Πέθανε χθες, σε ηλικία 91 ετών, η τελευταία επιζήσασα του Ολοκαυτώματος στον Χορτιάτη, Βασιλική Γκουραμάνη. 2 Σεπτεμβρίου 1944, 13 χρόνων κορίτσι, είχε καταφέρει να βγει ζωντανή-μαζί με άλλα 2 παιδιά-,από τον φούρνο της οικογένειας Γκουραμάνη -στον οποίο εκτελέστηκαν και κάηκαν
οι 70 από τους 146 πολίτες του Χορτιάτη -22 άτομα της οικογένειας Γκουραμάνη-που εκτελέστηκαν "από τους ταγματαλήτες"-όπως τους ονόμαζε και η ίδια-του Φριτς Σούμπερτ και τα γερμανικά στρατεύματα κατοχής.
Αποσπάσματα απο την μαρτυρία της Γκουραμάνη για την δράση των εγκληματικών Ταγμάτων Ασφαλείας, των "Ελληνικών Ες Ες" στον Χορτιάτη: "Αυτούς που έβρισκαν στο βουνό...μια κοπέλα σαν τα κρύα τα νερά από νιάτα φορτωμένη μέχρι εκεί απάνω, την βρήκαν και δεν λέγεται τις της έκαναν
...Έλληνες τα έκαναν..τελειόφοιτη Γυμνασίου πρέπει να ήταν....δεν ξαναήρθε στο χωριό, δεν την είδαμε ποτέ ξανά...η μάνα της ήταν δίπλα και τα έβλεπε όλα.Και αφού την τυράννησαν τόσο πολύ δεν τη σκότωσαν. Στη μάνα, όμως, έβγαλαν το πιστόλι και την σκότωσαν...σε ένα κοριτσάκι, όπως
είναι η εγγονή μου, σκότωσαν τη μάνα του και έπαιρναν καοτσούκια και του τα πέταγαν καμένα και το έκαιγαν...αυτό φώναζε και έκλαιγε κι αυτοί γελούσαν....τους φαινόταν πολύ αστείο. Έζησε ακόμα 15 μέρες, όπως λιώνει το κερί στην εκκλησία έτσι έλιωνε. Δεν μπορούσαμε να το πιάσουμε,
,ούτε να το ντύσει η γιαγιά του, ούτε να το αλλάξει, ούτε... Τι να του βάλει. Ό,τι και να του βάζε, κολλούσε απάνω του πληγή. Το πήρε,αρχικά, ο Ερυθρός Σταυρός. Μετά το πήρε η γιαγιά του, το 'χε για 15 μέρες. Μόνο έκλαιγε, έλιωσε, σαν το κερί πέθαινε, μετά από 15 μέρες πέθανε"
• • •
Missing some Tweet in this thread? You can try to
force a refresh
"Μάρτιος του 1912. Πού να πάω,τι να κάνω; Αποφασίζω να πάω στο Εργατικό Κέντρο Αθηνών. Ηξερα την τυπογραφία την παλιά και ήλπιζα να βρω κάποια δουλειά. Μπαίνοντας βλέπω την εικόνα του Χριστού."Τι είναι αυτός;" τους ρωτώ."Ο Χριστός,δεν τον ξέρεις;". "Τον ξέρω" λέω,"αλλά τι δουλειά
έχει εδώ; Εδώ είναι εργατικό κέντρο,όχι εκκλησία, παλεύετε για τα δίκαια των εργαζομένων". "Γι΄ αυτό τον βάλαμε" μου λένε. "Ο Χριστός είναι ο προστάτης των φτωχών και της Δικαιοσύνης”. "Οχι" λέω εγώ, "ο άνθρωπος για τους εργάτες είναι ο Μαρξ". "Μαρξ, ποιος είναι αυτός;" ρωτούν.
"Το επεισόδιο με τον Χριστό και το ότι ήμουν εβραίος τούς έκανε ψυχρούς απέναντί μου,αν και σοσιαλιστές.Τι σοσιαλιστές δηλαδή": Σαν σήμερα, 16 Μαίου 1979,πεθαίνει ο Αβραάμ Μπεναρόγια, Εβραίος σοσιαλιστής που πρωταγωνίστησε στην ίδρυση της "Φεντερασιόν",του Σοσιαλιστικού Εργατικού
Σαν σήμερα, 14 Μαίου 1938, η ποδοσφαιρική ομάδα της Αγγλίας χαιρετά ναζιστικά σε αγώνα στο Βερολίνο, με εντολή της κυβέρνησης της. Στους Ολυμπιακούς του 1936 (πάλι στο Βερολίνο), η αποστολή της Αγγλίας δεν είχε χαιρετίσει ναζιστικά και η κυβέρνηση δεν ήθελε νέο "διπλωματικό
επεισόδιο". Ο μόνος παίκτης που αρνήθηκε τον ναζιστικό χαιρετισμό μέχρι το τέλος ήταν ο αμυντικός Σταν Κούλις της Γούλβς, που ήταν βασικό στέλεχος της εθνικής ομάδας,έχοντας κάνει μια φανταστική σεζόν με την ομάδα του. Όταν οι άνθρωποι της Αγγλικής ποδοσφαιρικής ομοσπονδίας του
είπαν πως όσοι δεν χαιρετίσουν ναζιστικά θα αποκλειστούν από την εθνική, απάντησε "Μην με υπολογίζετε σε αυτό τότε". Εκείνη την ημέρα, τελείωσε η πολλά υποσχόμενη διεθνή του καριέρα ως ποδοσφαιριστής. Λίγους μήνες μετά (Σεπτέμβρης 1938) η "δημοκρατική" Αγγλική κυβέρνηση, όπως
