مدتی که توی عسلویه سایه به سایه کمپ های درب و داغون کارگری و از سمت دیگه زیر سایه برج پارس جنوبی زندگی کردم تفاوت عظیم کارگران پیمانکاری و کارمندان رسمی نفت رو دیدم . مثلا در حالی که رسمی ها ۱۴-۱۴ بودند(۱۴ روز کار ۱۴ روز مرخصی) در اکثر شرکتها کارگران پیمانی ۲۴-۷ بودند./۱
https://twitter.com/mrzalipoor/status/1407688710456492033
حتی در دهه ی هشتاد مورد دیدم ۲۷-۳ بود یعنی یه کارگر مثلا تبریزی ۲۴ روز در عسلویه کار می کرد و ۷ روز می تونست بره خونه که قاعدتا بخاطر حقوق پایین تر نمی تونست با هواپیما بره و خیلی وقتها چند ماه نمیرفتن.بخاطر هزینه ی بالای اجاره ی خونه و حقوق کم و سختی شرایط(آب و هوا و امکانات)/۲
اکثرا نمی تونستن خانواده هاشون رو هم بیارن. پیمانکاران گاها با وجود گرفتن پول از دولت بیش از شش ماه حقوق کارگران رو نمیدادن . برادر خودم از جمله کارگرانی بود که بخاطر اعتراض به این رفتارها اخراج شد و بزور و بعد از یک سال تونست حقوقش رو بگیره./۳
وقتی تز دادن برخی دوستان در مورد حقوق کارگر یا قانون کار رو می بینم می گم از سر بی اطلاعی است اینها اگر یک ماه توی شرایط عسلویه و اون کمپ ها و اون ظلم پیمانکار و فشار روحی و اون نبود امکانات و اون آب و هوا زندگی کرده بودند اینقدر راحت در مورد حقوق کارگر و قانون کار حرف نمی زدند/۴
• • •
Missing some Tweet in this thread? You can try to
force a refresh
