Μικρή αλλά δύσκολη ημερήσια περιήγηση στο καμένο δάσος του όρους #Πατέρας, στη Δυτική Αττική. Μαύρο σκηνικό πόνου και θανάτου. 1/5
"Ιδιοκτησία τάδε", λέει... Οπωσδήποτε κωμικοτραγική ανθρώπινη ιδέα, μπροστά στην καταστροφική δύναμη της μεγάλης φωτιάς. 2/5
Κορυφογραμμή. Παντού γύρω στάχτη. Το βλέμμα αναζητά διστακτικά τις λίγες νησίδες άκαυτης γης που μένουν διάσπαρτες στις πλαγιές. 3/5
Κι όμως. Μόλις ένα μήνα και μισή... βροχή μετά, τα πουρνάρια άρχισαν να πετάνε μέσα απ' την καμένη γη τα νέα βλαστάρια τους! Η αναγέννηση ξεκίνησε ήδη αθόρυβα και διακριτικά. Η ζωή ξαναπαίζει κιόλας το δράμα της. 4/5
Κάπου εδώ (ξαν)αρχίζει κι ένα δράμα πολύ ανθρώπινο. Ο ρόλος μας; Να ΜΗΝ αφήσουμε τα βουνά έρμαιο στα "καλά και συμφέροντα" αιολικών εργοστασίων και άλλων "αξιοποιήσεων" που θα τσακίσουν τη φυσική ανάκαμψη των οικοσυστημάτων. #save_Greek_mountains#antireport 5/5
• • •
Missing some Tweet in this thread? You can try to
force a refresh
Το πέτρινο γεφύρι του Γκίκα, στο δάσος πάνω από την Κρανιά Ασπροποτάμου. Χτισμένο στα 1880, άριστα διατηρημένο και σήμερα. Η "πράσινη ανάπτυξη" ετοιμάζεται να σηκώσει ακριβώς δίπλα του ένα τσιμεντένιο υδροηλεκτρικό εργοστάσιο.
Για του λόγου το αληθές: ο ΥΗ σταθμός αποτελείται από κτίριο ύψους 7 μέτρων χωρίς τη στέγη και εμβαδού 160 τ.μ,, με μεταλλική είσοδο βιομηχανικού τύπου διαστάσεων 3x4 μ. Προβλέπεται και μόνιμη γερανογέφυρα για τη συντήρηση του εξοπλισμού.
Όλο αυτό στα 60 μέτρα από το γεφύρι!
Επιπρόσθετα, θα χρειαστεί νέος μόνιμος δρόμος πρόσβασης στο σημείο, πλάτους πέντε μέτρων. "Δώρο" φυσικά η όποια περίφραξη που οι συντάκτες της μελέτης δεν μπαίνουν καν στον κόπο να περιγράψουν.