"Βομβάρδισαν ακόμα και την ίδια τους την πόλη, στην ίδια τους την χώρα": Σαν σήμερα, 13 Μαίου 1985,οι αρχές της Φιλαδέλφειας των ΗΠΑ επιτίθενται και βομβαρδίζουν ολόκληρη περιοχή της πόλης τους,στην οποία βρίσκονταν τα γραφεία μιας κίνησης για τα δικαιώματα των Αφροαμερικανών,
γνωστή ως MOVE. Η οργάνωση είχε ως ιδεολογία την "Μαύρη Απελευθέρωση"και οικολογικές προσεγγίσεις. Πέρα απο την καταγγελία του ρατσισμού, διαμαρτύρονταν για τους ζωολογικούς κήπους και τα καταστήματα κατοικίδιων ζώων, τα αδέσποτα κ.α. Όλα τα μέλη του "MOVE" υιοθέτησαν το επώνυμο
της Αφρικής, απέφυγαν τις σύγχρονες ανέσεις,τα ναρκωτικά, το αλκοόλ και κάθε χημική ουσία. Ταυτόχρονα, άρχισαν να παίρνουν πρωτοβουλίες για στήριξη των τοπικών κοινοτήτων, και την απεξάρτηση ατόμων απο τα ναρκωτικά. Αυτό το κοινόβιο μπήκε απο νωρίς στο στόχαστρο των αρχών, της
Σαν σήμερα πριν απο δύο χρόνια, 11 Μαίου 2022, οι Ισραηλινές δυνάμεις κατοχής δολοφονούν την 51χρονη Παλαιστίνια δημοσιογράφο Σιρίν Αμπού Άκλεχ-από τις πιο γνωστές του ρεπόρτερ του Αλ Τζαζίρα-ενω μετέδιδε επιδρομή του Ισραηλινού στρατού. Ο δημοσιογράφος Αλί Αλ Σαμούντι, που
βρίσκονταν δίπλα της και τραυματίστηκε επίσης, δήλωσε ότι στο σημείο δεν υπήρχε παρουσία ένοπλων Παλαιστινίων μαχητών και ότι ο Ισραηλινός στρατός τους πυροβόλησε εν ψυχρώ,χωρίς να καμία προειδοποίση να φύγουν η να σταματήσουν τα γυρίσματα.Η δημοσιογράφος πυροβολήθηκε στο κεφάλι.
Στην κηδεία της, οι δυνάμεις του κράτους-δολοφόνου του Ισραήλ επιτέθηκαν ακόμα και σε αυτούς που κρατούσαν το φέρετρο και σε όσους είχαν Παλαιστινιακές σημαίες. Η δολοφονία ξεσήκωσε διαμαρτυρίες σε όλο τον κόσμο και (ξανά)οι υποκριτικές διακηρύξεις για "έρευνες"δεν κατέληξαν
"Η κοινωνία πρέπει να ξέρει ότι η ζωή των ανθρώπων βρίσκεται σε χέρια αστυνομικών, που έχουν μάθει να σκοτώνουν και να μην έχουν ευθύνη":Σαν σήμερα,11 Μαίου 2008,ο 24χρονος φοιτητής Νίκος Σακελλίων, ομογενής απο την Τασκένδη, κατά τη διάρκεια αστυνομικού "ελέγχου" πέφτει σε κώμα.
Οι αστυνομικοί τον άφησαν αναίσθητο στο δρόμο και πέθανε στο ασθενοφόρο που τον μετέφερε στο νοσοκομείο. Το νεκρό σώμα εξαφανίστηκε για 12 ώρες, όταν παραδόθηκε από την αστυνομία σε γραφείο τελετών της επιλογής της.Ο ιατροδικαστής παρέλαβε στην νεκροψία το πτώμα σε σήψη και πλήρη
παραμόρφωση, ενώ βρήκε στο άνω στόμιο του λάρυγγα συσκευασία ναρκωτικών.Ο πατέρας του, θέλοντας να συγκεντρώσει πληροφορίες για το θάνατο του γιου του, καθώς η αστυνομία δεν του έδωσε καμία εξήγηση, κόλλησε μόνος του αφίσες στο σημείο της δολοφονίας, καλώντας όποιον γνώριζε κάτι
"Η απεργία των 100.000 μεταλλουργών": Σαν σήμερα, 10 Μαίου 1941, μέσα στο κατεχόμενο απο τους ναζί Βέλγιο, ξεσπά μεγάλη απεργία των μεταλλουργών. Δεν ήταν τυχαίο ότι η ηρωική απεργία ξέσπασε 10 Μαίου, ακριβώς στην πρώτη επέτειο της εισβολής των ναζί στην χώρα. Η απεργία, που
είχε οργανωθεί απο τους κομμουνιστές εργάτες του Βελγίου και τον ηγέτη τους Ζουλιέν Λαό, ξεκίνησε απο τα βιομηχανικά συγκροτήματα ανατολικά της χώρας και εξαπλώθηκε σε όλο το Βέλγιο. Έφτασαν να συμμετέχουν 70.000-100.000 εργάτες, ολόκληρα βιομηχανικά συγκροτήματα είχαν παραλύσει.
Οι ναζί αιφνιδιάστηκαν.Η απεργία είχε σαν βασικό αίτημα αυξήσεις στους μισθούς και ήταν απο τις πρώτες μαζικές κινητοποιήσεις εργατικής αντίστασης στην κατεχόμενη Ευρώπη. Μετά απο 8 μέρες, οι ναζί αναγκάστηκαν να υποχωρήσουν,αφού η απεργία υπονόμευσε την πολεμική βιομηχανία τους,