Thread by @singh__baagi

ਭਾਗ - 2
ਆਤਮਾਂ ਨੇ ਸਫਰ ਕੀਤਾ, ਦੋਹੇਂ ਮਾਂ ਪੁੱਤਰ ਨੂੰ ਸੋਢੀ ਸੱਚੇ ਪਾਤਸ਼ਾਹ ਧੰਨ ਗੁਰੂ ਰਾਮਦਾਸ ਜੀ ਆਪਣੇ ਦਰ ਲੈ ਕੇ ਆਏ। ਉਹਨਾਂ ਦੋਹਾਂ ਮੱਥਾ ਟੇਕਿਆ, ਘੇਰਾ ਹੋਰ ਸਖਤ ਹੋ ਗਿਆ। ਮੁਗਲ ਸਿਪਾਹੀਆਂ ਨੇ ਲਿਬਾਸ ਬਦਲੇ ਤੇ ਭਾਰਤੀ ਫੌਜ ਦੀਆਂ ਵਰਦੀਆਂ ਪਾ ਲਈਆਂ। ਬਾਲ ਆਪਣੀ ਮਾਤਾ ਨਾਲ ਨਾਨਕ ਨਿਵਾਸ ਵਿਚ ਚਲਾ ਗਿਆ। "ਹੁਣ ਕੀ ਹੋਊਗਾ ਅੰਮੀਂ?"

"ਸ਼ਹਾਦਤਾਂ ਪੁੱਤਰ... ਮਹਾਨ ਕੁਰਬਾਨੀਆਂ ਨਾਲ ਕੌਮ ਦੀ ਝੋਲੀ ਭਰੇਗੀ", ਮਾਂ ਦੀਆਂ ਅੱਖਾਂ ਵਿਚ ਲਾਲੀ ਸੀ। "ਮਾਂ ਮੈਂ ਵੀ ਸ਼ਹੀਦ ਹੋ ਸਕਦਾਂ..?"

"ਤੂੰ ਸ਼ਹੀਦ ਹੀ ਹੈਂ ਪੁੱਤਰ, ਜੀਹਦੇ ਮਨ ਵਿਚ ਸ਼ਹਾਦਤ ਪ੍ਰਤੀ ਪ੍ਰੀਤ ਆ ਗਈ, ਉਹ ਸ਼ਹੀਦ ਹੀ ਆ।"

"ਨਹੀਂ ਮਾਂ, ਮੈਂ ਅਰਦਾਸ ਕਰਨੀ ਹੈ, ਏਥੋਂ ਦਰਬਾਰ ਸਾਹਿਬ ਨਹੀਂ ਦਿਸਦਾ। ਮੈਂ ਨਿਵਾਸ ਦੀ ਛੱਤ 'ਤੇ

ਜਾ ਕੇ ਅਰਦਾਸ ਕਰਨੀ ਹੈ।", ਕੁਝ ਪਲ ਪਹਿਲਾਂ ਪਰਕਰਮਾਂ ਦੇ ਰਾਖਿਆਂ ਬਾਰੇ ਕਹੀਆਂ ਗੱਲਾਂ ਕਰਕੇ ਹੁਣ ਮਾਂ ਬੱਚੇ ਨੂੰ ਛੱਤ 'ਤੇ ਜਾਣ ਤੋਂ ਰੋਕ ਨਹੀਂ ਸਕਦੀ ਸੀ। ਬਾਲ ਛੱਤ 'ਤੇ ਗਿਆ। ਕੁਝ ਦੂਰ ਬਾਬਾ ਅਟੱਲ ਜੀ ਦੀ ਸਿਖਰਲੀ ਚੋਟੀ 'ਤੇ ਇਕ ਸਿੰਘ 'ਦਰਬਾਰ ਸਾਹਿਬ' ਕੰਨੀਂ ਹੱਥ ਜੋੜੀ ਖਲੋਤਾ ਸੀ। ਇਹ ਉਹੀ ਸਿੰਘ ਸੀ, ਜੋ ਕੁਝ ਦਿਨ ਪਹਿਲਾਂ

ਜਦ ਆਨੰਦਪੁਰ ਸਾਹਿਬ ਗਿਆ ਸੀ ਤਾਂ ਵਾਪਸੀ ਤੇ ਬਾਬਾ ਗੁਰਦਿੱਤਾ ਜੀ ਦੇ ਸਥਾਨ 'ਤੇ ਅਰਦਾਸ ਕਰਕੇ ਆਇਆ ਸੀ, "ਹੇ ਬਾਬਾ ਗੁਰਦਿੱਤਾ ਜੀ, ਆਪ ਜੀ ਦੇ ਸਥਾਨ ਬਾਰੇ ਸੰਗਤ ਕਹਿੰਦੀ ਹੈ, ਬਾਬਾ ਗੁਰਦਿੱਤਾ ਦੀਨ ਦੁਨੀ ਦਾ ਟਿੱਕਾ-ਜੋ ਵਰ ਮੰਗਾ ਸੋ ਵਰ ਦਿੱਤਾ। ਪੰਥ ਸ਼ਹਾਦਤਾਂ ਦੇ ਪੇਸ਼ ਹੈ। ਮੇਰਾ ਸਰੀਰ ਵੀ ਲੇਖੇ ਲਾਉਣਾ।" ...ਤੇ ਬਾਬਾ ਗੁਰਦਿੱਤਾ ਜੀ ਦੇ ਛੋਟੇ

ਭਰਾ ਬਾਬਾ ਅਟੱਲ ਰਾਏ ਜੀ ਦੇ ਅਸਥਾਨ ਤੇ ਹੀ ਇਕ ਬਰਸਟ, ਸਿੰਘ ਦੀ ਛਾਤੀ ਵਿਚ ਵੱਜਾ।

ਨਾਲ ਦੇ ਸਿੰਘਾਂ ਆਵਾਜ਼ ਮਾਰ ਕੇ ਪੁੱਛਿਆ, "ਠੀਕ ਓ ਭਾਈ ਸਾਹਬ" "ਚੜ੍ਹਦੀ ਕਲਾ ਹੋਗੀ ਸਿੰਘ ਜੀ", ਕਹਿੰਦਿਆਂ ਸ਼ਹੀਦ ਸਤਿਗੁਰਾਂ ਦੇ ਚਰਨਾ ਵਿਚ ਚਲਾ ਗਿਆ।

ਕੁਝ ਸਮਾਂ ਮਗਰੋਂ ਇਸ ਸਿੰਘ ਦਾ ਸਸਕਾਰ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਤੇ ਬਾਲ ਉਥੇ ਵੀ ਖਲੋਤਾ ਸੀ। ਸਾਰੀ ਸੰਗਤ ਬੋਲ ਰਹੀ ਸੀ

"ਧੰਨ ਧੰਨ ਸ਼ਹੀਦ ਭਾਈ ਮਹਿੰਗਾ ਸਿੰਘ ਜੀ"
#neverforget1984 #SikhGenocide #SikhGenocide1984