Thread by @anbezhil12

#ஶ்ரீராமநவமி #ஸ்பெஷல் வால்மீகி ராமாயண ஸ்லோகம், சுந்தர காண்டத்தில் 39 ஸர்கம் கடைசி ஸ்லோகம். ஹனுமார் சீதாதேவியிடம், கடைசியாக விடைபெற்று கிளம்பும் போது சொலலும் ஸ்லோகம்,
நாஸ்மின் சிரம் வத்ஸ்யதி தேவி தேஷே, ரக்ஷோகணை: அத்யுஷிதேதிரௌத்ரே |
ந தே சிராத் ஆகமனம் ப்ரியஸ்ய க்ஷமஸ்வ மத் ஸங்கமகால

மாத்ரம் ||
சீதாதேவியை கூப்பிட்டு, தேவியே இந்த தேசத்தில், ரொம்ப காலம் நீ வசிக்க வேண்டி இருக்காது. இந்த ராக்‌ஷசர்களால் மிகவும் துன்புறுத்தப்பட்டு, நீ வெகு காலம் இங்கே தங்க வேண்டி வராது, உன் பிரியமான ராமர் வெகு விரைவில் வந்து விடுவார், நான் அவரை போய் பார்க்கும் அந்த ஒரு கொஞ்ச நேரம்

பொறுத்துக்கோ என்கிறார். நான் இங்கிருந்து திரும்பி போய் ராமரைப் பார்த்து, சீதை எங்கேயிருக்கா என்கிற செய்தியை சொல்லும் அந்த கொஞ்சம் நேரம் தான் நீ பொறுக்கணும், அவர் ஓடி வந்துடுவார், உன்னை மீட்டுச் செல்ல என்று ரொம்ப ஒரு அழகான ஸ்லோகம். நாம வசிக்கிற வீட்டில் ஏதோ தொல்லைகள், அக்கம்பக்கம்

சரியில்லை, அலுவலகத்தில் சிரமங்கள் இருந்தால் இந்த ஸ்லோகத்தை சொன்னால், “இந்த இடத்துல நீ ரொம்ப நாள் இருக்க மாட்டாய், இந்த கஷ்டத்தில் இருந்து சீக்கிரம் மீண்டு விடுவாய்” என்கிற வார்த்தைகள் இருப்பதால் (சுந்தர காண்டத்தில் எல்லாமே மந்த்ரம் தான்) அதனால் இந்த ஸ்லோகத்தை சொல்லி வந்தால் நல்ல

இடத்துக்கு மாற்றம் ஏற்படும், என்பது இந்த ஸ்லோகத்துக்கான பலஸ்ருதி. பிறகு ஹனுமான் ல், நான் உங்களை பார்த்து விட்டு போனதற்கு அடையாளமாக, ஏதாவது ஒரு செய்தி சொல்லுங்கள். நான் அதை ராமரிடம் சொல்கிறேன் என்று கேட்கிறார். உடனே சீதாதேவி ஒரு வ்ருத்தாந்தம் சொல்கிறார்
“சித்திரகூடத்தில் இருக்கும்

போது ஒரு நாள் என் மடியில் படுத்து ராமர் தூங்கினார். அப்போது ஒரு காகம் வந்து என்னை மார்பில் கொத்தியது. அப்போது நான் ராமரை எழுப்பினேன். அவர் என் மார்பில் இருந்து ரத்தம் சொட்டுவதைப் பார்த்த உடனே, கோபமாக யார் இந்த மாதிரி பண்ணியது என்று கேட்டார். இந்த காக்கா தான் என்று காண்பித்தேன்.

அது இந்திரனோட பிள்ளை. ராமர் கடும்கோபத்துடன், ஒரு புல்லை எடுத்து, ப்ரஹ்மாஸ்திரத்தை சொல்லி, காக்காவின் மேல ஏவினார்.  அந்த புல்லே ப்ரஹ்மாஸ்திரமாகி அந்த காக்கையை துரத்தித்து. அவன் போய், தன் அப்பா இந்திரன் காலில் விழுந்தான். பிறகு எல்லா ரிஷிகள், தெய்வங்கள் காலிலும் விழுந்தான். அவர்கள்

