Σαν σήμερα, 12 Οκτώβρη 1492,ο αποικιοκράτης Χριστόφορος Κολόμβος φτάνει στις ακτές του "Νέου Κόσμου" και αρχίζει η σφαγή των Iνδιάνων. Η μέρα αυτή θεωρείται -και εορτάζεται-ως η μέρα "ανακάλυψης της Αμερικής". Εδώ και αιώνες, ο Κολόμβος παρουσιάζεται στα βιβλία ως "σπουδαίος
εξερευνητής", "μεταλαμπαδευτής πολιτισμού" κ.α. Τα εγκλήματα όμως που διέπραξε εις βάρος των ιθαγενών της αμερικανικής ηπείρου παραμένουν, σε μεγάλο βαθμό, άγνωστα στο ευρύ κοινό. Το σημείο που προσάραξαν για πρώτη φορά τα τρία ευρωπαϊκά πλοία του Κολόμβου το 1492, ήταν οι
σημερινές Μπαχάμες και το διπλανό νησί της Ισπανιόλα. Την εποχή εκείνη, τα νησιά κατοικούνταν από ιθαγενείς τριών φυλών. Στο ημερολόγιό του ο Κολόμβος περιέγραψε τους ντόπιους ως ευγενικούς και εξαιρετικά φιλόξενους. Δεν διέθεταν όπλα,ούτε είχαν φυλακές στο νησί. Η καθημερινότητά
τους χαρακτηριζόταν από γαλήνη και αρμονία. Ο Κολόμβος αποφάσισε να εκμεταλλευτεί την ευγένεια και την εργατικότητα των ανυποψίαστων ιθαγενών. Πήρε τους άντρες ως σκλάβους και τους ανάγκασε να δουλεύουν νυχθημερόν στα ανεξερεύνητα ορυχεία για εξόρυξη χρυσού. Παράλληλα άρχισε να
"προετοιμάζει" την περιοχή για αυτούς που θα κατέφθαναν από την Ευρώπη για να αρπάξουν την γη των ινδιάνων. Μέσα στις άθλιες συνθήκες στις οποίες εξαναγκάστηκαν να δουλεύουν οι Ινδιάνοι, ο Κολόμβος διέταζε φρικτά βασανιστήρια για όσους δεν ήταν "αποδοτικοί". Υπάρχουν μαρτυρίες
ότι όχι μόνο τα διέταζε και τα οργάνωνε αλλά συμμετείχε και ο ίδιος. Συχνή πρακτική των στρατιωτών του Κολόμβου ήταν να κόβουν τα χέρια των Ινδιάνων και ύστερα να τα δένουν στο λαιμό τους. Πολλοί ινδιάνοι πέθαναν από την ασιτία και την εξάντληση, ενώ καταγράφηκαν και μαζικές
αυτοκτονίες. Οι γυναίκες και τα παιδιά δεν γλίτωσαν. Τα μικρά κορίτσια ηλικίας 9-10 ετών ήταν τα πρώτα που μπήκαν στο στόχαστρο του εγκληματία Κολόμβου. Έστησε παιδομάζωμα και πούλησε τα μικρά κορίτσια στους στρατιώτες του. Την επόμενη χρονιά,στο δεύτερο ταξίδι στην αμερικανική
ήπειρο, ο "εκπολιτιστής" ήταν πιο..προετοιμασμένος. Αυτή τη φορά κατέφθασε με δεκαεπτά πλοία, δώδεκα χιλιάδες άντρες, κανόνια και ειδικά εκπαιδευμένα σκυλιά, τα οποία χρησιμοποιήθηκαν αμέσως ενάντια στους Ινδιάνους. Τα σκυλιά τα έριχναν πάνω σε όποιον Ινδιάνο προσπαθούσε να
να ξεφύγει.Τα ζώα έκαναν επίθεση στους ανθρώπους, κόβοντάς τους τα χέρια και τα πόδια, ενώ ήταν ακόμη ζωντανοί. Σε άλλες περιπτώσεις, οι "αποδοτικοί" Ινδιάνοι, η γενικά όσοι δεν έδειχναν διάθεση να "εκπολιτιστούν", κάιγονταν ζωντανοί. Οι μισοί άντρες οδηγούνταν στα ορυχεία χρυσού
