Thread by @AntikorJR

MİLLETİN SİNESİNE DÖNMÜŞTÜ.

Bu ana kadar emri altındaki askerî birliklere ve mülkî amirlere doğrudan emir verebilirken, artık sıradan bir Osmanlı vatandaşı durumuna gelmişti. Düşünceliydi… Makam ve rütbe olmadan ne yapılabilirdi?

Güvendiği komutanlar bu duruma nasıl bir tepki gösterirlerdi? Millî gaye için başlatılan çalışmaların yarıda kalmasından endişe ediyordu. Memleketin parçalanmasına göz mü yumacaktı?

Rauf Bey’le bu konular üzerine konuşuyorlardı. Mustafa Kemal endişeli biçimde söze başladı:
-Raufçuğum, her şey bitti. Hele böyle buhranlı zamanlarda makam ve rütbenin halk üzerindeki tesiri büyüktür. Bunlarsız ne yapılabilir?

Rauf Bey:
- Bilâkis Paşam, asıl şimdi mevki ve itibarınızın bir kat daha arttığı kanaatindeyim. Vatanın kurtarılması davasına, bir millet ferdi gibi nefsinizi vakfedişiniz üzerine gerek ordu, gerekse halk gözünde eskisinden fazla sevgi ve itimada mazhar olacağınızdan eminim.

Bu sohbetin devam ettiği müfettişlik kurmay başkanı Kazım Dirik, koltuğunun altındaki bir dosyayla odaya girip, “Paşam askerlikten istifa eylediğinize göre bundan sonra benimde vazifeme devam etmeme imkan kalmadı. Evrakı kime teslim etmemi emir buyurursunuz?” deyiverdi.

Kazım Bey, Bandırma vapuruyla Samsun’a çıkan heyetin kurmay başkanıydı. Sonuna kadar birlikte olacağına inandığı dostunun bu anlamsız hareketi karşısında donakalan Mustafa Kemal, Kazım Bey’i tepeden tırnağa süzdükten sonra “Ya, öyle mi efendim? Peki efendim…

Evrakı Hüsrev Bey’e devrediniz efendim…” diyebildi. Sonra da Rauf Bey’e dönerek: -“Gördün mü Rauf? Haklı değil mi imişim? Rütbe ve makamın ehemmiyetini anladın mı?

Düne kadar benimle asla şüpheye yer vermeyecek bir samimiyet ve bağlılıkla çalışarak azami gayret gösteren bu adamın şu hareketi benim görüşümdeki isabeti teyit etmiyor mu?”

Bir süre sonra odaya Kazım Karabekir Paşa girdi, selam durdu ve kesin bir ifadeyle şu sözleri söyledi:

“Kumandamda bulunan zabitlerle askerlerin saygı ve tazimlerini arza geldim.

Siz,  bundan evvel olduğunu gibi, bundan böyle de bizim muhterem kumandanımızsınız. Hepimiz emrindeyiz Paşam…”

ALINTIDIR.