De werkdag is al aardig gevorderd, maar nu start de rondleiding bij @TweetTactus poli Enschede.
De voordeur is sjiek. We zitten in n oud bankgebouw (soms komt er nog iemand op zoek naar de bankbalie. Mijn collega: 'u kunt hier niet opnemen, wel storten' 🤣🤣🤣) 1/7
In de centrale hal een uitstalling met wat producten gemaakt in de kliniek en dagbestedingscentra 2/7
Op de eerste is mijn kamer. Stamt nog uit de tijd dat ik in n rolstoel zat. Deze kamer is ruim, en heeft direct op de gang t kopieerapparaat. De ruststoel is trouwens voor mij, gelukkig steeds minder nodig. Ptn mogen dr ook in hoor, maar hebben dr vaak snel genoeg van 3/7
Op de gang ook flexplekken, met daarbij de kast met LVB behandelmethodieken, educatie materiaal, spellen etc. O ja, en boeken... 4/7
De andere verdiepingen zijn n beetje saaier... 5/7
Maar in de trappenhuizen wel weer mooie aankleding, met mozaieken die door clienten zijn ontworpen en gemaakt 6/7
Overigens door t hele pand van die mooie fotobehangetjes, met lokale attracties. Met een zijn we iets minder blij. Benieuwd of jullie weten waarom.... Het gaat om deze. 7/7
• • •
Missing some Tweet in this thread? You can try to
force a refresh
(Eigenlijk moet ik nog wat opruimen, maar ik zit nog wel even lekker, dan nemen we de tijd voor nog een draadje)
Trauma's, angst, paniek, spanning, veel gehoorde klachten bij mensen die opgenomen zijn geweest op de IC.
Hoe komt dat? Ik zal proberen een aantal oorzaken en factoren mee te nemen, maar een volledig overzicht zal niet lukken (en er zijn ook nog best wat dingen onbekend).
De IC is een hoogcomplexe omgeving, veel apperatuur en veel mensen. Veel indrukken dus.
Daar komt bij dat onze patienten vaak ernstig ziek zijn. Trauma's komen vaker voor bij patienten die met spoed worden opgenomen, ernstige ziektes hebben en langer op de IC verblijven. Een korte, geplande (en voorbesproken) IC opname lijkt minder risico's met zich mee te dragen
Lieve mensen, mijn week zit erop. Bedankt voor jullie interesse hoop dat ik jullie een stukje inzicht gegeven heb in het werk van de huishoudelijke hulp. Tot slot, verschillende mensen vroegen me een ( basis) lijst met schoonmaakbenodigdheden. Wat móet er zijn? Die volgt hier nog
Materiaal: Een werkende stofzuiger en indien nodig, stofzuigerzakken. Een dweilemmer en mop/ dweilsysteem. Veilig trapje! Een lange trekker, korte trekker, een schrobborstel met steel, een stoffer en blik, een grote emmer en handemmertje. Passende zakken voor de vuilnisbakken>
10 microvezeldoekjes in 2 kleuren of dessin/ effen, 5 van elk. 10 werkdoeken, katoen ( gescheurd laken mag ook, geen stretch.)
2 microvezeldweilen.
Ev schuursponsjes.
5 theedoeken, enkele keukenhanddoekjes, enkele toilethandoekjes. Keukenrol>
Het schoonmaken van een rolstoel. Een rolstoel moet 1x per week worden schoongemaakt voor comfortabel gebruik en voor verlengen van de levensduur.
Men neme een lege rolstoel.
Stap 1: Eventuele huisdieren verwijderen.
We beginnen met het stofzuigen. Het kussen, en tussen het kussen en de stoel, zit vaak vol leefgruis - kruimels e.d. Op mijn vorige werk was een vaste klacht vd afd. onderhoud grrrmpff heeft er weer een achterlijke hulp met de stofzuigerstang de celletjes gesloopt. Dít mag NOOIT!
Niet zó, maar zó, met een opzetborsteltje dus. Elke stofzuiger heeft er wel oorspronkelijk zo'n borsteltje bij en als het kwijt is moet je zorgen voor een nieuwe. Anders verzwak je de lucht- of gelcellen in het kussen en als ze stukgaan leidt dat tot (ongemerkt) scheefzitten!
Ik zal deze week een en ander aan de dagelijkse routine van de huishoudelijke thuishulp laten zien, en wat er zoal bij komt kijken. De ene cliënt is de andere niet en wat zij belangrijk vinden ook niet. Sommigen hebben al jaren hulp, voor anderen is het nieuw en ingrijpend.
Soms heeft men maar tijdelijk huishoudelijke hulp nodig ( denk aan bvb aan de revalidatietijd na een ongeluk if ingreep) soms is het in principe voor "altijd". Van sommige cliënten weet je dat ze er over een tijdje waarschijnlijk niet meer zijn. Soms heb je het daar over. >
Een huishoudelijke hulp heeft een andere rol dan alle andere zorgmedewerkers. Soms zie je iemand het meest, hoor je van alles en denk je van eea het jouwe, maar dat hou je áltijd voor je. Het is belangrijk om discreet te zijn. Je werkt alléén voor de cliënt!
Een lange laatste draad!
Hoe ga je nou als zorgverlener om met patiënten met onvoldoende verklaarde klachten? Het is soms een hele zoektocht, maar in die zoektocht is vaak nog best wat mogelijk! Wat dingen die ik geleerd heb vanuit mijn ervaring als arts/patiënt/hulpverlener:
Het begint altijd bij luisteren en erkenning. Blijf bescheiden, geef eerlijk toe wat je niet weet. Je hoeft als zorgverlener echt niet alles te weten, patiënten hebben vooral moeite met desinteresse en arrogantie.
Normaliseer sombere gevoelens. Rouw bij ziekte is logisch en pathologisch. Je hoeft niet alleen maar positief te zijn. Als iemand somber is, probeer dat gevoel dan de ruimte te geven en poets het niet weg met opbeurende adviezen, tenzij de patiënt juist daar behoefte aan heeft.