Thread by @gdmn1973

Μια που πέτυχα μια αναφορά στο "δόγμα του σοκ" με αφορμή της πυρκαγιές, θα ήθελα να γράψω δυο λόγια για τη στρατηγική της ξεραμένης λίμνης. Έτσι, για να θυμούνται οι παλιοί, να μαθαίνουν οι νεότεροι 😀 >>
#πυρκαγιές #φωτιες

Η στρατηγική της ξεραμένης λίμνης, λοιπόν, ήταν η προγραμματισμένη σε βάθος χρόνου εγκατάλειψη και ερήμωση της υπαίθρου από το μετεμφυλιακό κράτος, γνωστό και ως κράτος της δεξιάς σ' αυτούς που είχαν την ατυχία να το ζήσουν στο πετσί τους. >>

Η στρατηγική της ξεραμένης λίμνης εκπονήθηκε από τους αμερικανούς επικυρίαρχους στη μετεμφυλιακή Ελλάδα, πιο συγκεκριμένα τη CIA και την αμερικανική πρεσβεία και την εφαρμογή της οργάνωσαν και επέβλεψαν οι επιτετραμένοι των ΗΠΑ στα νευραλγικά υπουργεία του ελληνικού κράτους. >>

Η κεντρική ιδέα είναι πάρα πολύ απλή: Όταν η λίμνη ξεραίνεται, τα βατράχια δεν μπορούν να ζήσουν χωρίς νερό και είτε αναγκάζονται να μετακινηθούν σε άλλες περιοχές είτε πεθαίνουν. >>

Η λίμνη ήταν η ελληνική επαρχία, που έπρεπε να τιμωρηθεί για τη στήριξη και την επάνδρωση του ΕΛΑΣ και κυρίως για τη στήριξη - ή έστω την ανοχή - του ΔΣΕ, για το δεύτερο αντάρτικο. Τα βατράχια ήταν οι κάτοικοί της. Αριστεροί, δεξιοί, απολίτικοι, καιροσκόποι, συνεπείς, όλοι. >>

Στις αρχές τις δεκαετίας του '50, ήταν ακόμα τόσο οδυνηρό το τραύμα της απείθιας προς το ελληνικό κράτος και τόσο απόλυτη η ανάγκη να μην επαναληφθεί *ποτέ* κάτι ανάλογο που ο πληθυσμός της επαρχίας έπρεπε να υποβληθεί σε έλεγχο, πειθάρχηση και (όπου απαραίτητο) να συντριβεί. >>

Η εξέλιξη της ζωής έκανε το αύταρκες αγροτικό νοικοκυριό ήδη παρωχημένο, αλλά δεν έφτανε αυτό. Έπρεπε η αγροτική παραγωγή να απαξιωθεί περαιτέρω και για λόγους πολιτικούς: Μεσάζοντες, παρεμπόδιση απ' ευθείας οικονομικών συναλλαγών, τσάκισμα κάθε συνεταιριστικής απόπειρας. >>

Η επαρχία έπρεπε να αποδιαρθρωθεί και να αποδεκατιστεί κοινωνικά. Μετά από τις αναγκαστικές μετακινήσεις πληθυσμών που επέβαλε ο στρατός, ακολούθησε η κήρυξη περιοχών ως ανταρτόπληκτων. >>

Φυσικά δόθηκαν κίνητρα για την αποκατάσταση των "ανταρτόπληκτων", όπως διορισμοί στο δημόσιο. Κατά βάση όμως, ο στόχος ήταν η εκκένωση περιοχών που θεωρούνταν ύποπτες με τα κριτήρια της εθνικοφροσύνης. Μακεδονία, Ήπειρος, ορεινή Πελοπόννησος και Στερεά είχαν την τιμητική τους. >>

Παράλληλα, αξιοποιήθηκαν οι φυσικές καταστροφές, κυρίως πλημμύρες, σεισμοί και κατολισθήσεις. Τα ορεινά χωριά εγκαταλείπονταν, πάντα με τη μεθοδολογία των κινήτρων και της κρατικής αρωγής, για να δημιουργηθούν νέοι οικισμοί ή να επεκταθούν ήδη υπάρχοντες >>

