Thread by @ThanjaiMadhavan

சங்க கால பாண் சமூகத்தாரின் வாழ்வியல்...!

சங்க காலத்தில் #அலைகுடிகள் என அதிகம் அறியப்பட்டவர்கள் #பாண் சமூகத்தினர்.

பாணர், பொருநர்,துடியர், வயிரியர், கண்ணுளர், கோடியர், சென்னியர், இயவர், இனைஞர், குறுங்கூளியர், நகைவர், அகவர், அகவுநர், அகலவன், வேலன், கட்டுவிச்சியர், கடம்பர்...

முழவன், பறையன் எனப் பல்வேறு பாண் குடியினர் கலைச் சேவை செய்து வந்தார்கள்.

சங்க காலத்தில் ஒவ்வொரு திணையிலும் நிலையான குடிகள் வாழ்ந்து வந்தனர். இவர்களே #திணைக்குடியினர் எனப்பட்டனர்.

இந்தத் திணைக் குடிகளையும், சீறூர் மன்னர்களையும், முதுகுடி மன்னர்களையும், குறுநில மன்னர்களையும்...

சிற்றூர்களில் வாழ்ந்த கிழார்களையும் ஆதரவுச் சமூகத்தாராக ஏற்றுக்கொண்டு அவர்களை அண்டிப் பாண் சமூகத்தார் வாழ்ந்தார்கள்.

அதனால் இவர்கள் #அலைகுடிகள் எனப்பட்டனர்.

சங்க காலம் வீரயுகக் காலம். இக்காலகட்டத்தில் உலகம் முழுக்கப் பாண் சமூகத்தாரின் தேவை இருந்தது.

தமிழ்ச் சூழலில் அது இன்னும் சற்று விரிவான சமூகமாகப் பரிணமித்திருந்தது.

கிரேக்கம், வேல்ஷ், ஐஸ்லாந்தியம், செல்டிக், ஸ்லேவோனியம் முதலான மரபுகளை ஒப்பிடும்போது தமிழ்ப் பாண் சமூகம் 24 குடிகளாக விரிந்து நின்றது.

சங்க காலத்தில்,

பாடல் ஆடல் கலைக்கும், நிகழ்த்துக் கலைக்கும்,
சடங்குசார் கலைக்கும்,
போர்க்கள வீரர்களின் எழுச்சிக்கும், தூது செல்வதற்கும், வாயில்களாகச் செயல்படுவதற்கும் பெரும் பங்காற்றியவர்கள் #பாண் சமூகத்தார்.

இவர்கள் ஊர்ச் சுற்றும் வல்லுநர்கள்.

பயணம், நாடு சுற்றுதல் இவையிரண்டும் இவர்களின் வாழ்வியல்.

ஒவ்வொரு வகையான பாண் சமூகத்தாரும், நிலைகுடியினருக்கு ஒரு குறிப்பிட்ட கலைச் சேவையை நிறைவு செய்தார்கள்.

இக்கலைச் சேவை மூலம் பாண் சமூகத்தார் சங்க காலத்தில் பல்வேறு திணைகளையும், பல நாடுகளையும் தம் பயணம் வழி இணைத்தார்கள்.

இவற்றிற்கிடையே பண்பாட்டுப் பாலம் அமைத்தார்கள்.

சங்க இலக்கியம் உள்ளிட்ட செவ்வியல் இலக்கியங்களை ஆழ்ந்து நோக்கும்போது சங்ககாலத்திலும், அதற்கடுத்த காலகட்டங்களிலும் ஏறக்குறைய ஒவ்வொரு வட்டாரத்திலும் குறைந்தது 18 ஊர்ச்சுற்றும் குடியினர் அலைகுடிகளாக இருந்து வந்துள்ளனர் என்பது தெரிகிறது

இவர்களின் சமூக-பண்பாட்டு அசைவியக்கம் பன்முகத் தன்மையுடன் காணப்பட்டது.

இவர்கள் சீறூர் முதல் நகரங்கள் வரை சுற்றித்திரிந்து வந்ததால்,

இவர்கள் ஒரு நிலையில் ‘பண்பாட்டுத் தொடர்பாளர்கள்’ எனும் நிலையிலும்...

