Thread by @NoriSpauwen

Lachend zat Rutte gister bij Jinek, terwijl Poetin Europa binnentrok.

Nemen wij het buitenland wel serieus? En nemen we onze diplomatieke dienst wel serieus?

Is @MinBZ een sterke organisatie met voldoende diversiteit, perspectieven en openheid?

trouw.nl/ts-b4216c9e

Crises in #Oekraïne, #Afghanistan: is onze diplomatieke dienst wel optimaal om het buitenlandbeleid van NL uit te voeren?

In een volatiele, complexe, onzekere en ambiguë wereld heb je een @MinBZ nodig dat problemen van allerlei verschillende facetten kan analyseren en bekijken.

Als al je diplomaten op elkaar lijken, zullen ze allemaal hetzelfde zien. En over het hoofd zien.

Als niemand iets durft te zeggen, zullen belangrijke signalen gemist worden.

Een diplomatieke dienst waar exclusiviteit ipv inclusie overheerst is een zwakke diplomatieke dienst.

Een diplomatieke dienst waar medewerkers geen ander geluid durven te laten horen, omdat ze vrezen voor hun volgende plaatsing, is een angstige en gesloten diplomatieke dienst die niet geschikt is voor het jaar 2022.

Let wel: BZ komt van heel ver. In 2009 was dit nog het beeld: nrc.nl/nieuws/2009/02…

Diplomaten in het buitenland waanden zich onaantastbaar, verrijkten zich en namen het niet nauw met regels, tot frustratie van de Algemene Rekenkamer.

De mensen (nog steeds meestal mannen) die nu de dienst uitmaken in de absolute top zijn opgegroeid en opgeleid binnen het ‘oude BZ’ dat in bovenstaand artikel wordt geschetst.

Waar je op een ambassade gewoon kon doen wat je wilde. En niemand je tegensprak.

Één van de hardnekkige problemen bij BZ is dat leiderschap wordt verward met senioriteit.

Je komt in je loopbaan steeds een stapje verder. Hoe ouder je wordt, hoe meer geschikt als leider, denkt men blijkbaar. Naar leiderschapskwaliteiten wordt niet echt gekeken.

Erg tekenend, in het artikel uit 2009: 'Secretaris-generaal Ed Kronenburg begrijpt niet „waar dat verhaal over de angstcultuur vandaan komt”.'

Maar aan de top ervaar je een angstcultuur niet als angst, maar als 'dat iedereen het toevallig altijd met jou eens is'.

"BZ moet beseffen dat ze geen vriendenclub zijn, maar Nederland vertegenwoordigen in het buitenland. De samenleving heeft daar dus ook iets over te zeggen."

Ik sprak gister een biculturele collega die werkt op een ambassade waar het MT uit 6 witte mannen en 0 anderen bestaat.

"De werkcultuur hier is een klucht" zei die collega. Het mannen-onder-elkaar-sfeertje wordt gekenmerkt door uitspraken als "Vroeger mocht je je secretaresse nog gewoon op uiterlijk kiezen, ha ha ha".

"Dat mag tegenwoordig allemaal niet meer he, nu moet je woke zijn, ha ha ha"

Bij BZ is het overigens not done, om publiekelijk over 'de firma' te praten, zoals wij in dit artikel.

Maar dan vraag ik me toch af: waarom is dat zo'n probleem?

Als je een sterke organisatie hebt waar mensen zich veilig voelen en die integer is, is openheid toch geen probleem?