به بهانه این توییت ارزنده آقا سیاوش، نقب کوتاهی بزنیم بر فضای سیاسی کلی طوائف لبنان
پیش فرض این رشتو بر این است که در لبنان هویت ملی در مقایسه با هویت های طائفه ای، وزن کم تری دارد و نتیجه آن را در کنش گری طائفه ای چند دهه اخیر ملت می توان دید.
در جامعه سیاسی لبنان، چهار طائفه اصلی و دو طائفه حاشیه ای داریم.
طوائف اصلی: 1- مسیحیان (با تمام شقوق آن) 2- اهل تسنن 3- شیعیان 4- دروزی ها
علاوه بر آن «علوی ها» و «اسماعیلیه» هم حضور و وزن محدودی در لبنان دارند.
2/12
مسیحیان لبنان هم تنوع مذهبی بالایی دارند هم تنوع سیاسی بالا.
حتی در کابینه هم معمولا سهمیه بندی مذهبی و سیاسی به شکل موازی لحاظ می شود.
مارونی، کاتولیک، ارتدوکس و ارمنی معمولا سهمیه مشخصی در دولت دارند. گاهی یک کرسی هم به وزیر «مسیحی اقلیت های مذهبی» می رسد.
3/12
از نظر سیاسی هم احزاب مسیحی متفاوتی وجود داره که در بین اون ها، حداقل دو حزب «التیار الوطنی الحر» (به رهبری «میشل عون») و «القوات اللبنانیة» (به رهبری «سمیر جعجع») به عنوان قطب های اصلی در حال رقابت با هم هستند.
در میان دروزی ها، گرچه «ولید جنبلاط» و حزب سوسیالیست پیشرو مشهورتر و باسابقه تر می باشد؛
اما «طلال ارسلان» و حزب دموکراتیک لبنان رقیب سیاسی جدی به حساب می آید و در بسیاری از کابینه ها، سهمیه وزیر دروزی به طلال ارسلان و حزب وی رسیده است.
و با توجه به اين كه در فرهنگ سیاسی لبنان، رهبری حزب از پدر به پسر به ارث می رسد، به سرعت «سعد الحریری» جایگزین پدر در رهبری حزب المستقبل شد و حتی در فاصله اندکی به نخست وزیری رسید.
اين در حالی است که سعد الحریری طی کم تر از دو دهه، چند شکست سیاسی را در کارنامه ثبت کرده...
9/12
اگر به چند دهه قبل برگردیم، «حزب المستقبل» و «رفیق الحریری» رهبر یکه تاز جامعه اهل تسنن لبنان نبودند.
بلکه «سلیم الحص» خارج از دایره حزب المستقبل، از رهبران درجه یک سنی لبنان محسوب می شد.
آیا شاهد پایان دوره هژمونی المستقبل بر جامعه اهل سنت لبنان خواهیم بود؟
اهمیت این سئوال در اوج گیری احتمالی دو قطب جدید است که چارچوب های حزب المستقبل را برنتابیدند. هر دو زمانی عضو یا متحد این حزب بوده؛ اما راه خود را جدا کردند:
- نجیب میقاتی
- نهاد مشنوق
این دو را می توان دو قطب متضادی دانست که هژمونی المستقبل را می توانند تهدید کنند!
11/12
نجیب میقاتی را می توان نماد «سازگاری» و «رواداری» (در حد همراهی حداکثری) با رقبا و مخالفین المستقبل دانست؛ خواه مقاومت، خواه میشل عون و میشل سلیمان!
نهاد مشنوق را بايد نماد «اصولگرایی» و «رادیکالیسم» در جامعه اهل تسنن خواند که به شدت بر طوائف رقیب به ویژه مقاومت می تازد.
12/12
• • •
Missing some Tweet in this thread? You can try to
force a refresh
یکی از نتایج فوری حمله شب گذشته آمریکا به یمن، حمایت گسترده داخلی و عربی از جنبش انصار الله یا حوثیهاست!
باید گفت – از این نظر – اعتبار و محبوبیت انصار الله بالاتر رفته است.
در این رشتو، توییت افراد مؤثری را مشاهده میکنید که از مخالفین حوثیها به شمار میرفتند.
#رشتو
#اليمن
۱/
«توکل کرمان» برنده جایزه صلح نوبل در سال ۲۰۱۱ و مخالف سرشناس انصار الله، هجوم آمریکا به یمن را محکوم و بر «مخالفت با هرگونه تجاوز خارجی به یمن» تأکید کرد.
او علیرغم تداوم مخالفت با انصارالله میگوید: «حمله آمریکا باعث تقویت حوثیها میشود»
#توكل_كرمان
فرزند «عبدالمجید الزبدانی»، پدر معنوی و رئیس حزب «التجمع اليمني للإصلاح» (اخوان المسلمین یمن) و از سران اخوان المسلمین در کل شبه جزیره که سابقه حضور در جنگهای افغانستان –در دهه هشتاد میلادی- را در کارنامه دارد، صریحا هجوم آمریکا به یمن را محکوم میکند.