பல்வேறு திணைகளுக்கிடையில் சுற்றித்திரிந்ததால்,

‘சமயம் சார்ந்த கருத்துகளைப் பரப்புபவர்கள்' எனும் நிலையிலும்,

சிறுகுடிகளுக்கும், பெருங்குடிகளுக்கும் இடையில் ஊடாடி வாழ்ந்ததால் இக்குடிகளுக்கிடையில்...

பண்பாட்டுப் பாலம் அமைத்துப் 'பன்மைப் பண்பாட்டை ஏற்கச் செய்தவர்கள்' எனும் நிலையிலும் செயல்பட்டார்கள்.

இன்று பூம்பூம் மாட்டுக்காரர்கள் (ஆந்திராவில் #கங்கேத்துலு எனவும், வட இந்தியாவில் #நந்திவாலா எனவும் அழைக்கப்படுபவர்கள்) வட தமிழகத்தில் #தேசிங்குராஜன் கதையைப் பரப்பியவர்கள்.

தென் தமிழகத்தில் அழகர் மாட்டுக்காரர்கள் 'வள்ளி திருமணம்' கதையைப் பரப்புகிறார்கள்.

இவ்வாறாகவே சங்க காலத்திலும் பாண் சமூகத்தார், திணைக்குடிகளின் மரபுகளுக்கேற்ப வெவ்வேறு நிகழ்த்துக் கலைகளையும், மற்ற வழக்காறுகளையும் மக்களிடம் கொண்டு சென்றார்கள்.

சங்க காலம் தொட்டு உருவெடுத்த தமிழ்ச் சமூகத்தின் பண்பாட்டு உருவாக்கத்தில், ஊர்ச் சுற்றும் வல்லுநர்களான பாண் சமூகத்தார்,

சீறூர் மக்களின் (அ) திணைசார் மக்களின் ‘தனிமரபு'களை ஒரு புறத்திலும்,

மருதநில நகரங்கள், நெய்தல் நில வணிகத் துறைமுக நகரங்கள் ஆகிய இடங்களில் வளர்ந்த...

பொதுமரபினை மறுபுறத்திலும் இணைப்பவர்களாகவும், கொண்டு கொடுத்துப் பாலம் அமைப்பவர்களாகவும்,

ஒரு மரபை இன்னோர் இடத்தில் அறிமுகப்படுத்துபவர்களாகவும் செயல்பட்டுள்ளனர்.

பாண் சமூகத்தாரின் இவ்வகையான இணைப்பாலும் பரிவர்த்தனையாலும், இருவேறு மரபுகள் கொண்டு கொடுத்து இடைவினை புரியத் தொடங்கின.

இத்தகைய அசைவியக்கத்தில் 'கிராமங்களில் நகரியம்' எனும் பண்பையும்,

'நகரங்களில் கிராமியம்’ எனும் பண்பையும் ஊடாட்டம் செய்பவர்களாக, இந்த ஊர்ச் சுற்றும் வல்லுநர்கள் பங்கு பணியாற்றினர்.

முல்லைத் திணை ஆயர்களின் இசைக்கருவியான குழலானது,

பிற்காலத்தில் பொதுமரபில் வந்து சேர்ந்துவிட்ட ஓர் இசைக் கருவியாக இருப்பதைக் காண்கிறோம்.

'வேலன் வெறியாடல்' மூலம் முருக வழிபாடு மற்ற திணைகளுக்கும் அறிமுகமானது.

கழைக்கூத்தும், இன்னும் சில நிகழ்த்துக் கலைகளும் பல திணை மக்கள் விரும்பிப் பார்ப்பவையாக வளர்ந்தன.

இவ்வாறு வெவ்வேறு பண்பாட்டுக் கூறுகள் பல திணைகளுக்கும் பரவின.

இத்தகைய #அசைவியக்கம் அக்காலத்தில் கலைஞர்களால் மட்டுமே சாத்தியமானது.

ஐந்து திணைகளிலும் வாழ்ந்த நிலைகுடிகள், அவரவருடைய தனிமரபுகளையே பேணி வந்தார்கள்.

இவர்கள் அனைவரையும் இணைக்கும் பாலமாகக் #கலைஞர்கள் மட்டுமே செயல்பட்டார்கள்.

இந்தப் பயணக் கலைஞர்கள் பயணத்தினூடாகப் பல்வேறு வகையினங்களில் பாடல்களைப் பாடியுள்ளனர்; ஆடியுள்ளனர்.

