Thread by @AnadilimTurkce

[Bilgisel] Bir Azınlık Kimliğini Nasıl Kaybeder?

Tarihi iyi okuyabilirsek, hatalara düşmemek için tarihten birçok ders çıkarabiliriz.

Sultan II. Abdülhamit Han'ın şu sözünü hatırlatalım: „Tarih değil, hatalar tekerrür ediyor.“

30 Ekim'de #Almanya ile #Türkiye arasında yapılan işgücü anlaşmasının 60. yıl dönümünü kutladık.

https://twitter.com/AnadilimTurkce/status/1454408671824420872

Türk toplumu olarak Avrupa'da 60 yıllık bir geçmişimiz var.

Peki 60 yıl sonra Avrupa'da hâlâ bir Türk toplumundan bahsedebilecek miyiz, yoksa azınlık olarak Batı toplumları içinde eriyip gidecek miyiz?

🔹Tarihte buna benzer bir örnek var mı❓
🔸 Evet. Var❗️

Gelin, hep beraber tarihe bir göz atalım: Almanların Brezilya'da bir azınlık olarak nasıl öz kimliklerini kaybettiklerini kısaca inceleyelim.

Almanların Brezilya'da yaşadığı tecrübeden ders çıkarmamız çok önemlidir. Eğer Almanların düştüğü o durumdan ders çıkarmazsak, Avrupa'da yaşayan takriben altı milyon Türk aynı hataya düşebilir ve aynı tecrübeyi edinebilir.

Almanların Brezilya'ya Göçü

1850'lerde Almanya'daki ekonomik sıkıntılardan, artan işsizlikten dolayı ve Almanya'da iyi bir gelecek göremeyen Almanlar Hamburg limanından daha iyi bir hayat için akın akın Brezilya'ya göç etmeye başlıyor.

1850 tarihlerinde eczacı Hermann Bruno Otto Blumenau ile beraber 17 Alman da Brezilya'ya göç ediyor.

Santa Catarina (Almanca: Sankt Katharina; Türkçe: Azize Katerina) bölgesinde satın aldıkları arazide kendilerine yerleşim yeri kuruyorlar. Kurdukları yerleşim yerinin ismini kurucusuna atfen "Blumenau" koyuyorlar ve Hermann Blumenau oranın ilk belediye başkanı oluyor.

#Blumenau şehri günümüzde hâlâ kurucusunun ismini taşımaktadır. Fakat bazı Almanca şehir isimlerini devlet sonradan Portekizceye çevirmiş, mesela Dreizehnlinden şehri (Brezilya'nın Tirol'u) Treze Tílias olarak değiştirilmiş.

Blumenau şehrinin (diğer bölgelerdeki durum farklı değildi) sakinleri çok zor şartlarda yeni düzenlerini kurmaya çalıştılar. Hermann Blumenau Almanya'ya dönüp Blumenau şehri için finansman sağlamaya çalıştı, Blumenau şehri için reklam yaptı ve Almanları göçe teşvik etti.

Ayrıca, Brezilya İmparatorluğu'nun kayseri II. Dom Pedro ile yaptığı görüşmeler sonrası Blumenau şehri için yardım ve özel imtiyazlar sağladı.

Blumenau şehri ve sakinleri zor günleri geride bırakarak artık rahata kavuşmaya başlamışlardı.

1880'lerde Blumenau şehri o kadar büyüdü ki, o bölgede 80'in üzerinde Almanca eğitim veren okul, onlarca Almanca yayımlanan gazeteler ve Alman takvimleri dahi vardı. 1884'te Blumenau'un nüfusu 18 bine ulaşmıştı.

O dönemlerde Almanlar öz vatanlarında yaşadıkları hayatı idame ettirerek kendi kültürlerini yaşıyor, Almanca eğitim ile hem dillerini hem kültürlerini nesilden nesile aktarıyorlardı.

Almanların tipik yarı ahşap evlerini de mimari gelenek olarak sürdürmeye devam ettiler.