۳/
به نظر من، یکی از سه رویداد/چهره سال گذشته، نخستوزیری «محمد شیاع السودانی» در عراق بود.
مسأله، تنها انتخاب وی به نخستوزیری نیست؛
بلکه دولت او در فاصله کمتر از 4 ماه، علیه منافع "ایران" به اقداماتی دست زد که احتمالا هیچیک از نخستوزیرهای قبلی او جرأت آن را نداشتند!
او در فرآیندی به نخستوزیری رسید که نقش «جمهوری اسلامی ایران» غیرقابل انکار بود.
زیرا:
1-دو بار «الاطار التنسیقی» (چارچوب هماهنگی) به اختلاف اساسی خوردند و احتمال فروپاشی وجود داشت؛اما ایران برای حفظ انسجام آنها تلاش کرد. 2- تهران،بر تشکیل «الدولة التوافقیة» اصرار ویژه داشت.
2/
اگر منصفانه بگوییم ایران در انتخاب «شخص السودانی» نقش مستقیم نداشت که حتی در مقاطعی باعث رنجیده خاطر شدن برخی متحدین شد!
اما از «فرآیند»ی حمایت و صیانت میکرد که محتملترین خروجی آن، نخستوزیری کسی بود که نوری المالکی در انتخاب آن نقش اساسی دارد.
طی بیش از دو ماه گذشته، هفته گذشته را باید بدترین هفته اپوزیسیون دانست؛ هفتهای که سرمایه اجتماعی آن آسیب دید و در مقابل نظام توانست بخشی از توده را - هرچند مقطعی - با خود همراه کند.
اولین و بزرگترین اشتباه، سر فوتبال بود.
«تیم ملی ایران» در فرهنگ عمومی ملت ایران جای خودشو تثبیت کرده و این حقیقتو اصلا نمیشه انکار کرد.
تمام تلاشهای اینترنشنال و... صرفا بر لایه محدودی از جامعه تأثیر میذاره؛ ضمن اینکه همین اثرگذاری هم نسبی هست.
ابومصعب، فرمانده گروههای وابسته به القاعده در عراق بود و چنین وانمود میشد که گویا گرفتاریهای آمریکا در عراق، ناشی از وجود «تروریسم» در این کشور است و در رأس تروریسم نیز ابومصعب قرار دارد.
در واقع این را گام نهایی «عملیات عراق» میخواندند...
پرده دوم)
سال 2011 و در فاصله یک سال به انتخابات ریاست جمهوری آمریکا، این بار باراک اوباما بود که خبر «قتل اسامه بن لادن» رهبر سازمان القاعده را اعلام کرد.
او شخصا در اتاق فرماندهی این عملیات حضور داشت و توانست از این خبر/عملیات، خوراک تبلیغاتی خوبی برای انتخابات آماده کند.
سال 88، خیلی از مردم عادی عراق نمیتونستند رخدادها و اعتراضات ایران (تهران) رو درک کنند.
لذا خیلی سریع وارد گفتگو میشدند که واقعا تو تهران چه خبره؟ چرا میرحسین و بخشی از مسئولین باسابقه و قدیمی نظام در برابر احمدی نژاد و بخش اصلی نظام صفآرایی کردهاند؟ و...
(2)
یک بار تو کربلا با دو تا عراقی اهل استان دیاله صحبت میکردم. {پادگان اشرف هم تو دیاله است.}
ازم پرسیدند احتمال میدی مجاهدین تهران رو به دست بگیرند؟
گفتم: «مجاهدین در داخل ایران، حقیقتا "مردهاند". اونی که میبینی تو اشرف و دیاله هست نه در داخل مرزهای ایران!»
1- اولین بانک خاورمیانهای در پایتخت چین: بانک دبی الوطنی 2- اولین بانک خاورمیانه که مجوز فعالیت با واحد پول ملی چین (یوان) را دارد: بانک دبی الوطنی 3- افتتاح اولین مرکز آموزش زبان چینی در خ.فارس 4- امارات؛ اولین کشور خاورمیانهای که شهروندانش از دریافت ویزای چین معاف شدند.
(2)
از بزرگترینها هم بگویم: 5- بزرگترین بازار اختصاصی چین در خارج از کشور: بازار «التنین» در دبی 6- بزرگترین نیروگاه خورشیدی جهان: پروژه چینی در ابوظبی 7- بزرگترین شهرک اختصاصی چینیها در خاورمیانه: پروژه در حال ساخت در خور دبی 8- بالاترین مقصد توریستی چینیها در خاورمیانه
(3)