen net opgericht) aan boord. De vloot werd aangevoerd door Michiel de Ruyter, Willem Joseph van Ghent en Cornelis de Witt. De Engelsen schrokken...
18 juni 1667 - Cornelis de Witt opent tijdens de krijgsraad op de Zeven Provinciën geheime instructies. Daarin stond dat zoveel mogelijk schade aangebracht moet worden aan de Engelse vloot bij de werven van Chatham. Veel officieren komen met bezwaren. Maar het plan gaat door...