και οι άλλοι μισοί μεταφέρονταν στην Ευρώπη για να πουληθούν. Τα γυναικόπαιδα πωλούνταν κατευθείαν στα σκλαβοπάζαρα. Ο Κολόμβος δημιούργησε ένα μεγάλο δουλεμπορικό δίκτυο. Πριν την άφιξη του το 1492, ο πληθυσμός μόνο του νησιού της Ισπανιόλα ανερχόταν στα τρία εκατομμύρια. 20
χρόνια μετά την ισπανική εισβολή, οι εναπομείναντες ήταν μόλις 60 χιλιάδες.Ύστερα από πενήντα χρόνια, απο τους "εκπολιτισμένους" "άγριους",δεν είχε απομείνει κανείς! Απόδειξη της υποκρισίας όσων επικαλούνται τις "συνθήκες της εποχής" για να ξεπλύνουν τέτοια μαζικά εγκλήματα είναι
ότι καταδικάστηκαν ηθικά ακόμα και απο μαρτυρίες εκείνης της περιόδου. Χαρακτηριστική πχ είναι η συγκλονιστική μαρτυρία του δομινικανού ιερέα Μπαρτολομέ ντε λας Κάζας, αυτόπτη μάρτυρα των σφαγών, σχετικά με τις θηριωδίες των Ισπανών κατακτητών της Αμερικής. Ολόκληρη η αναφορά που
έστειλε στον διάδοχο του Ισπανικού θρόνου Φίλιππο βρίσκεται στο βιβλίο του Κάζας"Η καταστροφή των Ινδιάνων" (εκδόσεις Στοχαστής). Τα εγκλήματα του Κολόμβου και των άλλων αποικοικρατών εξαφανίστηκαν απο τα σχολικά βιβλία, όπως και οι πολιτισμοί που καταστράφηκαν και τα εκατομμύρια
που έσφαξαν οι "εκπολιτιστές". Ο Κολόμβος, δουλέμπορος και σφαγέας των Iνδιάνων, πέρασε στην ιστορία ως "μεγάλος εξερευνητής". Όλα αυτά τα χρόνια οι Ινδιάνοι στις ΗΠΑ αγωνίζονται να καταργηθεί η "Ημέρα του Κολόμβου" (12/10),ως μέρα εθνικής εορτής, που "γιορτάζει", αντικειμενικά,
την μεγαλύτερη γενοκτονία που υπήρξε ποτέ,που σημάδεψε και την αρχή της καπιταλισ.συσσώρευσης.Ο Μάρξ έγραφε ότι "Το κεφάλαιο γεννιέται βουτηγμένο από την κορυφή ως τα νύχια στο αίμα..στάζοντας αίμα απ' όλους τους πόρους..δεν υπάρχει έγκλημα που να μη ριψοκινδυνέψει να διαπράξει."
*Το κείμενο του Μάρξ είναι απο το "Κεφάλαιο", τόμος 1, εκδόσεις Σύγχρονη Εποχή, σελ 785.
ΥΓ
Για όσους ξεπλένουν τα παραπάνω (και άλλα) αποικιοκρατικά εγκλήματα με επιχειρήματα τύπου "δεν μπορούμε να κρίνουμε γιατί ήταν άλλη εποχή", να θυμίσουμε ότι το 1500,μόλις 8 χρόνια μετά την πρώτη απόβαση του Κολόμβου, η μοναρχική Ισπανία αναγκάστηκε να στείλει απεσταλμένους
που τον συνέλαβαν για καταγγελίες για διαφθορά και σφαγές κατά Ιθαγενών αλλά και Ισπανών (πολλοί που διαφωνούσαν με την εξουσία του εκτελούνταν). Στάλθηκε πίσω αλυσοδεμένος, του αφαιρέθηκαν οι τίτλοι και του απαγορεύτηκε να αποβιβαστεί ξανά στην περιοχή που "εκπολίτισε" το 1492.
