Thread by @Masaf_salam

ایران و #معاهده_همه‌گیری
سازمان بهداشت جهانی قرار است در جلسه مجمع جهانی بهداشت که 1 تا 7 خرداد برگزار می‌شود پیرامون طرحی با نام معاهده همه‌گیری با نمایندگان کشورهای جهان مباحثه کند؛
اما این معاهده چیست و چرا ایران و کشورهای جهان نباید به مناسبات آن تن بدهند؟
#StopTheTreaty

معاهده همه‌گیری (Pandemic Treaty) یا در عنوان کامل «معاهده بین‌المللی برای پیشگیری، آمادگی و پاسخ به همه‌گیری‌های جهانی» ایده‌ای‌ است که سازمان بهداشت جهانی و سران تعدادی از دولت‌های جهان در سال 2021 برای ایجاد ساز و کاری بین‌المللی برای #حکمرانی_جهانی در عرصه سلامت ارائه کردند.

هنوز جزئیات کاملی از این طرح بین‌المللی منتشر نشده‌است اما این طرح به طور خلاصه قرار است در صورتی که جهان دوباره با یک همه‌گیری جهانی روبرو شد، به سازمان بهداشت جهانی برای مدیریت و سیاست‌گذاری در این همه‌گیری اختیار قانونی اعطا کند و کشورهای عضو را ملزم به اجرای آن نماید.

این نگرانی وجود دارد که این معاهده زمینه‌ساز استبداد، دیکتاتوری و سیاست‌گذاری جانبدارانه در عرصه سلامت جهانی گردیده و با نقض استقلال جوامع و دولت‌ها، سلامت عمومی در معرض تهدید قرار گیرد.

هماهنگی و یکپارچه‌سازی سیاست‌گذاری در عرصه سلامت جهانی در نگاه اول بی‌اشکال به‌نظر می‌رسد، اما سوال مهم اینجاست که چه کسانی قرار است جهت‌گیری این سیاست‌ها را مشخص کنند؟ با نگاهی به عملکرد و پیشینه سازمان بهداشت جهانی در گذشته، قضاوت ما پیرامون #معاهده_همه‌گیری متفاوت خواهدبود.

سازمان بهداشت جهانی در همه‌گیری آنفولانزای خوکی 2009 یکی از بدترین عملکردها را از خود بر جای گذاشت. این سازمان در این همه‌گیری تعریف پاندمی را تغییر داد، عملکردی غیرشفاف داشت، به لابی و همکاری با صنعت داروسازی متهم شد و حتی پارلمان اتحادیه اروپا عملکرد آن را محکوم کرد.

واکسن‌های اهدایی سازمان بهداشت جهانی در برنامه واکسیناسیون کزاز در کنیا در دهه‌های اخیر آلوده به عامل ضدباروری شخیص داده شده‌اند و این سازمان به کنترل جمعیت و تروریسم زیستی در کشورها متهم شده‌است.

سازمان بهداشت جهانی در ماجرای ردیابی منشأ بیماری کرونا در چین نه‌تنها نهادهای دولتی چین را برای ارائه اطلاعات شفاف تحت فشار قرار نداد، بلکه با دعوت از پیتر دازاک متهم ردیف اول آزمایشگاه ووهان به عنوان عضو کمیته حقیقت‌یاب، بر نظریه آزمایشگاهی بودن ویروس کرونا سرپوش گذاشت.

دولت ایالات متحده و انگلستان بزرگترین تأمین‌کنندگان مالی این سازمان میان دولت‌های جهان هستند و حتی نهادهای نظامی دولت ایالات متحده نیز در کمیته‌های تخصصی این سازمان دارای نماینده هستند. طبعاً تأمین‌کنندگان مالی این سازمان استقلال و جهت‌گیری آن را تعیین خواهندکرد.

بنیاد گیتس به عنوان دومین تأمین‌کننده مالی سازمان بهداشت جهانی نفوذ قابل‌توجهی در آن دارد؛ هر چند که در این سالها به سودجویی اقتصادی، عملکرد غیرشفاف، غیرعلمی و غیرمسئولانه، نقض اخلاق پزشکی و آسیب به سلامت شهروندان و اطلاع از وقوع همه‌گیری کووید-19 متهم شده‌است.

