Thread by @MarcinNiedbala

#thread #penaids
Wreszcie znalazłem trochę czasu żeby napisać nitkę na temat wabików stosowanych przez pociski 9M723 systemu Iskander-M. ;)

9 marca ukraińska policja wrzuciła super ciekawe zdjęcia z okolic Krematorska, które przedstawiały resztki Iskandera w wersji z głowicą kasetową.
npu.gov.ua/news/stoprussi…

Są to pierwsze zdjęcia pozwalające na bardziej szczegółową ocenę części silnikowej Iskandera, która jest ciekawa z kilku powodów.

W wersji rosyjskiej tego pocisku, poza standardowymi sterami aerodynamicznymi oraz sterami wektorowania ciągu, znajdują się dysze gazodynamicznego systemu sterowania oraz 6 zaślepionych otworów.

Właśnie te 6 portów, było podejrzewanych od lat o związek z jakimiś środkami wspomagającymi penetrację systemu obrony powietrznej (penaids). Rosjanie chwalili się od początku istnienia Iskanderów, ich zdolnościami przełamywania systemów OPL/OPR.

To co zwróciło moją uwagę 9 marca, zaznaczyłem na poniższych zdjęciach. Wydaje się, że zaznaczona przeze mnie "dysza" ma zbliżoną średnicę do kanałów znajdujących się blisko sterów aerodynamicznych. Wówczas zastanawiałem się czy nie są to jakieś dodatkowe silniki na paliwo stałe.

Sprawa stała się jasna, po opublikowaniu kolejnych zdjęć przez @CAT_UXO kilka dni temu. Zostało to szeroko opisane przez @nytimes.
nytimes.com/2022/03/14/us/…

Z opublikowanych zdjęć, wynika że uzyskano dostęp do użytych wabików, wyrzucanych przez Iskandery w trakcie lotu. Jak widać, czerwona "dysza" widoczna na zdjęciach z 9 marca to w rzeczywistości stabilizator aerodynamiczny będący integralną częścią wabika.

W takiej sytuacji możemy domyślać się, że każdy 9M723 dysponuje 6 takimi wabikami, które zapewne są wyrzucane na różnych etapach lotu. Ich rolą najpewniej jest symulowanie sygnatury radarowej Iskandera, podobnie jak w wabikach BriteCloud.
electronics.leonardo.com/en/products/br…

W teorii Iskander mógłby dysponować prostym systemem RWR, który rozpoznawałby moment oświetlenia pocisku przez radar kierowania ogniem lub głowicę radiolokacyjną antyrakiety, co mogłoby wzbudzać wyrzucanie wabików.

W mojej opinii w zupełności wystarczające byłoby również zaprogramowanie wyrzucania wabików w określonych punktach czasowych. Na razie teoria o podsystemie RWR jest nieco naciągana. W Iskanderze już wystarczająco dużo miejsca jest zajętego przez inne systemy.

Co jest ciekawe, wygląda na to, że w tylnej części wabików Iskandera, znajduje się flara, która potencjalnie ma za zadanie odciągnąć pociski naprowadzane na sygnaturę Iskandera w podczerwieni.

Oznacza to, że Rosjanie uważają że pociski w rodzaju THAAD, mogą również zagrażać Iskanderowi. Przy czym, znane nam antyrakiety wyposażone w naprowadzanie IR, dysponują zaawansowanymi seekerami IIR. Nie sądzę, żeby prosta flara je zmyliła.

Podstawowy problem z prezentowanymi wabikami polega na tym, że pomimo swojego mniejszego przekroju, po jego wyrzuceniu będzie on wytracał prędkość w inny sposób od samego Iskandera. Nie posiada on swojego napędu, który kompensowałby mniejszą bezwładność.

Stąd wszystkie radary kierowania ogniem systemów OPR (SPY-1, SPY-6, TPY-2, MPQ-65) wyposażone są w algorytmy pozwalające na odróżnianie różnych elementów, stanowiących tzw. "threat cloud". Oczywiście na ile jest to skuteczne, to do końca nie wiadomo.

Ponadto najnowsze antyrakiety jak PAC-3 czy Aster 30 dysponują seekery ARH pracujące w pasmach Ku czy nawet Ka i dysponują bardzo wysoką rozdzielczością, która w pewnym stopniu jest w stanie stworzyć "obraz" atakowanego celu. Nie naprowadzają się na prosty "ping" radiolokacyjny.

Tak czy inaczej, możliwość uzyskania rzeczywistych elementów najnowszej rosyjskiej techniki wojskowej da krajom NATO gigantyczną przewagę w ciągu najbliższych lat. Przeprowadzenie inżynierii wstecznej i dalszych testów własnych systemów OPL/OPR będzie kluczowe.

@mswierczynski1 @goltarr @MariuszCielma @TrompBK @MacKucharczyk @madlyr @TomaszMrotek @dariuszwit1 @DMaterniak