Thread by @Asbesiah48

#رشتو

۱۳ اسفند سالروز درگذشت كوروش بزرگ،
بنيانگذار امپراطوری هخامنشی

كوروش بزرگمردی است كه عموم تاريخ نگاران او را «انديشمند، انساندوست، دادگستر و مهربان» توصيف کرده‌اند. او در ۴ مارس سال ۵۳۰ پيش از ميلاد، ۹ سال پس اعلام امپراتوری ايران درگذشت. وی ۱۱ سال پس از ايجاد دولت👇

واحدی از سه طايفه مهاجر قوم آرين - پارس، ماد و پارت، شهر بابل "در جنوب غربی بغداد امروز و پايتخت يک امپراتوری به همان نام" را تصرف و در آنجا در اكتبر سال ۵۳۹ پيش از ميلاد ايجاد امپراتوری مشترك‌المنافع ايران را اعلام كرده بود.
امپراتوری ايران در زمان كوروش كه نام او در غرب با 👇

قلب تلفظ حروف يونانی، سيروس و سايرس، گفته می‌شود، از هند تا مرمره و از سيردريا "رود سیحون" تا دريای سرخ امتداد داشت که پسر او کامبیز "کامبوزيا = کامبوجیا = کمبوجیه" بر وسعت آن افزود و داریوش بزرگ پدر ناسیونالیسم ایرانی و پسرش خشایارشا قلمرو ایران را گسترش بیشتری دادند که بیش از👇

دوقرن بزرگترین قدرت و تنها ابرقدرت جهان بود، با فرهنگ و تمدنی درخشان و بی‌مانند.
كوروش برای اخراج طوايف آرال که از سیر دریا گذشته وارد سغدیانا و سرزمين پارسیان در فرارود "تاجيكستان امروز و ..." شده بودند به اين منطقه رفته بود تا به‌سوی او كه سوار بر ارابه بود و سربازانش را در👇

ميدان نبرد هدايت می‌كرد، زوبينی پرتاب شد و عمر وی پايان يافت. با وجود درگذشت كوروش، سربازان او جنگ را بردند و مهاجمان را به آن سوی سیر دریا عقب راندند. [سغد اینک یک ایالت تاجیکستان و فرماندارنشین آن، شهر باستانی خجند است].
برخی از مورخان درگذشت کوروش بزرگ را در منطقه فرارود👇

نتيجه بيماری نوشته‌اند، نه اصابت زوبين. آرالی‌ها تمدنی عقب مانده و غيرقابل قبول برای ايرانيان داشتند و كوروش مايل به آلوده شدن ايرانيان به اين تمدن نبود. موسس و پدر كشور ايران كه مادرش ماد و پدرش پارس بود، در ميدانهای جنگ هميشه در ميان سربازان بود و از آنان جدا نمی‌شد و👇

"اگر نوشته مورخان يونانی درست باشد" جان خود را بر سر همين روش گذارد. او بارها گفته بود كه نبايد سرباز جان بركف نهد و بجنگد و افتخار پيروزی نصيب شاه شود كه دور از ميدان جنگ در چادر خود در ميان نيروهای محافظ و اسبان آماده برای فرار می‌آساید.
پیکر كوروش همچنان كه وصيت كرده بود👇

به پاسارگاد منتقل و مدفون شد و آرامگاه او تا به امروز باقی مانده و هموطنان پس از ۲۵ قرن همچنان برای ادای احترام نسبت به او به پاسارگاد میروند. كوروش در بابل و پس از صدور اعلامیه‌ای که امروز نخستین منشور اتحاد ملل و حقوق بشر نامیده می‌شود، وصیت کرده بود صرفنظر از محل مرگ او،👇

باید در پاسارگاد دفن شود. کوروش هنگام تعيين محل دفن خود از اين كه برای مدتی بسيار طولانی، جسد او قطعه زمينی را از ثمر دادن باز می‌دارد، از مردم ايران (قبلا) پوزش خواسته بود. مردم، نام آرامگاهش را براى جلوگيرى از تخريب به هنگام يورش اعراب، به مقبره مادر سليمان تغيير دادند كه👇

هنوز هم به اين نام معروف است.
كوروش جهانی می‌اندیشید و همه ملتها را صاحب حقوق مساوی می‌دانست و مصمم به ايجاد يك دولت جهانی معتقد به اخلاقیات بود تا جنگها و خونريزی‌ها پايان يابد و يک قانون واحد حاكم بر روابط ملتها باشد.
اعلاميه او پس از فتح بابل كه پادشاهش به آزار دادن ساير👇

ملل و نيز اتباع خود شهرت داشت، نخستين منشور ملل متحد و اعلاميه حقوق بشر شناخته شده و نگهداری می‌شود. كوروش دين ايرانيان "آيين زرتشت" را به ملل ديگر تحميل نكرد. وی شورایی از سران ملل تابعه به رياست خود تشكيل داده بود و امپراتوری او در حقيقت يك جامعه مشترك‌المنافع بود و شرط👇

عضويت در اين جامعه دادن آزادی به مردم محل، برقراری حكومت قانون، منع بردگی و قطع ستم و تعدی بود. ارتش كوروش سربازان اسير را به بردگی نمی‌فروخت و اموال ملت مغلوب را مصادره و غارت نمی‌كرد. يهوديان در كتاب مقدس خود كوروش را «آزاديبخش» و او را يك مسيح خوانده‌اند. كوروش اسيران يهودی👇

دولت بابل را آزاد كرد و به میهن خود بازگردانيد و با پول ايران شهرهايشان را كه به‌دست پادشاه بابل ويران شده بود نوسازی كرد.
این افتخار بتنهائی برای ایرانی کافیست تا در دنیا بخود ببالد .
روانش شاد و جایگاهش مینو
#نه_به_جمهوری_اسلامی
#زنده_باد_پهلوی