எங்களால் ஒன்றும் செய்ய முடியாது, நீ ராமரிடம் அபசாரப் பட்டிருக்கிறாய். நீ ராமர் காலில் போய் விழுந்து மன்னிப்பு கேள், வேற வழியே உனக்கு இல்லை என்றார்கள். காக்கை ரூபமாயிருந்த அவன் வந்து ராமருடைய  காலில் விழுந்தான், மன்னித்து உயிர்ப் பிச்சை கொடுங்கள் என்று கெஞ்சினான். சரி போ, என் இடது

கண்ணை இந்த அஸ்த்ரம் எடுத்துக்கொள்ளட்டும் என்று சொல்லிவிடு என்று ராமர் சொன்ன உடனே, அந்த அஸ்த்ரம் அவனின் இடது கண்ணை வாங்கிவிட்டது. உடனே அவன் நமஸ்காரம் செய்து ஓடி போய்விட்டான். இப்படி என்னிடம் அபச்சாரம் பண்ணின  ஒருவனை, நீங்கள் இவ்வளவு கோபித்துக் கொண்டீர்களே இப்ப என்னை இந்த ராவணன்

தூக்கிக் கொண்டு வந்துட்டான், அவனிடம் இருந்து நீங்கள் என்னை மீட்க வேண்டாமா? நான் என்ன தப்பு செய்தேன் என்று சீதை புலம்புகிறாள். பிறகு துணியில் கட்டி வைத்திருந்த, சூடாமணியை, சீதாதேவியோட கல்யாண காலத்தில் அவர் அணிந்திருந்ததை எடுத்து அனுமனிடம் கொடுக்கிறாள் சீதை. இந்த சூடாமணியை ராமர்

இடம் காட்டு, இதை பாத்தால் அவருக்கு என் ஞாபகம், என் அப்பா, அம்மா அவரின் அப்பா எல்லார் ஞாபகமும் வரும். அதனால் இந்த சூடாமணியை ராமரிடம் காட்டவும் என்றாள். பிறகு இன்னொரு அந்தரங்கமான விஷயத்தையும் சொல்கிறாள். ஒரு நாள் நாங்கள் சென்று கொண்டிருந்த போது என் நெத்தியில் திலகம் அழிந்திருந்தது,

அப்போது அவர் சிகப்பான மனச்சிலா என்ற ஒரு கல்லை உறைத்து அதை எடுத்து என் நெற்றியில் இட்டு, கன்னத்திலேயும் பூசி விட்டார், இதை ஞாபகப்படுத்து என்று சொல்கிறாள். ஆனால் அதற்குப் பிறகு ரொம்ப பரிதாபமாக சீதாதேவி,
‘யத்னமாஸ்தாய  துக்கக்ஷயகரோ பவ’
-எப்படியாவது முயற்சி பண்ணி இந்த கஷ்டத்திலிருந்து

என்னை காப்பாத்துப்பா, என் துக்கத்தைப் போக்கு என்கிறாள். நம் பாபத்னால நமக்கு துக்கம் வருகிறது, அந்த துக்கம் போகவேண்டும் என்றால், இது போல நான் பெரியவன் என்று நினைக்காமல், என் வினைகள் போகவேண்டும் என்று பணிவாக பகவானிடம் வேண்டிக் கொண்டால், அவர் கருணையால் நம் கஷ்டங்கள் தீருமே தவிர

சுவாமிக்கு ஒரு பூஜை செய்வது, ஒரு ஸ்தோத்ரம் சொல்வது, ஒரு கோவிலில் போய் செலவு செய்து உத்சவம் நடத்துவது போன்றவையால் மட்டும் நம் கஷ்டம் தீராது. ஸ்வாமியிடம் கணக்கு வழக்கு கிடையாது. அவர் கிருபை ஏற்படும்படியாக நாம் நடந்து கொள்ள வேண்டும். அது ஒன்றே வழி. அனுமன் சீதையின் கவலையை போக்க

ஆறுதல் சொல்லி இந்த ஸ்லோகத்தை சொல்கிறார், ‘அஸ்மின் தேஷே’
இங்கே நீங்கள் ரொம்ப நாள் வசிக்க வேண்டிய நிர்பந்தம் இருக்காது, இந்த ராக்ஷஸர்களின் துன்பத்தில் இருந்து உங்கள் பிரிய ராமர் வந்து உங்களை மீட்டுக் கொண்டு போவார் என்று சொல்கிறார்.
“மாருதோ தேவி ஷோகேன மாபூத் தே மனஸோsப்ரியம்”, அழாதே

