Thread by @tS0u

Το τελευταίο post της Χρυσηίδας Δημουλίδου είναι εκκωφαντικά κακό.

Ωστόσο η όποια επιτυχία της δείχνει ότι τα γραφόμενα της βρίσκουν απήχηση σε ένα μέρος της κοινωνίας.

Και αυτά που λέει ίσως δεν είναι όσο μακρινά θέλουμε να πιστεύουμε ότι είναι.

1/

Αφού προσπεράσουμε την υπέροχη υποβάθμιση του θέματος ως show αφού "το έγκλημα πουλάει και η αστυνομία συμπεριφέρεται σαν να έπιασε κάποιον serial killer" (υφέρπον μήνυμα εδώ ότι o δολοφόνος δεν είναι και serial killer), όσα ακολουθούν έχουν πολύ περισσότερο ενδιαφέρον.

2/

Αρχικά διαβάζουμε ότι το θύμα:

"Εκδήλωνε περίεργη συμπεριφορά"
"Όχι μόνο ορμονικής ανισορροπίας"
"Αλλά και από την επιλόχειο κατάθλιψη που όπως ανέφερε βίωνε"

Το θύμα λοιπόν εμφανίζεται ως έχον μερίδιο ευθύνης γιατί: α) είναι γυναίκα, β) "έχει ορμόνες" γ) έχει κατάθλιψη

3/

Και συνεχίζει η σκιαγράφηση της κοπέλας:

"Δεν ήταν έτοιμη να αναλάβει τα βάρη του έγγαμου βίου"
"και της μητρότητας"

Διαβάζουμε λοιπόν ότι ο έγγαμος βίος και η μητρότητα έχουν βάρη για μια γυναίκα, η συνειδητοποίηση των οποίων συνεπάγεται ευθύνες για την ίδια.

4/

Η κ. Δημουλίδου επαναλαμβάνει μια φράση που φαίνεται ότι της αρέσει στη δημοσίευση της:

"το ροζ έγινε γκρι"

Σε αυτό συνοψίζει τα εξής:

"Δεν είχε ιδέα τί σημαίνει να είσαι μητέρα σε τόσο νεαρή ηλικία"
"Γοητευμένη από τα νιάτα, την εμφάνιση και το γεγονός ότι ήταν πιλότος"

5/

Την εξαιρετική ιστορία παιδικών της Disney του περασμένου αιώνα της μαγεμένης αθώας κοπέλας από τον γοητευτικό πρίγκηπα (πιλότο στην περίπτωση μας) στηρίζει μάλιστα με ένα προσωπικό αγαπημένο:

"βάση στατιστικών το επάγγελμα του πιλότου είναι από τα πιο γοητευτικά"

6/

Προσπερνώντας την θάλασσα από inductive reasoning fallacies (hasty generalization, false authority, slippery slope), εν προκειμένω αυτό που υφέρπει είναι: δεν το λέω εγώ ότι μαγεύτηκε το θύμα (και κατ' επέκταση έχει μερίδιο ευθύνης σε αυτό που έπαθε) αλλά "οι στατιστικές."

7/

Ενδεικτική της συνολικής υφέρπουσας ευθύνης που αιωρείται πάνω από την Κάρολαιν ως προς την προβληματική σχέση με τον σύζυγο της είναι μία φράση:

"Ο Μπάμπης Αναγνωστόπουλος τη γνώρισε στην τρυφερή ηλικία των 15.5 ετών και έκτοτε ήταν μαζί του"

Υπάρχουν πολλά υπέροχα εδώ:
8/

Καταρχάς "ο Μπάμπης Αναγνωστόπουλος" (όχι ο δολοφόνος, ο άνθρωπος) τη γνώρισε στην τρυφερή ηλικία των 15.5 ετών (χωρίς σχόλιο ωστόσο)

"και έκτοτε ήταν μαζί του"

Το γένος αλλάζει (κάνοντας την πρόταση λανθασμένη γραμματικά) προκειμένου να μεταβιβαστεί η επιλογή στην κοπέλα.

9/

Στη συνέχεια εξυψώνεται ηθικά το γεγονός ότι:

"..ήταν ο πρώτος και ο τελευταίος άντρας της ζωής της," με την φράση "άντρα της ζωής της" να δίνει έμφαση στα καλά qualities που το ίδιο το θύμα βρήκε στον δολοφόνο και που κατ' επέκταση πάλι βαραίνουν την γυναίκα.

10/

Κοινό μοτίβο σε ολόκληρο τελικά το απόσπασμα της κ. Δημουλίδου είναι αυτό της μαγεμένης έφηβης που λέγαμε και ως εκ τούτου το επαναλαμβάνει σε διάφορους χρωματισμούς:

"Στα μάτια της φάνταζε ως "Θεός"
"θα της χάριζε τον παράδεισο"
"και επομένως μια ζωή με ταχύτητες"

11/

Αυτά βέβαια μεταφράζονται ως:

"Εσύ τον επέλεξες"
"Εσύ μαγεύτηκες (και δικαιολογημένα βάσει στατιστικών)
"Εσύ ήθελες τις περιπέτειες και τα ταξίδια"

12/

Και κάπου εκεί διαβάζουμε και κάτι καλό για την ίδια την Κάρολαιν. Εγγενώς καλό:

"Η Κάρολαιν ήταν ομολογουμένως ένα πολύ εντυπωσιακό κορίτσι [] και θα μπορούσε άνετα να κάνει καριέρα μοντέλου, ηθοποιού ή οτιδήποτε επιθυμούσε"

Τα όμορφα κορίτσια, όμορφα καίγονται..