σε περιοχές που η κεντρική και η τοπική διοίκηση θα μπορούσαν να ελέγχουν πιο εύκολα και να παρεμβαίνουν πιο γρήγορα, πιο έγκαιρα, πιο μαζικά, πιο αποτελεσματικά. >>

Όμως το μεγαλύτερο όπλο του ελληνικού κράτους ήταν η περίπου αναγκαστική μετανάστευση, λόγω των οικονομικών συνθηκών αλλά και των κοινωνικών συνθηκών που επικρατούσαν στη μεταπολεμική επαρχία. >>

Μιλάμε για εξωοικονομική ΒΙΑ. Για όλα αυτά που αποκλήθηκαν κράτος της δεξιάς, τους χαφιέδες, τις παρακρατικές σκευωρίες, τις απειλές, τους ανοιχτούς τραμπουκισμούς που οδηγούσαν κάποιους σε μόνιμη αναπηρία, τους εκβιασμούς, το πλιάτσικο >>

από λούμπεν στοιχεία της επαρχίας που οργανώθηκαν απ' το ελληνικό κράτος σε παρακρατικές συμμορίες, τις μαύρες λίστες των πιθανών εργοδοτών, τη λογική της οικογενειακής ευθύνης που επέτρεπε επιθέσεις σε παιδιά και εφήβους, το ξύλο πριν ή και κατά τις εκλογές, >>

τα πιστοποιητικά κοινωνικών φρονημάτων, τους καθωσπρέπει εθνικόφρονες τοκογλύφους, τους καθωσπρέπει εθνικόφρονες καταπατητές γης, τους καθωσπρέπει εθνικόφρονες παιδεραστές μέσα ή έξω απ' την εκκλησία. >>

Όταν μιλάμε για τη μετανάστευση, μιλάμε για τη μετανάστευση ανειδίκευτων εργατών προς χώρες της Ευρώπης (κυρίως Γερμανία και Βέλγιο), την Αυστραλία και τις ΗΠΑ, μιλάμε όμως και για την εσωτερική μετανάστευση στις δεκαετίες '50 ως και '70. >>

Κι εδώ ερχόμαστε στο άλλο μεγάλο όπλο του ελληνικού κράτους, την υπερθέρμανση της οικοδομικής δραστηριότητας στο Λεκανοπέδιο πρώτα ('50-'60) και μετά ('70 ως και σήμερα) στις πρωτεύουσες των νομών εκτός της Αττικής. >>

Και στο τέχνασμα του Καραμανλή του Α', που εξάλειψε την αρχιτεκτονική ιστορία και μαζί την αισθητική της χώρας, την αντιπαροχή... Φυσικά δεν ήταν τυχαία η προτροπή του "χτίστε, χτίστε". >>

Όπως δεν ήταν τυχαία η αποστροφή του Π. Κανελλόπουλου: "Η μετανάστευση είναι ευλογία θεού διά τον τόπο". >>

Όπως δεν είναι τυχαίο που η αποδιάρθρωση της επαρχίας σε όλα τα επίπεδα - δημογραφικό, κοινωνικό, οικονομικό, πολιτισμικό - βαφτίστηκε ΑΣΤΥΦΙΛΙΑ από το ελληνικό κράτος, που την οργάνωσε και τη διεκπεραίωσε για 3-4 δεκαετίες και διάφορους διανοούμενους. >>

Όπως δεν είναι τυχαίο που οι περισσότεροι διανοούμενοι (π.χ. εικαστικοί, λογοτέχνες, αρχιτέκτονες) περιορίζουν τη συζήτηση είτε στις υπαρκτές στεγαστικές ανάγκες ενός εξαστιζόμενοι πληθυσμού είτε σε μια νοσταλγική εξιδανίκευση μιας αισθητικής και ενός τρόπου ζωής που χάθηκε >>

χωρίς να θίγουν ποιοι επωφελήθηκαν, ποιοι έχασαν και κυρίως τι ήταν εκείνο που επέβαλλε τις συγκεκριμένες επιλογές. Αν αυτή η κατάσταση στη δημόσια σφαίρα σας θυμίζει τη σημερινή συζήτηση για τις ΑΠΕ, ούτε κι αυτό είναι τυχαίο._