Twee animaties. Niet uit een spotje van @npvzorgnl, maar uit de Zwangerschapsapp van @PhilipsNL.
Het is hypocriet dat we zo menselijk mogelijk spreken als een baby 'gewenst' is, maar de menselijkheid negeren als abortus kritisch wordt bevraagd. (1/5)
De 24-weken-grens is medisch gezien achterhaald. En het is pijnlijk hoe weinig ruimte er is om daar serieus naar te kijken. In het debat rondom abortus blijkt (opnieuw) dat liberalisme in Nederland de facto geen ruimte voor de gewetensvrijheid van minderheden laat. (2/5)
Mijn vrouw is 37 weken zwanger. Het is een spannende tijd, vanwege complicaties. Het is hartverwarmend hoe veel mensen zich inzetten voor het welzijn van ons ongeboren kind. En hoe pijnlijk dat dit zou moeten afhangen van de keuze van de ouders. (3/5)
Dat ik als man hier geen mening over zou mogen hebben is absurd en seksistisch. Dat er sprake moet zijn van een open gesprek is juist zo belangrijk bij medisch-ethische thema's. (4/5)
Tot slot, het is een wijdverbreid misverstand (of kwaadaardige mythe) dat pro-life het welzijn van moeders negeert. Het welzijn van ongeboren kind en moeder staan niet tegenover elkaar, beide moeten zo goed mogelijk nagestreefd worden. Dat is pro-life. (5/5)
• • •
Missing some Tweet in this thread? You can try to
force a refresh
Zoals beloofd, hier een draadje over Bijbelvertalingen.
Er is in Nederland best wat keuze als het om Bijbelvertalingen gaat. In dit draadje leg ik uit wat de belangrijkste verschillen zijn, en wat je daar theologisch mee kunt. >
Eerst ga ik in op verschillende vertaaltechnieken en hun manco’s, daarna merk ik één en ander op over de theologische gedachte dat een vertaling net zo goed de Bijbel is als het oorspronkelijke Hebreeuws en Grieks. Het wordt een lange draad vermoed ik. 😉 >
In de meeste kerken waar ik voorga wordt één van deze twee vertalingen gebruikt: de Nieuwe Bijbelvertaling (NBV, 2004) of de Herziene Statenvertaling (HSV, 2010). Daarnaast komt soms bij een jeugddienst de Bijbel in Gewone Taal (BGT, 2014) voorbij. >