1889'da İmparatorluk yıkıldı ve Brezilya'da Cumhuriyet ilan edildi. Cumhuriyet'le beraber milliyetçilik duygusu da gelişmeye başladı. 1900'lerin başlarında Brezilya devleti Almanların kendi kimliklerini korumalarından ve "devlet içinde devlet" olmalarından rahatsız oldu, ...

...çünkü sadece Blumenau şehri değil, Blumenau'un da bulunduğu Santa Catarina bölgesinde Joinville'de ve Brusque'de de Alman nüfusu her geçen gün artmaktaydı. Mesela Brusque 1860'ta kurulduğunda sadece 54 Alman aile vardı. 1887'de ise Brusque'un nüfusu 11 bine çıkmıştı.

Brezilya devleti Almanlara olan tutumunu değiştirdi ve 1900'lerin başından itibaren asimilasyon politikası gütmeye başladı. Mesela okullarda Almanca eğitim yasaklandı, yavaş yavaş Almanca gazeteler yayını durdurdu. 1930'larda da Almanca yayımlanan son 14 gazete de durduruldu.

II.Dünya Savaşı sonrası Brezilya devleti Almanlara (ve genel olarak yabancılara) uyguladığı politikadan vazgeçmeye başladı ve Portekizce ismiyle kurulan derneklere izin verdi. Fakat Alman milliyetçilik duygusunu kabartacak derneklere, Almanca eğitime ve neşriyata hâlâ izin yoktu.

1950'de Blumenau'un kuruluşunun 100. yıl dönümü kutlamaları vesilesiyle yasaklar bir bir kalkmaya başladı. Brezilya devleti hatta Almanlara dillerini, kültürlerini ve geleneklerini tekrar yaşatabilmeleri için kurslar açtı.

Çünkü 50 senelik asimilasyon politikası sonucu Almanlar dillerini ve kimliklerini kaybetmişlerdi.

Kurdukları kültür dernekleri sayesinde dillerini ve kültürlerini nesilden nesile aktarmayı önemseyip büyük çaba sarfetmeye başladılar. Aynı tecrübeyi tekrar yaşamak istemiyorlardı.

Brezilya devletinin Almanlara asimilasyon politikası sadece 50 yılda meyvelerini verdi ve Brezilya açısından başarılı oldu.

Almanların yaşadığı bu tecrübe gösteriyor ki, bir azınlık bulunduğu toplumun içinde 100 yılda asimilasyona uğruyor ve o toplumun içinde yavaş yavaş eriyor.

Şimdi tekrar Avrupa'da yaşayan ve azınlık olan Türk toplumuna geri dönelim.

Avrupa'daki varlığımız 60 yılı aştı ve aşağı yukarı Avrupa ülkeleri 2000'lerin başından itibaren bazen üstü kapalı ve bazen de açıktan asimilasyon politikası uygulumaya başladılar.

Mesela Almanya çifte vatandaşlık hakkını 2000'de kaldırdı, bazı okullar kendi inisiyatifiyle okulda, hatta teneffüste de Türkçe konuşmayı yasakladı ve Türkçe dersleri akılalmaz gerekçelerle tek tek kaldırılmaya devam ediyor.

Almanların 1880'lerde 80'in üzerinde (1900'lerin başında kapanana kadar) Almanca eğitim veren okulu vardı. Avrupa'da ise Türkçe eğitim veren okul (üniversite hariç) yok, ama iki dilli eğitim veren okullar az da olsa var, fakat çok yetersiz olduğunu rahatlıkla diyebiliriz.

Çocuklarımızı mutlaka Türkçe ve Türk Kültürü Dersleri'ne göndermeliyiz ki ana dillerini, kültürlerini ve kimliklerini unutmasınlar ve gelecek nesillere aktarabilsinler.

Evde de çocuklarımızla mutlaka #Türkçe konuşmalıyız ve onların Türkçe kitap okumalarını teşvik etmeliyiz.

Azınlık olarak Batı toplumlarında eriyip kaybolmak istemiyorsak, tarihten şu dersi çıkarmamız gerek: #Avrupa'da 100 yılı doldurmamıza şurada 40 yıllık bir zaman kaldı.

Ya bugün, hemen, şimdi önlemlerimizi alacağız, ya da yavaş yavaş asimile olmamızı izlemeye devam edeceğiz.