AS INSTITUCIÓNS DO COUTO MIXTO | 1. O xuíz-presidente 2. Os tres Homes de Acordo 3. O concello das tres aldeas 4. O vigairo do mes
O Couto Mixto, pertenciase a si mesmo, e os seus veciños decidiron dotarse de autonomía organizativa para convivir pacíficamente a través de 4 institucións, que recollían a estructura de poder que rexiron os destinos deste país montano, durante séculos. Como en Aran e Andorra. 👇🏻
O XUÍZ PRESIDENTE, agrupaba na súa figura os papeis de representante do Couto Mixto fronte as autoridades españolas e portuguesas, concentraba poderes executivos e xudiciais (en materia civil) sempre observante do criterio do Concello de Aldeas e dos foros e leis.
OS TRES HOMES DE ACORDO | Encargabanse de representar a súa aldea fronte ao Xuíz-Presidente e o Concello de Aldeas, facían funcións executivas para os asuntos locais e eran os gardiáns de cada unha das tres chaves que abría a Arca dos Privilexios. Onde se gardaban os foros.
CONCELLO DE ALDEAS | organo parlamentar onde se xuntaban os representantes das tres aldeas, dous por cada unha, mais os tres Homes de Acordo e o Xuíz. Todos eran eleitos entre os cabeza de familia por sufraxio unifamiliar. E reuníase con frecuencia no adro da Igrexa de Santiago👇🏻
O VIGAIRO DE MES | Era un posto designado polo Concello de Aldeas para asegurarse do cumprimento das decisións do organo, o posto tiña caracter rotativo e mesturaba competencias de mensaxeiro coas de correxidor ou emisario do Xuíz-Presidente.
• • •
Missing some Tweet in this thread? You can try to
force a refresh
No Couto Mixto a cada un dos alcaldes das tres aldeas coñeciaselle antes de 1864 como Homes de Acordo, existían dous por Aldea, e representaban aos seus veciños no Concello de Homes de Acordo que se reunía no Adro da Igrexa de Santiago dos Mixtos.
Xunto aos Homes de Acordo, facían parte do Concello das tres aldeas, organo lexislativo e de decisión encargado de velar polo cumplimento dos foros e concordias; dous "Homes Bos" e un "Vigairo de Mes" xunto ao Xuíz civil e gubernativo do Couto.👇🏻
Os chamados "Homes Bos" eran unha sorte de deputados ou representantes de cada aldea, eleitos polos cabeza de familia ao igual que o Xuíz e os Homes de Acordo. E de entre os que posteriormente eran eleitos os Homes de Acordo e o Xuíz. 👇🏻
Hoxe imos a contarnos a historia dunha #masacre acontecida hai 500 anos no Couto Mixto. A DESTRUCCIÓN DA ALDEA DE PENA. 🧶 fío 👇🏻
Cando naceu Portugal, os reis portugueses acordaron coa coroa Galego-Leonesa unhas fronteiras imprecisas, determinadas máis pola capacidade dos señores de mater o dominio sobre as terras, que dun concepto moderno de fronteira. O poder era máis persoal que institucional.👇🏻
No Val do Salas o poder era exercido polo meiriño so Val do Salas, e no Barroso portugués, polos alcaides de Montealegre e a Piconha. As terras do Couto Mixto permaneceron nunha soberanía imprecisa, entre os señores de Bragança e Monterrei, até comezos do século XVI.👇🏻
Sabedes que dende @Couto_Mixto temos reivindicado as múltiples semellanzas entre a @Val_dAran e o @Couto_Mixto, mais hai unha diferenza fundamental que vos explicamos neste fío! 👇🏻
Até mediados do século XVI as evidencias apuntan que a soberanía do Couto Mixto estivo desputada polos Condes de Lemos e os Duques de Bragança. Conflictos que acadan o cumio da tensión en 1517 coa destrucción de Pena e unha serie de conflictos no Val do Salas 👇🏻
Algúns historiadores apuntan que é a partir desa data que as coroas castelá e portuguesa aceptan darlle soberanía aos mixtos pra organizarse e escoller aos seus propios gobernantes. Estatus que é cercenado contra-iure en 1864, polo que se liquida todo o dereito foral propio 👇🏻
Hoxe imos a facer un fío coa lenda que os veciños de maior idade do Couto aínda recordan en boca dos seus avós, coa que lles explicaban as orixes do Couto Mixto. #Fío#CoutoMixto#Memoria#Lenda 👇🏻
Hai centos e centos de anos no Val do Salas había catro aldeas, Santiago, Rubiás, Meaus e Pena. As catro aldeas vivían en paz, da agricultura e da gando. A fartura era pouca e os trafegos moitos. Os veciños vivían alleos das loitas e dos conflictos dos señores e da nobreza...👇🏻
Un día, coma calquera outro as mulleres de Santiago que volvían de traballar, viron chegar polo camiño que baixa da Serra da Pena a unha mulleriña preñada, mollada e chea de frío, branca como a neve e a piques de desfalecer. Prestas correron a socorrela...👇🏻