Hé goedemorgen en wat leuk! Ik mag een week lang verslag doen van mijn werk via een ander account dan mijn eigen @shossontwits.
Mijn naam is Sander de Hosson. Ik ben longarts.
Mijn aandachtsgebieden zijn longkanker en algemene longziekten.
Deze week gaat het vooral over mijn passie: de palliatieve zorg.
Zorg voor patiënten die niet meer genezen én zorg voor patiënten die gaan sterven.
Zoals Emma. De vrouw van Joost Prinsen. Hij beschreef haar dood. Ik kom later deze week op deze column terug.
‘Niemandsland’.
Al sinds mijn opleiding ben ik erg geïnteresseerd in de palliatieve zorg.
Voor de duidelijkheid: Dat is maar een deel van het werk dat ik doe. Ik behandel vooral veel mensen met astma, COPD, acute longziekten zoals longembolie, corona of embolieen.
Maar ook longkanker.
Kort over mij: Ik woon in de veruit mooiste stad van Nederland: #Groningen met mijn partner en twee kinderen.
Ik ga niet te vaak zeggen hoe geweldig het hier is, want de relatieve rust is één van de aantrekkelijkste kanten van hier wonen. Mogen jullie dus eigenlijk niet weten.
De stad biedt echt heel veel (ik woon niet ver van het Noorderplantsoen met zijn jaarlijkse @noorderzonnl#tip), maar het nieuwe Forum is beslist een bezoekje waard. Zijn we hier erg trots op.
Ik ben gek op het Forum, ga er vaak naar de film. En verder vind ik hardlopen en bootcamp leuk.
Maar komende week gaat het vooral over mijn passie: de palliatieve zorg.
Iedereen een fijne zondag! Tot tweets!
Dit is bootcamp (stockfoto) 💪 lekker bezig, mensen!
Een vakgebied waar heldere taal en communicatie en duidelijkheid zeer geboden is.
Riemen vast. Een week lang over het vak van longarts met overmatige interesse in de palliatieve zorg.
Ik ga draadjes schrijven en tussendoor ook nog wel aparte posts doen. De eerste post ik straks!
Heb je vragen? Ik zal mijn best doen ze te beantwoorden.
Fijne zondag!
• • •
Missing some Tweet in this thread? You can try to
force a refresh
Zoals beloofd zou het vandaag over de domeinen van palliatieve zorg gaan.
Holisme is het idee dat de eigenschappen van een systeem niet afdoende kunnen worden verklaard door slechts de som van zijn samenstellende delen (componenten) te nemen.
Er zijn vier domeinen (of dimensies) binnen de palliatieve benadering:
We onderscheiden:
1. Somatisch (of lichamelijk/fysiek) 2. Psychisch 3. Sociaal 4. Existentieel (of spititualiteit of zingeving, allemaal niet helemaal hetzelfde).
Somatische domein gaat natuurlijk over het verlichten van lichamelijke klachten. Pijn, benauwdheid en buikklachten zijn de belangrijkste, maar er komen er veel meer voor.
Je vindt richtlijnen voor al deze klachten op een mooie website:
Al sinds mijn opleiding vind ik dat palliatieve zorg bekender mag worden.
Het viel me toen op dat we er echt heel weinig college over kregen. Dat merkte ik ook toen ik zaalarts werd en met sterven geconfronteerd werd. Ik vond dat moeilijk.
Ik werd toen al snel als arts-assistent lid van het palliatief team van het Martini Ziekenhuis. Voelde me daar erg thuis. Dat team wakkerde mijn enthousiasme aan.
Met mijn collega arts-assistent @sabinenetters richtte ik een jaarlijks symposium op in het @MartiniHospital over dit onderwerp (en over ethiek). Volgens mij bestaat dat nog steeds.
Palliatieve zorg is alle zorg voor patiënten met een ongeneeslijke ziekte en hun naasten.
Er zijn veel definities van palliatieve zorg.
De allermooiste vind ik die van Cicely Saunders.
Het gaat niet alleen om waardig sterven, maar (de kwaliteit van) het leven staat centraal.
Van alle overlijdens in Nederland is er bij ongeveer 70% behoefte aan een vorm van palliatieve zorg.
Door alle epidemiologische veranderingen (bevolkingsgroei en -opbouw) gaat het aantal mensen dat palzo nodig heeft de komende twintig jaren fors stijgen.
Belangrijk dus dat we ons ook als zorg daarop goed voorbereiden. Er zullen de komende jaren meer mensen opgeleid moeten worden.
Palliatieve zorg is geen apart specialisme. Wordt veel door veel huisartsen, verpleegkundigen en verzorgenden, maar ook medisch specialisten gedaan.
De laatste dag dat ik op dit account twitter over mijn werk.
Ik heb ff bedacht wat ik zou vertellen, er zijn nl nog zoveel onderwerpen die ik zou kunnen bespreken, zoals bv over wils(on)bekwaamheid van iemand met dementie, terminale zorg/stervensbegeleiding, familieparticipatie,
maar ook over vakbekwaam en vakbevoegd zijn.
Maar dat komt mogelijk een andere keer of wellicht een andere verzorgende IG?
Mijn laatste draadje hier wil ik wijden aan hoe ik mijn werk beleef als verzorgende, maar ook gewoon als mens. Achter elke professional schuilt een mens!
Zoals jullie afgelopen week wel hebben kunnen lezen ben ik erg enthousiast over mijn werk. Op mijn privé account heb ik dan ook benoemd dat ik een trotse en gepassioneerde verzorgende ben en dat is ook zo.
Ik voel mij bevoorrecht dat ik voor deze mensen mag zorgen,
Bij deze werkgever werk ik nu bijna een jaar en ik had laatst mijn einde-jaarcontract gesprek. Heel blij ben ik dat mijn contract omgezet is naar vast, ondanks mijn chronisch ziek-zijn en WIA-uitkering. Dankbaar dat mijn collega's en leidinggevende zien dat ik een waardevolle
toevoeging ben in het team en de zorg die wij samen verlenen.
Sterker nog...ik mag de opleiding tot GVP'er gaan doen. GVP staat voor Gespecialiseerd Verzorgende Psychogeriatrie, dus een specialisatie op het gebied van de oudere mens met dementie en psychiatrische problematiek.
Je snapt wel dat ik hier héél erg blij mee ben. Het biedt veel verdieping voor nu, in mijn dagelijkse werk, maar het biedt ook perspectief voor de toekomst aangezien het een op zichzelf staande functie is.
Bij mijn werkgever zijn ze nog zoekende hoe ze deze functie willen
Voor het slapen nog 1 draadje, nl over beweegzorg. Sindskort zijn we hiermee begonnen.
Beweging is belangrijk voor de oudere mens, zeker ook voor iemand met dementie.
Bewegen is belangrijk voor het lichaam, voor conditie en balans en helpt in de strijd tegen het vallen.
Valpreventie is enorm belangrijk, maar beweging houdt meer in en is voor meer terreinen belangrijk.
Iedere keer dat je beweegt worden je hersenen aan het werk gezet.
Als je wandelt moeten de hersenen je benen en armen aan het werk zetten, maar ook je ogen om te kijken waar je
loopt en het bekijken van de omgeving.
Als je eet en drinkt zetten je hersenen je armen aan het werk en je mond/tong/keel, dus niet alleen de handeling, maar ook bedenken wat je drinkt en of het lekker is.