• • •
Missing some Tweet in this thread? You can try to
force a refresh
Με αφορμή το πανηγυρικό κλίμα για την ταινία του Γιάννη Σμαραγδή "Καποδίστριας" που η πρεμιέρα της αναμένεται 25/12 (μια πρώτη προβολή για επιλεγμένο κοινό έγινε 15 Δεκεμβρίου), με τα λόγια του ιστορικού Γιάνη Κορδάτου: " Σχετικά με την κυβερνητική δράση του Καποδίστρια…η άγνοια
και η αμάθειά του στα οικονομικοκοινωνικά ζητήματα ήτανε κλασσική. Όλα τα εξαρτούσε από τη βία και πίστευε πως εφαρμόζοντας το ρώσικο απολυταρχικό σύστημα θα έφερνε τον παράδεισο. Από όλα τα νομοθετικά του μέτρα, κανένα δεν ξεχωρίζει για την αντικειμενική προσαρμογή του στην
τοτινή κατάσταση. Το ίδιο και η γεωργική του πολιτική…όλα του τα μέτρα της αγροτικής πολιτικής αποβλέπανε στο να εξυπηρετήσουν τα συμφέροντα των πλουσιοχωρικών. Ένα από τα πιο μεγάλα ζητήματα της εποχής του, ζήτημα κοινωνικοοικονομικό από τα σπουδαιότερα, ήτανε το μοίρασμα των
"Η σφαγή του Μαράς": Σαν σήμερα, 19 Δεκεμβρίου 1978. στην πόλη Μαράς της νότιας Τουρκίας, Τούρκοι εθνικιστές οργώννουν μεγάλη σφαγή με θύματα Αλεβίτες, Κούρδους στην συντριπτική τους πλειοψηφία, και αριστερούς Τούρκους. 19 Δεκεμβρίου, σε ένα κινηματογράφο του Μαράς, η οργάνωση
"Γκρίζοι Λύκοι" οργανώνει την προβολή μιας αντισοβιετικής ταινίας. Μια βόμβα μιρκής ισχύος που πετάχτηκε στον κινηματογράφο ήταν η αφορμή για να ξεκινήσει η σφαγή. Αμέσως διαδόθηκαν φήμες ότι αριστεροί είχαν ρίξει τη βόμβα (στην πραγματικότητα ήταν προβοκάτσια των εθνικιστών).
Την επόμενη μέρα, μια βόμβα ρίχτηκε σε ένα καφενείο που επισκέπτονταν συχνά αριστεροί. Το βράδυ της 21ης Δεκεμβρίου 1978 οι αριστεροί δάσκαλοι Hacı Çolak και Mustafa Yüzbaşıoğlu, δολοφονήθηκαν καθώς επέστρεφαν στο σπίτι τους. Η κηδεία τους επρόκειτο να γίνει την επόμενη μέρα
"Στις τράπεζες λεφτά, στη νεολαία σφαίρες": Σαν σήμερα 6 Δεκέμβρίου 2008, η πόλη έμοιαζε μια από τα ίδια. Στην περιοχή γύρω από την οδό Τζαβέλλα κόσμος στις καφετέριες, περαστικοί, κίνηση αυτοκινήτων κ.α Γύρω στις 9, εμφανίζεται ένα περιπολικό, στην αρχή του
πεζόδρομου και το πλήρωμα του αρχίζει να διαπληκτίζεται με νεαρούς που βρίσκονται στο βάθος. Ακούγονται φωνές,ο κόσμος από τα μαγαζιά σηκώνεται για να δεί και παρά το γεγονός ότι δεν γίνεται κάτι σοβαρό οι αστυνομικοί ρίχνουν μια κρότου λάμψης ενω στα γύρω τραπέζια κάθεται κόσμος
Ξαφνικά, το περιπολικό κάνει απότομα όπισθεν και φεύγει. Ο κόσμος ξανακάθεται στα τραπέζια και όλα συνεχίζονται όπως πριν. Όμως, λίγο μετά, οι δύο αστυνομικοί,ο Επαμεινώνδας Κορκονέας και ο Βασίλης Σαραλιώτης, επιστρέφουν πεζοί. Περπατούν μέχρι την αρχή του πεζόδρομου και
