Wednesdays would be grey and spineless without #HillfortsWednesday!
Let's celebrate it with the dramatic Cortín dos Mouros hillfort (Santalla de Oscos, #Asturias), close to the Galician border. According to its discoverer, Ángel Villa, it is a probably Early Iron Age fort.👇
Extremely well preserved, the fort is a unique fusion between the steep ridge of the hill and a massive dry stone rampart. A possible stronghold can be seen at South and the original gate in the North. Nothing can be perceived at first sight inside. #HillfortsWednesday
The @RomanArmy_eu research group found a marching Roman camp just in front of this fort, in the Galician side of the border. We excavate it in some glorious days.
Every afternoon this prehistoric wall shone in front of us, shouting its mistery. #HillfortsWednesday
By the way, just a moment to notice how diverse and even symbolic violence can be during a war. Take a look at this prehistoric, Iron Age old way (red squares), and how the Roman legionaries built the rampart of the camp over it, showing their power on people's daily life.
• • •
Missing some Tweet in this thread? You can try to
force a refresh
Na conferencia doutro día amosei algúns exemplos de posibles lugares nos que construír unha nova memoria civil de Galicia. Onte vimos Cal de Barqueiro.
E hoxe vouvos ensinar outro que está diante dos nosos ollos.
O último lugar da resistencia dos Irmandiños, en 1469.
En 1469 os 'falcóns', a nobreza galega volve entrar no reino armada ata os dentes. Enfróntase aos Irmandiños en varias batallas. Prodúcense derrotas e traizóns. A marea aristocrática retoma todas as fortalezas conquistadas.
Todas?
Por suposto que non. 👇👇
De Pontevedra sae unha partida dun máximo de 30 homes, comandada por Xoán Garçia da Barca e Xoán Garçia Chichontes. Métense na antiquísima fortaleza da Lanzada, erguida no tempo da defensa contra os normandos, reforzan as defensas para complicar o asedio da illa.
Onte na @ACBoveda falei de obxectos de memoria, e un chisco de lugares de memoria. De todo o marabilloso que nos fica por construír.
E puxen como exemplo un dos lugares máis abraiantes e épicos que temos no país para pensar na memoria recente.
Cal de Barqueiro. 👇
Cal de Barqueiro é o último refuxio dos guerrilleiros antifranquistas do norte de Galicia, a IV AGrupación. Este lugar resistiu ata o 18 DE XULLO DE 1954.
A poucos quilómetros de Ferrol.
Con sistema de radio, prelos, alarmas automatizadas e asistencia sanitaria.
Cal de Barqueiro é, xunto coa Cidade da Selva de Casaio, o principal testemuño material da resistencia galega ante Franco.
Preservouse debido ao seu aillamento. Hoxe, hai que chegar a el baixando por cordas, coma nun filme.
No máis profundo das Fragas do Eume.
Por ampla maioría quixéchedes que vos falara dos portugueses penetrantes.
Pois imos aló.
Imos coñecer tres grandes penetracións do poder e do exército portugués en Galicia ao longo da Historia.
Nas súas disputas con España, é moi curioso como nos últimos séculos o poder portugués mantivo sempre unha actitude distante con Galicia e abstívose de 'intervir' na política interna para desestabilizar o veciño.
Pero non sempre foi así.
Imos ver tres casos do máis interesante.
O primeiro lévanos ao periodo fundacional mesmo do reino portugués. Afonso Henriques, primeiro rei de Portugal, reclamaba para o novo reino as terras da costa galega ata o río Lérez. De feito, invadíaas con frecuencia e era un problemón para a monarquía galega.
Visitei Amsterdam por primeira vez con moita curiosidade: quería ver como era unha sociedade cun umbral de dereitos máis amplo ca nosa. Así que nada máis chegar, para que negalo, o primeiro que fixemos foi ir a un coffee shop. Habían ser as nove da noite. Xa tarde para alá.👇
Xa había pouca xente e un ambiente como das 12 da noite de aquí.
Entrou unha parella de mediana idade. Elegantemente vestidos, como se viñeran do teatro. Roupa cara de vez, ata eu me decataba. Non era a clase media do Auditorio de Galicia e Adolfo Domínguez que eu coñecía.
Pedíronse dous ou tres porros para levar. O camareiro preparoullos e alá se foron. Alá se foron deixando un rastro de perfume que aínda persistía. Habían vivir nalgunha elegante casa próxima, destas sobre as canles, de grandes ventanais.
Vou contar unha das historias máis inquedantes da Guerra da Independencia.
A desaparición, nunha noite, de dous escuadróns do exército francés na zona de Betanzos. Todo. Soldados e cabalos. Sen rastro.
Ata hoxe, aínda non se sabe con certeza que aconteceu.
Ou si.
👇
Os franceses entran en Betanzos o 11 de xaneiro de 1809. Inmediatamente comezan unha táctica de represión brutal contra a poboación. Saqueos, violacións, mortes... o primeiro día queiman o edificio do Arquivo do Reino.
Entre as manobras, os franceses tentaron destruír por sistema todos os documentos e arquivos. O río, as rúas énchense de papeis. Os arquivos públicos e privados valen como cortes dos cabalos. Algún afouto arquiveiro recopilou despois o que puido, papel a papel.
The Montes Claros hillfort (A Laracha, #Galicia) stands out in the south of the Artabri people lands. First archaeologic insights provided recently an Iron Age chronology and a probably role as a trade hub. 👇 #HillfortsWednesday
...which is quite funny. If we turn back the camera, you will see the closeness of the Montes Claros hillfort with the huge logistics facility of the biggest fast fashion group in the world, Inditex. Headquarters of the company are quite close too. #HillfortsWednesday
At the heart of the fort you will find a Pegada do Xentil ('the footprint of the Pagan'). It is the mark left by the horse of a pagan knight when both jumped over the hills.
As in other Atlantic areas, links with power and lordship were proposed.