13/

Γενικά από το σημείο εκείνο και μέχρι το τέλος του αποσπάσματος, σχεδόν κάθε φράση αποτελεί και ένα στερεότυπο ως προς μια σειρά από θέματα όπως: οικογένεια, γυναικεία ευτυχία, γυναικεία επιτυχία, ανδρική επιτυχία, μητέρα, πατέρας.

Αναφέρω μόνο ορισμένα από αυτά:

14/

"Ό άνδρας της εργαζόταν πολλές ώρες": η ζωή έχει ευθύνες
"..κι εκείνη έπρεπε να βρίσκεται κλεισμένη στο σπίτι": έπρεπε, that's the way it is
".. περιμένοντας τον να επιστρέψει": όπως κάθε κανονική γυναίκα (του 1950)

15/

Στη συνέχεια περιγράφεται μια υπέροχη εικόνα στην οποία "ο σύζυγος απουσιάζει" και η γυναίκα βρίσκει χρόνο να κοιτάζει φωτογραφίες από τις ζωές άλλων γυναικών στο ίνσταγκραμ.

Γιατί μόνο εν τη απουσία αντρών χαζεύει στο ίνσταγκραμ μία γυναίκα.

Χαζεύει και ζηλεύει ενδόμυχα.

16/

Στη μέση περίπου του αποσπάσματος συναντάμε το πρώτο όχι υφέρπον πλέον αλλά ξεκάθαρο μερίδιο ευθύνης της Κάρολαιν στον προβληματικό της γάμο και ακόμα καλύτερα συναντάμε την πρώτη σκιαγράφηση του δράστη εντός αυτού.

Είναι οι παρακάτω περιγραφές:

17/

Η Κάρολαιν:
"Ο Αναγνωστόπουλος δήλωσε ότι έγινε πολύ επιθετική μετά τη γέννηση του παιδιού τους γι αυτό την παρακολουθούσε ειδικός"

Ο Μπάμπης:
"ο Θεός άρχισε να μεταβάλλεται σε συνηθισμένο άνθρωπο με τις οποιαδήποτε αδυναμίες του, κούραση, λάθη, κακή συμπεριφορά"

18/

Αυτό που διαφεύγει εδώ της συγγραφέως είναι βέβαια ότι αυτός ο συνηθισμένος άνθρωπος με τις αδυναμίες, την κούραση και τα λάθη κρέμασε το σκύλο του, στραγγάλισε τη γυναίκα του, μετά πήρε το παιδί του και το έβαλε δίπλα της και μετά αγκάλιαζε τη μάνα της.

Οκ, λεπτομέρειες.

19/

Τελικά, όλα ωχριούν μπροστά στις κρίσεις της για ό,τι έγινε:

"Δεν πιστεύω ότι είχε προσχεδιάσει το φόνο της όπως ειπώθηκε από δημοσιογράφους και πως όλα έγιναν σε μια στιγμή έντασης, θυμού και μεγάλης ανασφάλειας που του δημιουργούσαν οι απειλές της πως θέλει να χωρίσουν."

20/

"Όχι πως δεν αγαπούσε το παιδί της αλλά οι ευθύνες που προέρχονταν από αυτό την έκαναν να μην έχει πλήρη έλεγχο των πράξεων της."

"Για μένα είναι ένα έγκλημα που έγινε σε κατάσταση ψυχικής φόρτισης, κοινώς θόλωσε το μυαλό κάτω από συνεχόμενες καθημερινές εντάσεις."

21/

Και ένα από τα καλύτερα για το τέλος:

"Παίζει και να υποψιαζόταν ότι είχε βρει ήδη τον αντικαταστάτη του."

Ο σχολιασμός πολλών από αυτά είναι συνολικά δύσκολος, γιατί ρεαλιστικά κανείς δεν μπορεί να σχολιάσει κάτι πάνω σε τέτοιες κρίσεις χωρίς να νιώσει περίεργα.

22/

Ο μύθος της Kalevala λέει ότι ο Joukahainen έχασε ένα στοίχημα από τον ημίθεο γέροντα Vainamoinen και σε αντάλλαγμα του έταξε την αδερφή του, την Aino.

Η μητέρα της Aino χάρηκε στην ιδέα ότι η κόρη της θα παντρευτεί έναν τόσο διάσημο και πλούσιο άντρα.

Όχι όμως η Aino.

23/

Η Aino βρέθηκε να πρέπει να παντρευτεί ένα γέρο για να σώσει την τιμή του αδερφού της και να δικαιώσει τα όνειρα της μάνας της.

Τελικά θρήνησε στις ακτές του ποταμού και ακούγοντας το κάλεσμα των άλλων γυναικών επέλεξε να βυθιστεί για πάντα στο νερό.

24/

Για όσο απόψεις σαν αυτές που περιγράφονται στο απόσπασμα της κ. Δημουλίδου βρίσκουν απήχηση στον κόσμο, ο κάθε ένας από εμάς θα βυθίζει την δική του Aino όλο και πιο βαθιά μέσα στο νερό.

Και δεν αρκεί να κοιτάξει μακριά, όλοι έχουν μια γυναίκα στην οικογένεια.

25/25