அம்மா உன் மனஸுக்கு அப்ரியமான விஷயங்கள் எதையும் நீ நினைக்க வேண்டாம், “ஷசீவ பத்யா ஷக்ரேன பத்யா நாதவதி ஹ்யஸி, எப்படி சசி தேவிக்கு இந்திரன் இருக்கானோ, அந்த மாதிரி உனக்கு உன் கணவர் ராமர் இருக்கார், நீ அநாதை கிடையாது” என்று சொல்கிறார். ராமாத் விஷிஷ்டஹ கோன்யோஸ்தி, கஸ்சித் சௌமித்ரினா சம:

ராமருக்கு சமமா யாரிருக்கா, லக்ஷ்மணனுக்கு சமமா யாரிருக்கா? “அக்னி மாருத கல்பௌ தௌ ப்ராதரௌ தவ ஸம்ஷ்ரயௌ” அக்னியையும், வாயுவையும் போன்ற அவ்வளவு பராக்ரமம் படைத்த அவர்கள், உனக்கு துணையாக இருக்கிறார்கள், அதனால் நீ ஏன் கவலைப்படற, இனி கவலைப்பட வேண்டியதே இல்லை” என்று அவ்வளவு சக்தி வாய்ந்த

நம்பிக்கையூட்டும் வார்த்தைகள் சொல்கிறார். “தமரிக்னம் க்ருதாத்மானம் க்ஷிப்ரம் த்ரக்ஷ்யஸி ராகவம், லக்ஷ்மணம் ச தனுஷ்பாணிம் லங்காத்தவாரம் உபஸ்திதம்” இந்த லங்கையோட வாசலில்  ராமரும் லக்ஷ்மணரும் தனுஷ்பாணியாக வில்லோடு வந்து நிற்பதை வெகு விரைவில் நீ பார்ப்பாய்” என்று பத்து சர்க்கதுல

இருபது தடவை சொல்கிறார். சீக்கிரம் வந்துடுவா, இதோ வந்துடுவா என்று திரும்ப திரும்ப ஆறுதலான வார்த்தைகளை சொல்கிறார்.
சீதாதேவி, “ஹனுமான், என்னால் இனி ராவணன் பேச்சைக் கேட்டுக் கொண்டு உயிரோட இருக்க முடியாது. இன்னும் ஒரு மாசம் பொறுத்துக் கொண்டு இருப்பேன், அதற்குள் நீ எப்படியாவது

அழைத்துக் கொண்டு வந்துவிடு” என்கிறாள். ஹனுமார் சரி என்று சொல்லி சீதா தேவியிடம் உத்தரவு வாங்கிக் கொண்டு, சூடாமணியை மடியில கட்டிக் கொண்டு, நமஸ்காரம் செய்து ஹனுமார் கிளம்புகிறார்.
பிறகு அசோக வனத்தை அழித்து, ராவணனை பார்த்து, அவனுக்கு நல்ல புத்தி சொல்லி, அவன், அவர் வாலில் தீ வைக்கறான்

அதை கொண்டு, இலங்கையையே எரித்து, அதனால் சீதைக்கு ஏதாவது ஆபத்து வந்திருக்குமோ என்று பயந்து, திரும்ப சீதா தேவியை வந்து பார்க்கிறார். சீதாதேவி தான் நெருப்பை எரிப்பாளே தவிர, நெருப்பு சீதா தேவியை ஒன்றும் பண்ணாது என்றும் நினைக்கிறார். ஆகாசத்துல சாரணர்களும், அதே வார்த்தைகளை

சொல்கிறார்கள். பிறகு நேரில் வந்து சீதா தேவியை பார்த்து, நமஸ்காரம் செய்துவிட்டு திரும்பப் போகிறார். கண்டேன் சீதையை, அப்படீன்னு நண்பர்களுக்கு சொல்றார்.

ஜானகி காந்த ஸ்மரணம் ஜெய் ஜெய் ராம ராம்
சர்வம் ஶ்ரீ கிருஷ்ணார்ப்பணம்🙏🏻

Source valmikiramayanam.in