திணைகளுக்கேற்ற பண்களையும், இசைக் கருவிகளையும் பயன்படுத்தினார்கள்.

#நிகழ்த்துதலே பாண் மரபின் தனித்துவமாகும். இது புலவர் மரபிலிருந்து முற்றிலும் வேறுபட்டதாகும்.

சங்க காலத்தில் வீரயுகச் சமூகத்தையும், பண்பாட்டையும், அரசியலையும்...

இன்னும் சொல்லப்போனால் நாட்டின் ஒட்டுமொத்த வாழ்க்கை முறையையும், மன்னனை மையமாக முன்னெடுத்துச் செல்ல வேண்டியிருந்தது.

அதற்கு வலிமையான #அசைவியக்கம் தேவையாயிருந்தது.

இந்த அசைவியக்கத்தினை உந்து செலுத்துவதில், மன்னர்களும் பாணர்களும் (புலவர் உட்பட) ஒன்றிணைந்தனர்.

இந்த அசைவியக்கத்தின் செல்நெறியை முழுமைப்படுத்துவதில் பாண் சமூகத்தினர் பெரும்பங்கு வகித்தனர்.

அதனாலேயே அவர்கள் ஒரு விரிவான சமூகப் படிநிலையோடும், சமூக அடுக்கமைவோடும், தங்களுக்கான சமூகப் பங்கு பணிகளோடும், இன்னும் பிற சமூகக் கூறுகளோடும் செயலாற்றினர்.

சங்க காலம் வீரயுகக் காலமொன்றின் நீட்சியெனலாம்.

முதுகுடி மன்னன், சீறூர் மன்னன், குறுநில மன்னன், வேந்தர் ஆகிய நான்கு வகையான சமூக அரசியல் வடிவங்களில் குடிகளின் சிறப்பு பெரிதும் போற்றப்பட்டது.

ஒவ்வொரு குடிக்குரிய வரலாறும், புகழும் திரும்பத் திரும்பப் பேசப்படுவது ஒரு வரலாறாகக் கருதப்பெற்றது.

அரசவைகளில் இது புகழ்ச்சிப் பாடல்களாக அரங்கேறியது.

பாண் சமூகத்தார் குல வரலாறு சொல்பவர்களாக, குடிவழிப் பெருமை பேசுபவர்களாக, வம்சாவளியின் தொடர்ச்சியைச் சொல்பவர்களாக...

முன்னோர்களின் வீரதீரச் செயல்களை எடுத்துரைப்பவர்களாக, போர்க்களத்தில் மறவர்களுக்கு எழுச்சியூட்டுபவர்களாக, வெற்றி பெற்ற மன்னனுக்கு ஆடல் பாடல் மூலம் களிப்பூட்டுபவர்களாக, பொதுமக்களின் அக வாழ்வில் வாயில்களாக நின்று பல்வேறு உதவிகள் செய்பவர்களாக...

இவ்வாறு இன்னும் பலவகைகளில் பங்குபணி ஆற்றுபவர்களாகச் செயல்பட்டுள்ளனர்.

பாண் சமூக மரபின் அதிகபட்ச வளர்ச்சியானது வீரயுகக் காலத்தில்தான் ஏற்பட்டது.

அக்காலத்தில்தான் அது உன்னதமான உச்சக் கட்டத்தை அடைந்தது.

வீரயுகக் காலம் முழுவதும் முதுகுடி மன்னர், சீறூர் மன்னர், குறுநில மன்னர் எனச் சிறிய அளவிலான குடியினர் கோலோச்சினார்கள்.

இந்த வீரயுகத்தின் அருமை பெருமைகளை ஆடல் பாடல்களுடன் ஊரெங்கும், நாடெங்கும், நாட்டைக் கடந்தும் பரப்பியவர்கள் பாண் சமூகத்தாரே.

சங்க இலக்கியத்தில் பாண் மரபினைக் குறிப்பதற்குப் பல்வேறு பெயர்கள் இருந்துள்ளன.

கீழ்கூறிய இப்பெயர்கள் மூலம் பாண் சமூகத்தின் பல்வேறு பண்புகளைக் காணலாம்.

பெரும்பாலும் தொழில் வழியும், இசைக்கும் கருவி வழியும் பெயர்கள் உருவாகியுள்ளன.

