Thread by @OlgaKoum

Ακούω συνέχεια "τα ισόβια να είναι ισόβια" (Και ειδικά από αυτούς η παράταξη των οποίων εδωσε χάρη στους χουντικους). Αλλά είμαστε στην Ευρώπη και τα ισόβια δεν είναι πουθενά "δια βίου". Ακόμα και το "whole life sentence" στο UK και κατόπιν καταδικών του ΗΒ στο ΕΔΔΑ αφ' ενός

Επιβάλλεται σπανιότατα, αφ' ετέρου δίνει πλέον δυνατότητα release, αποφυλάκισης δηλαδή αρκεί να συντρέχουν αυστηρές προϋποθέσεις.

Ποτέ και πουθενά δεν αποδείχτηκε ότι εξοντωτικές ποινές μειώνουν το έγκλημα. Το αντίθετο, οδηγούν σε αύξηση των forensic countermeasures.

Ούτε η ποινή θα πρέπει να θεωρείται ανάλογη με την αξία της ζωής του θύματος (ποιος άλλωστε μπορεί να αποτιμησει και πώς μια ζωή; Πώς γίνεται να βγάλεις ζύγι και να συγκρίνεις τις ζωές 2 διαφορετικών θυμάτων και αντίστοιχα να επιβάλεις ποινή στους δράστες;).

Με αυτή την λογική είναι σαν να λέμε ότι έχει περισσότερη αξία η ζωή αυτή για την οποία θα επιβληθεί ισόβια κάθειρξη στον δράστη που την αφαίρεσε και μικρότερη η αξία της ζωής του ανθρώπου που χάθηκε σε τροχαίο.

Αντίθετα, η ποινή θα πρέπει να είναι συνάρτηση αποκλειστικά και μόνο της συμπεριφοράς του δράστη, των πραγματικών περιστατικών, των κινήτρων, της ψυχικής κατάστασης, του modus operandi του εγκληματία κλπ.

Γι' αυτό και η τροποποίηση του α. 299 ΠΚ με την επιβολή μόνο ισόβιας κάθειρξης είναι ιδιαίτερα προβληματική. Γιατί στερεί από τον δικαστή την εξουσία να συνεκτιμησει τα πραγματικά περιστατικά.

Έτσι, ένας άνθρωπος που κακοποιουταν στην παιδική του ηλικία και χρόνια μετά σκότωσε

Τον δυνάστη του ή ένας άνθρωπος που σχεδίασε μια εν ψυχρώ εκτέλεση και ένας κυνηγός που σκότωσε 5 ανθρώπους "επειδή μπήκαν στο χωράφι του" θα αντιμετωπίζονται το ίδιο (και αν σκοτώσεις έναν, γιατί να μην σκοτώσεις 10;)

Ο λαϊκισμός έχει τραυματίσει ανεπανόρθωτα το Ποινικό δίκαιο αλλά και την ασφάλεια δικαίου. Ο μέσος άνθρωπος αγνοώντας τις βασικές διατάξεις θεωρεί ότι μπορεί να εγκληματισει, να πιαστεί και να μείνει ατιμώρητος (φυσικά και δεν ισχύει).

Αλλά κυρίως έχει στρέψει την προσοχή της κοινωνίας από τα πραγματικά προβλήματα στην δικαιοσύνη. Όλοι μιλάνε για αυστηροποιηση ποινών και θεωρούν ότι είναι πανάκεια.

Πώς θα αντιδράσετε όμως όταν σε λίγο καιρό το έγκλημα δεν θα έχει μειωθεί, θα έχει γίνει ειδεχθέστερο,

Θα γεμίζουν φυλακές και ως εκ τούτου θα βγαίνουν προχειρογραμμενοι νόμοι για οριζόντια αποσυμφόρηση των φυλακών και θα ξαναβγαινουν έξω; Όταν θα συνεχίσουν να βγαίνουν χωρίς να έχουν σωφρωνιστει; Τότε τι θα σας φταίει; Τότε θα σας νοιάζουν τα θύματα ή η ευαισθησία εξαντλείται

Στο να ζητάμε ρωμαϊκες αρένες για τους δράστες, και για τα θύματα "ε και τι να κάνουμε".

Και τώρα έρχομαι στα πραγματικά προβλήματα της δικαιοσύνης:
1)την αποκατάσταση των θυμάτων, την ψυχολογική και κάθε άλλου είδους υποστήριξη από το κράτος
2)την ταχεία απονομή της Δικαιοσύνης

Πώς θα δικαιωθεί το θύμα όταν για να φτάσει στο εφετείο (συν καθαρογραφη-δημοσίευση) μια υπόθεση θέλει τουλάχιστον 5 χρόνια; Ποιος θα θυμάται στο Μικτό Ορκωτό Εφετείο την υπόθεση και ποιος θα νοιαστει για το θύμα; Πόσοι από εσάς ξέρετε τι απέγινε η υπόθεση της

Λίνας Κοεμτζη; Πόσοι σε 3 χρόνια θα θυμάστε την Τοπαλουδη;

Τα θυμάται σέρνονται σε δικαστικές διαμάχες επί σειρά ετών μόνα τους και αβοήθητα.

Αλλά και πολλές αποφάσεις είναι σχεδόν copy paste. Όλοι φωνάζουμε "μα δεν υπάρχει ένας εισαγγελέας;". Ε, όχι δεν υπάρχει.

Όταν την ίδια χρονιά βγαίνει προκήρυξη για 17 εισαγγελείς και 2.500 ειδικούς φρουρούς σαφώς και δεν υπάρχει εισαγγελέας. Πώς νομίζετε ότι θα τρέξουν οι υποθέσεις; Στον αυτόματο πιλότο;

Αλλά πρόσληψη δικαστών και εισαγγελέων και υλική/ψυχική υποστήριξη των θυμάτων απαιτεί χρήματα. Ειδικά το δεύτερο απαιτεί και ευαισθητοποιημενη κοινωνία. Οπότε είναι πιο εύκολο, ανέξοδο και αναιμακτο να ζητάμε ρωμαϊκες αρένες για τους δράστες.

Να μην τους βλέπουμε για 10 χρονια και όταν ξαναβγουν να είναι θεριά ανήμερα, να καταστρέψουν κι άλλες ζωές, να ξαναμπούν για 15 χρόνια, να ξαναβγουν κλπ κλπ