زید نساج می گفت:
پیرمردهمسایه ای داشتم که کمتر اورا می دیدم
روزجمعه ای بود ،او لخت شده بود تا غسل جمعه را انجام دهد
درپشتش زخمی را دیدم که به اندازه یک وجب و جایش چرک کرده بود
نزدیکش رفته و علت زخمش را پرسیدم
ابتدا چیزی نگفت ، اما وقتی بیش از حد اصرار کردم
بناچار داستانش را چنین شروع کرد
در جوانی با چند نفر از دوستانم به فسق و فجور و کارهای زشت و گناه مشغول بودیم
هر شب در خانه یکی از دوستان جمع می شدیم
تا این که شبی نوبت من شد
در خانه چیزی موجود نبود
ناگزیر شمشیرم را برداشتم و از کوفه بیرون رفتم ، شاید کسی از کنارم رد شود و من
۲)
به او دستبرد بزنم
مدّتی گذشت ،هوا ابری و تاریک شد
ناگهان رعد وبرق شروع شد و برقی جستن کرد ومن در روشنایی برق ،دو زن را مشاهده کردم
خودم را به سرعت به آنها رسانیدم و فریاد زدم:
هر چه دارید فورا بدهید و گرنه کشته می شوید آن دو زن بیچاره ، جواهراتی را که همراه داشتند به من دادند
۳)
در این هنگام برق دیگری جستن کرد ، متوجه شدم که یکی ازآنها جوان و زیبا و دیگری پیر است
شیطان مرا فریب داد ،خواستم به آن زن جوان دست درازی کنم
پیر زن پیراهنم را گرفت و التماس کنان گفت:
دست از این دختر بردار ، او یتیم است و من خاله او هستم
او فردا شب با پسر عمویش ازدواج می کند
۴)
امروز از من خواست که او را به زیارت قبر حضرت علی (ع ) ببرم ، شاید پس از رفتن به خانه شوهر دیگر موفق به زیارت نشود
بیا و به خاطر حضرت علی (ع ) دست از او بردار
من اعتنا نکرده و دختر را به زمین انداختم
در این موقع دختر در کمال یاس و دلشکستگی گفت :
یاعلی ! به فریادم برس.
۵)
ناگهان صدایی از پشت سرم شنیدم
سواری به من نهیب زد:بر خیز !
من با کمال غرور گفتم:
آیا می خواهی شفاعت این زن را بکنی؟
تو خودت نمی توانی از چنگم بگریزی
تا این جسارت را کردم ، نوک شمشیر را به پشتم فرو کرد ،من افتادم
آن دو زن به سوارگفتند:
لطف کردی که مارا ازدست این ظالم نجات دادی
۶)
خواهش می کنیم ما را تا قبر علی (ع ) همراهی کن
آن سوار با صدای گرم و مهربان فرمود :
زیارت شما قبول است ، من خودم علی بن ابی طالب هستم !
اینجا بود که من از کار زشت خود پشیمان شدم
فورا خودم را به پای حضرت انداختم و عرض کردم : آقا ! من توبه کردم ، مرا ببخش
حضرت فرمود :
۷)
اگر واقعا توبه کرده باشی ، خدا می پذیرد
عرض کردم : این زخم ، مرا بسیار آزار می دهد
آن حضرت مشتی خاک برداشت و بر پشت من زد
زخم من بهبود یافت ولی اثر آن برای همیشه بر پشتم باقی ماند
۸)
• • •
Missing some Tweet in this thread? You can try to
force a refresh
تایم لاین را نگاه اجمالی که می اندازم یاد مثال مرحوم دولابی رحمة الله می افتم
ﺍﺯ ﻣﺮﺣﻮﻡ ﺣﺎﺝ ﺁﻗﺎ ﭘﺮﺳﯿﺪﻧﺪ:
ﻭﺿﻌﯿﺖ ﻣﺮﺩﻡ ﺩﺭ ﺁﺧﺮﺍﻟﺰﻣﺎﻥ چگونه خواهد بود
ﻣﺜﺎﻝ ﺯﯾﺒﺎﯾﯽ ﺯﺩﻧﺪ، ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ:
ﻣﺜﻞ ﻣﺮﺩﻡ ﺩﺭ ﺁﺧﺮﺍﻟﺰﻣﺎﻥ
یکی از اساتیدحوزه نقل میکرد:
روزی یکی ازشاگرداش بهش زنگ میزنه که فورا استاد واسش یه استخاره بگیره
استادهم استخاره میگیره وبهش میگه:
بسیارخوبه معطلش نکن وسریع انجام بده
چندروز بعدشاگرد اومد پیش استادوگفت
میدونید استخاره رو برا چی گرفتم؟
استاد:نه
شاگرد:تو اتوبوس نشسته بودم
دیدم نفر جلوییم،پشت گردنش خیلی صافه وباب زدنه
هوس کردم یه پس گردنی بزنمش
دلم میگفت بزن.عقلم میگفت نزن هیکلش از تو بزرگتره میزنه داغونت میکنه
خلاصه زنگ زدم و استخاره گرفتم وشما گفتین فورا انجام بده
منم معطل نکردم وشلپ زدمش
انتظار داشتم بلند شه دعوا راه بندازه امایه نگاهی به من
۲)
انداخت وگفت استغفرالله.
