Thread by @KatuitdeBoomNL

Als PGB-er kom ik bij mensen met allerlei hulpvragen in huis. De bedoeling is dat ik met hen alléén aan die hulpvragen werk. En... zeker bij mensen met geen of beperkt soc. netwerk zie je, als je wekelijks komt, genoeg wat er óók moet gebeuren.

Zo heb ik bij cliënten: (1/6)

- lampen vervangen/boekenplanken opgehangen
- samen met vrijwilligers de tuin Duizendkroon-vrij gemaakt
- uitjes georganiseerd met cliënt, uit-huis-geplaatste kinderen en pleegouders, omdat de gezinsvoogd dit niet deed
- gechauffeurd naar gesloten inrichtingen en klinieken
(2/6)

- aan ziekenhuisbedden gezeten
- eindeloos bij organisaties gemaild/gebeld/gesmeekt om hulp, in godensnaam, kan er iemand helpen???

Als je als hulpverlener niet goed je grenzen kan aangeven (zoals ik), is de kans groot dat je onderuit gaat (ook zoals ik, meerdere keren). (3/6)

Mn punt: ik doe dit werk (grotendeels) betaald. Ja, soms is t zwaar, of teveel, maar ik hoef t niet náást n baan te doen en ik verdien er mee. Ook geef ik om mn cliënten, maar ze zijn géén persoonlijke relatie.

Stel je voor dat je dit allemaal als mantelzorger moet doen (4/6)

Ik zie in mijn werk mantelzorgers helemaal kapot gaan, omdat hun geliefden niet geholpen kunnen worden omdat er geen geld/personeel/plek is, en ze het dan zelf maar weer oppakken. Je laat je geliefden nou eenmaal niet vallen.

Dit gaat alleen maar erger worden i/d toekomst (5/6)

Zorgpersoneel én mantelzorgers zitten er doorheen. Straks hebben we niemand meer om mensen op te vangen, omdat we met zn allen op de grond liggen.

En dan? Hoop dat de regering vóór dat moment eindelijk eens ingrijpt en hélpt. In godensnaam. (6/6)

#zorginfarct #mantelzorginfarct