பாண் சமூக அமைப்பில் 'உள்படிநிலை'யை நோக்கியவையாக இவை காணப்படுகின்றன.

உள் கட்டமைப்பு மிகுந்து பரந்து விரிந்த நிலையில் சங்க காலப் பாண் சமூகம் இருந்துள்ளதை இதன் வழி அறியமுடிகிறது.

பாணரின் வறுமை:

பாணர்கள் இயல், இசை, நாடகமெனப் பலதுறை வல்லுநர்களாக இருந்தாலும், அவர்களின் புலமைக்கேற்ற பொருள் வளமில்லாமல் இருந்தார்கள்; வறுமையில் வாடினார்கள்.

பெரும்பாலான பாணர்கள் வறுமை நீங்காச் சூழலிலேயே வாழ்ந்து வந்தார்கள்.

பாணரின் வாழ்க்கை வறுமையால்
வாடியது. அவர்கள் உணவு, உறையுள் இன்றி, உடுத்த நல்லாடைகள் இன்றிச் சுற்றத்தாரோடு நாடோடிகளாய்த் திரிந்தனர் (புறம். 69).

பாணன், தைத்துத் தைத்த, வேர்வையால் நனைந்த பழைய கந்தையாடை அணிந்து எப்பொழுதும் தன் சுற்றத்தோடும், பொலிவற்ற உடலோடும்...

பாணரின் வறுமை நிலையை , பசியோடும் அலைந்தான் (புறம். 69),

கடும்பசி இரவலனாக (புறம். 141),

மேனி பொலிவற்றவனாக (பொருநர். 79-81),

இரந்துண்பவனாக (குறுந். 33),

பழுமரம் தேடும் பறவை போலச் சுற்றத்தோடு (பெரும். 20-21),

வறுமை தீர்க்கும் வள்ளல்களை, நாடி அலைபவனாக இருந்தான்.

பின்வரும் பாடற்பகுதி பாணரின் கடும் பசியினைக் களையக்கூடிய, வள்ளலைக் காணாது வறுமையின் கொடுமையினால்,

எலும்பும் தோலுமாக இருந்ததை #உடும்பு என்னும் விலங்கின் தோலினை உரித்தபின் காட்சி தருவதைப் போலக் காணப் பெற்றதைப் புலப்படுத்துகிறது.

உடை கிழிந்தும், நைந்தும், பழமையுற்று, இழைகள் எல்லாம் தெரியும்படி கிழிந்துபோன ஆடையை அணிந்திருந்தனர்.

நெய்த இழைகளைக் காட்டிலும், கிழிந்த இடங்களைத் தைத்த பிற நூல் இழைகளே மிகுந்து இருந்தன என்பதை பின்வரும் #புறநானூறு வழி அறிய முடிகிறது.

பாணனுடைய கிழிந்த ஆடையை நீக்கித், தன் இடுப்பிலுள்ள புகையைப் போன்ற ஆடையை, #வஞ்சன் என்னும் மன்னன் வழங்கினான் என்று பின்வரும் பாடலடிகள் குறிப்பிடுகின்றன.

சங்க இலக்கியப் பாடல்கள் பாணர்களின் வறுமையைப் பலவாறு படம்பிடித்துக் காட்டுகின்றன.

பசியின் காரணமாகப் பஞ்சடைந்த கண்களுமாய் உடல் மெலிந்து எலும்பும், தோலுமாய்ச் சுற்றத்தாருடன் கடும்பசியில் உழன்றதைக் கூறுகிறது #புறநானூறு (136: 6-9).

பாணர்களின் வாழ்வு வறுமை, வளம் என இரு துருவங்களையும் கொண்டிருந்தது. அவர்களின் வாழ்க்கை ஏற்றமும், இறக்கமும் உடையது.

உப்பு இல்லாத கீரையைச் சமைத்துண்ணும், வறிய வாழ்வையும் கொண்டிருந்தனர்.

அரசனோடு இருந்து இராசபோக வாழ்வையும் அனுபவித்துள்ளனர்.

#பரும்பாணாற்றுப்படை, #சிறுபாணாற்றுப்படை, #பொருநராற்றுப்படை ஆகிய மூன்றிலும் இடம்பெறும் கருத்துகள் மூலம் இதனை அறியலாம். .

- நன்று