تعجب کردم گفتم:ببخشید چرا استغفار؟
گفت:دخترم یه پسر بیکار رو دوست داره و من با ازدواج اون مخالفت کردم ولی پسر همکارم که وضعیت مالی خوبی دارن به خواستگاریش اومده و میخوام مجبورش کنم که زن پسر همکارم بشه و الان توی دلم داشتم به خدا میگفتم:
اگر علی نبود خط کش و مقیاس ماندن و ایستادن در کشاکش بی عدالتیها یا نشستن بر کنج عافیت و روزمرگی چه بود؟
اگر علی نبود، دادن هزینهی نه گفتن به معاویهصفتان و رسوا کردنشان چه حجتی داشت؟
اگر علی نبود، چه کسی به خود جرات کشیدن خط بطلان بر مدعیان دین کاسبکار و
سرنیزهکنندگان قرآن را میداد؟
اگر علی نبود، اگر آهن تفتیده عقیل نبود، چه دلیلی بود بر این که عدالت بر برادری ارجح است.
اگر علی و پشت کردن به ظاهرفریبی دینی و رفتن به عمق و باطن حق و حقیقت در زمانه زیر پای گذاشتن اصول دین و پافشاری عوام فریبانه بر فروع نبود و اگر در سحرگاه...
۲)
خونین محراب سوالِ «مگر علی نماز هم می خواند نبود» چه فرق بین رهجویان راستینش و داغ کنندگان مهر بر پیشانی و پر کنندگان کیسههای دنیایی میماند.
اگر نامههای علی به مالک نبود براستی مقیاس تقدس حقوق مردم، آزادی و آزاداندیشی را کجا میشد یافت؟
اگر علی نبود، چرا به جای ایستادن در
نیایشی از دکتر علی شریعتی در شب قدر ۱۳۵۱- حسينيه ارشاد:
خدایا!
به علمای ما مسئولیت
و به عوام ما علم
و به مؤمنان ما روشنایی
و به روشنفکران ما ایمان
و به متعصبین ما فهم
و به فهمیدگان ما تعصب
و به زنان ما شعور
و به مردان ما شرف
و به پیران ما آگاهی
و به جوانان ما اصالت
و به اساتید و دانشجویان ما عقیده
و به خفتگان ما بیداری
و به دینداران ما دین
و به نویسندگان ما تعهد
و به هنرمندان ما درد
و به شاعران ما شعور
و به محققان ما هدف
و به نومیدان ما امید
و به ضعیفان ما نیرو
و به محافظهکاران ما گستاخی
و به نشستگان ما قیام
و به راکدان ما تکان
۲)
و به مردگان ما حیات
و به کوران ما نگاه
و به خاموشان ما فریاد
و به مسلمانان ما قرآن
و به شیعیان ما علی(ع)
و به فرقههای ما وحدت
و به حسودان ما شفا
و به خودبینان ما انصاف
و به فحاشان ما ادب
و به مجاهدان ما صبر
و به مردم ما خودآگاهی
و به همه ملت ما...
به نقل از عمار بن یاسر در مستدرک الوسائل آمده است: در شهر کوفه قدم مىزدم که دیدم امیرالمؤمنین على(ع) نشسته وعدّهاى از مردم گردش راگرفتهاند و آن حضرت براى اصلاح هر فردى به فراخور حالش نسخهاى تجویز مىکنند.
من عرض کردم: اى امیرالمؤمنین! آیا براى گناهان هم دارویى دارى؟!
فرمودند: آرى، بنشین.
من دو زانو نشستم، پس حضرت رو به من کردند و فرمودند: دارویى را که مىگویم فراهم کن.
عرض کردم: بفرما! اى امیرالمؤمنین!
این دارو را تهیه کن،برگ فقر (مال دنیا را به ارحام و فقراء و کار خیر بده) ریشۀ صبر (آنگاه بر فقر خود صبر نما) هلیلۀ کتمان (فقر خویش بر کسی
۲)
اظهار مکن و کمک از او مخواه) بلیلۀ رضا (بر هر چه به تو رسد راضی و خشنود باش) غاریقون اندیشه (بر گناهان و ناشکری خود اندیشه کن) و سقمونیای اندوه (ناراحتی از گناهان و ناشکری) را با آب پلکان (اشک چشم) مخلوط کن و در دیگ نگرانی و بیقراری (که اگر خدا گناهانم نبخشد چه کنم)