انجمن جهانی اقتصاد (WEF) یکی دیگر از حامیان طرح معاهده همه‌گیری می‌باشد؛ هر چند که با سیاست ریست بزرگ (The Great Reset) و طرح جنجالی واقعه 201 (Event 201) به پیش‌بینی وقوع همه‌گیری کووید-19، برنامه‌ریزی برای آن و توطئه در عرصه سیاست جهانی متهم شده‌است.

کانون‌های بزرگ و مشهور سرمایه‌داری مانند بنیاد راکفلر علاوه بر نقش‌آفرینی گسترده در تاریخ سلامت جهانی و حمایت از طرح‌های موسوم به آمادگی برای همه‌گیری‌های آینده (Pandemic Prevention)، نقش بنیادینی در تأسیس سازمان بهداشت جهانی و شکل دادن به سیاست‌های آن داشته‌اند.

سازمان بهداشت جهانی علاوه بر اینکه در همه‌گیری‌های گذشته به تعارض منافع با صنعت داروسازی متهم شده‌است، در تأمین مالی و تأمین بودجه خود نیز آشکارا از کمپانی‌های داروسازی منابع مالی دریافت می‌کند و این تضاد منافع می‌تواند اثرات مهمی بر استقلال عملکرد این سازمان داشته‌باشد.

سازمان بهداشت جهانی در رویکردی غیرعلمی و غیراخلاقی از هم‌جنس‌گرایی حمایت آشکار می‌کند و اخیراً در یک موضع‌گیری غیرمنتظره برای سقط جنین زنده مشروعیت‌زایی کرده‌است.

سازمان بهداشت جهانی با حمایت از افرادی که در ایران به جاسوسی برای رژیم صهیونیستی شناخته شده‌اند، حمایت از شورشیان حزب خلق تیگرای در شمال اتیوپی و سکوت در برابر جنایت‌های عربستان سعودی در یمن علیرغم موضع‌گیری پررنگ نسبت به جنگ داخلی اتیوپی، جانبداری سیاسی خود را اثبات کرده‌است.

تدروس آدهانوم دبیر کل سازمان بهداشت جهانی یکی از اعضای حزب خلق تیگرای (TPLF) و وزیر بهداشت و وزیر خارجه دولت اتیوپی هنگام حکومت این حزب بوده‌است؛ حزبی که سالها در این کشور حکومت کرد و به دیکتاتوری، فساد و حتی تروریسم متهم بود.

در همین راستا افراد زیادی در سال 2017 با دبیر کلی آدهانوم در سازمان بهداشت جهانی مخالف بودند و با هشتگ #NoTedros4WHO به استقبال او رفتند.

ایران تا کنون در اثر سیاست‌های اقلیمی سازمان ملل و عملکرد جانبدارانه آژانس بین‌المللی انرژی اتمی، در #معاهده_پاریس، #پرونده_هسته‌ای و #تحریم‌_اقتصادی خسارات زیادی را متحمل شده‌است.

اگر سازمان ملل و زیرمجموعه‌‌های آن رفتار عادلانه و بی‌طرفانه‌ای با ایران و سایر کشورها در بحران‌های جهانی داشتند، سازمان بهداشت جهانی هم همین رفتار و عملکرد را تکرار خواهدکرد.

در وضعیت ناپایدار و نابرابر فعلی در عرصه سیاست جهانی و با توجه به ابهام‌هایی که پیرامون استقلال، عملکرد و پیشینه سازمان بهداشت جهانی در همه‌گیری‌ها وجود داشته‌است؛ چرا کشورهای جهان باید استقلال تصمیم‌گیری را از خود سلب کرده و حکمرانی جهانی سلامت را به این سازمان بسپارند؟

اگر پس از عضویت کشورهای جهان در این معاهده بین‌المللی، سران تصمیم‌گیر این مجموعه جهانی تحت نفوذ کانون‌های سرمایه‌داری، صنایع داروسازی یا دولت‌هایی خاص مردم جهان را مجبور به پیروی از سیاست‌های آسیب‌زا کنند، جهان درگیر چه تبعاتی خواهدشد؟

سازمان بهداشت جهانی در این سال‌ها ثابت کرده‌است که مجموعه‌ای غیرمستقل، غیرشفاف، غیرعلمی، ناتوان و فاسد است. دادن اختیار قانون‌گذاری به این سازمان نه‌تنها استقلال و قانون اساسی کشورها را نقض خواهدکرد، بلکه سلامت عمومی #ملت_ایران و ملل جهان را در معرض مخاطرات بزرگی قرار خواهدداد.