Οδυσσέας=Μέρος ΛΗ΄:Φανταστείτε να ζούσατε μέσα σε ένα πυκνό δάσος από λεύκες σκλήθρες & κυπαρίσσια μυριστά που το θρόισμα του ανέμου δεν έφερνε τίποτα άλλο στα αυτιά σας από μια μελωδία που συνέθεταν κουκουβάγιες,γεράκια."μακρύγλωσσες θαλασσινές κουρούνες" που κούρνιαζαν🔽
https://twitter.com/florentiafl/status/1468852676448428035
2/11 στους κλώνους τους.Φανταστείτε να φτάνατε στο κέντρο του δάσους & να αντικρύζατε μια σπηλιά που στην είσοδό της μια "νιούτσικη & καρπερή" κληματαριά ήταν γεμάτη τσαμπιά σταφύλια.Να βλέπατε τέσσερεις κρήνες στην σειρά να τρέχουν γάργαρο νερό,η μια πλάι στην άλλη & όμως 🔽 
3/11 αλλού η καθεμιά το νερό της να ξεδίνει.Και να απλώνεις το βλέμμα σου δεξιά & αριστερά & να μην βλέπεις τίποτα άλλο,παρά λιβάδια ανθισμένα με βιολέτες & αρωματικά φυτά(άγριο σέλινο).Και εκεί μέσα στην σπηλιά,μι κόρη,μια νύμφη,μια αιθέρια & σεβάσμια οντότητα,μια Ατλαντίδα 🔽
4/11 να υφαίνει στον αργαλειό με την χρυσή σαίτα & να συντροφεύει με την μελωδική φωνή της το θρόισμα των φύλλων...Ε?..Φανταστείτε να βρισκόσασταν εσείς στην θέση του Οδυσσέα & μετά από ένα απίστευτο ταξίδι γεμάτο περιπέτειες,άγχος & κακουχίες ως μοναχικοί ναυαγοί,να σας🔽
5/11 ξέβραζε το κύμα σε αυτό τον "παράδεισο". Θα μένατε για πάντα εκεί ή όχι? Αλλά ας έρθουμε να δούμε τι έκανε ο Οδυσσέας που φτάνει στο παραμυθένιο νησί,την λεγόμενη Ωγυγία (ή Ωγυγίη που έχει ταυτιστεί με την Γαύδο). Όλη αυτή η ομορφιά,όλο αυτό το ήρεμο τοπίο,μετά από τόση🔽
6/11 τρικυμία,κυριολεκτική & μεταφορική,τον λυγίζει. Αλλά για μια ακόμη φορά ο "σωτήρας" του είναι μια γυναίκα. Αυτή η "θεά" που βρισκόταν μέσα στην σπηλιά της & θρεφόταν με αμβροσία & νέκταρ (όπως οι Θεοί), η Καλυψώ που όπως δηλώνει & το όνομά της (καλύπτω,κρύβω,παραπλανώ) 🔽
7/11 "εκρυψε" θα λέγαμε τον Οδυσσέα από τον δικό του κόσμο,για να τον κρατήσει στον δικό της. Και τα κατάφερε για επτά ολόκληρα χρόνια (για τον Απολλόδωρο πέντε & για τον Υγίνο ένα).Αρχικά ο Οδυσσέας (μια επανάληψη της Κίρκης) ήταν κατά κάποιο τρόπο ευτυχισμένος θα λέγαμε.🔽
8/11 Άλλωστε το ταλαιπωρημένο κορμί του αλλά & το μυαλό του είχε ανάγκη από περιποίηση. Και Η Καλυψώ ήταν ιδανική γι΄αυτό το ρόλο.Όμως σιγά σιγά,όσο ο καιρός περνούσε,ο Οδυσσέας άρχιζε να ξαναβρίσκει τον παλιό Οδυσσέα & άρχισε να περνάει όλο & περισσότερο χρόνο στους βράχους🔽
9/11 της ακροθαλασσιάς,αγναντεύοντας την θάλασσα & νοσταλγώντας την Ιθάκη & ίσως ίσως θα λέγαμε & την Πηνελόπη (προσωπικά δεν το πολυπιστεύω). Αυτή η "απόλυτη" μοναξιά,η απόλυτη στασιμότητα που η κάθε μέρα είναι πανομοιότυπη με την προηγούμενη δεν ταιριάζει με τον Οδυσσέα του🔽
10/11 Ομήρου. Με τον ήρωα, τον πολυμήχανο,τον δραστήριο. Είναι σαν να μας λέει ο Όμηρος ότι ο Οδυσσέας έφτασε στο τέλος του ταξιδιού του. Χωρίς αυτό το τέλος να είναι η Ιθάκη.Και αυτό μάλλον το ήξερε πολύ καλά η Καλυψώ γιατί πίστευε ότι εφόσον ο Οδυσσέας είχε φτάσει στη χώρα🔽
11/11 των νεκρών,είχε ακούσει εκεί κάτω από αυτόυς τους ίσκιους,τις ψυχές,το πόσο φοβερό πράγμα είναι ο θάνατος, & εφόσον αυτή του πρόσφερε αυτή την γαλήνια "απραξία" & "ανυπαρξία",ο Οδυσσέας θα ξεχνούσε τον νόστο & δεν θα θυμόταν πια ποιος ήταν πριν... η συνέχεια αύριο
• • •
Missing some Tweet in this thread? You can try to
force a refresh