"Νενικήκαμεν. Ζήτω οι Ολυμπιονίκες του σοσιαλισμού. Γεια σας συναθλητές μου": Σαν σήμερα, 19 Νοεμβρίου 1948, οι μοναρχοφασίστες εκτελούν (δολοφονούν) τον ήρωα της Εθνικής Αντίστασης και βασικό ποδοσφαιριστή του Ολυμπιακού, Νίκο Γόδα. Ο Γόδας γεννήθηκε στο Αϊβαλί.το 1921 . Μετά τη
Μικρασιατική Καταστροφή η προσφυγική του οικογένεια πέρασε στη Μυτιλήνη, στην Κρήτη και τελικά στην Κοκκινιά. Εργάστηκε στην ταβέρνα της οικογενείας του. Ξεκίνησε να παίζει ποδόσφαιρο από μικρή ηλικία, στις αλάνες, με συνομηλίκους του. Όταν πλέον φάνηκε το σπουδαίο ποδοσφαιρικό
ταλέντο του, αγωνίστηκε στον Άρη, μια απο τις ομάδες της Κοκκινιάς και κατόπιν στον "Κεραμεικό" Καμινίων, σωματείο του ομώνυμου εργοστασίου. Μετά την έναρξη του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, την περίοδο της κατοχής, ο Γόδας παίρνει μεταγραφή για τον Ολυμπιακό, που ήταν η μεγάλη αγάπη
"Τον ουρανό για σκέπασμα,τη γη έχω για στρώμα και στην καρδιά μου τον ΕΛΑΣ γι' αυτόν θα μπω στο χώμα.": Σαν σήμερα, 18 Νοέμβρη 1985,πεθαίνει ο ρεμπέτης Δημήτρης Γκόγκος (Μπαγιαντέρας). Γεννήθηκε στον Πειραιά το 1902, γόνος πολυμελούς/ευκατάστατης νησιώτικης οικογένειας.Ασχολήθηκε
από μικρός με τη μουσική, παίζοντας μαντολίνο και αργότερα βιολί, ενώ στα μέσα της δεκαετίας του '20 θα αρχίσει να παίζει μπουζούκι. Εκείνη την εποχή διασκευάζει την ιταλική οπερέτα "Μπαγιαντέρα" για λαϊκή ορχήστρα και έτσι αποκτά το παρατσούκλι "Μπαγιαντέρας". Το 1941, λίγο μετά
την είσοδο των Γερμανών στην Αθήνα, θα χάσει το φως του, παίζοντας πάνω στο πάλκο του κέντρου "Πειραιεύς". Ξεπερνάει γρήγορα το σοκ και στη διάρκεια της κατοχής γυρίζει από ταβέρνα σε ταβέρνα, παίζοντας τα τραγούδια του. Το έπος της Αντίστασης αλλάζει συνολικά τις αντιλήψεις του
"Μη φοβάστε τα τανκς", "Κάτω ο φασισμός": Σαν σήμερα, 17 Νοεμβρίου 1973, κατά τη 1 τα ξημερώματα τα τανκς έχουν ζώσει το Πολυτεχνείο.Οι φοιτητές τοποθετούν ένα αυτοκίνητο πίσω από την κεντρική πύλη για να εμποδίσει την είσοδο των τανκς, ενώ ανεβασμένοι στα κάγκελα, τραγουδούν τον
εθνικό ύμνο και φωνάζουν στους φαντάρους: "Είμαστε αδέρφια", "Λαός και στρατός ενωμένοι". Η Συντονιστική Επιτροπή προσπαθεί να διαπραγματευτεί την ασφαλή έξοδο του κόσμου. Πριν εκπνεύσει η διορία για την έξοδο των φοιτητών, ένα τανκ σπάει την κεντρική πύλη του Πολυτεχνείου και
μαζί του εισβάλλουν ασφαλίτες και άντρες των ΛΟΚ, οι οποίοι επιτίθενται με λύσσα στους φοιτητές. Πέφτουν πυροβολισμοί. Υπάρχουν φαντάροι που βοηθούν τους φοιτητές να γλυτώσουν, αλλά στις εξόδους τούς περιμένουν ασφαλίτες.Ορισμένοι θα καταφέρουν να ξεφύγουν. Η μετάδοση του σταθμού