Thread by @selcuksalih

İslamcılığın kendi başına bir alternatif haline gelebilmesi mümkün değildi. Batılı ülkelerin "dinsiz" Sovyet yayılmacılığına karşı bir tür "önlem" niyetine manevi yanlarının yüksek olduğu varsayılan İslamcılığı seçmesi, İslamcılığa tarihlerinin en önemli fırsatını sundu... >>

İslamcılığı, "Teolojik Politika" konteksinde değerlendirmek galiba daha doğru olacaktır. Teolojik politika, "Tek ilâhî gerçeği" kendinin temsil ettiği iddiasındaki siyasi grupları/cemaatleri/partileri ifade eder. Kendini "biricik" saydığından, diğer benzerlerinin düşmanıdır...

Teolojik Politika örnekleri Hindular arasında Hindistan'da, Budistler arasında Güneydoğu Asya'da da var, ama bunlar SSCB yayılmacılığına karşı seçilmediklerinden (çünkü oralarda petrol yok) İslamcılar gibi öne çıkmamışlardır...

Yeri gelmişken belirtelim:
En korkunç "Teolojik Politika" örneği "Taiping İsyanı" (1851-1864) diye anılan, Çin'de Hristiyanlığı kabul etmiş Hong Xiuquan'ın, Hristiyan olmayı reddeden Çinlileri öldürmeye başlamasıyla neredeyse devlet içinde devlet haline gelmesi olayıdır... >

Ming'lere karşı "Sosyal Devrimci" ideolojik bir yana sahip teolojik politik Taiping Hareketi, kendini "Hz. İsa'nın küçük kardeşi" sayan "önderi" Hong'un yönetiminde, on yıl içinde, 20 ilâ 30 milyon arasında Çinli öldürdü! (1893 sayımına göre Osmanlı'nın nüfusu 20.4 milyon idi)...

İslamcılar, sosyal devlet fonksiyonlarının cemaatlere terkedildiği neoliberal dönemde, ortada görünmeyen Sol'un bazı söylemlerini de üslendiler, "anti emperyalist" falan bile oldular. Türkiye'de eskiden Solcu olan bölgelerin İslamcılaşması bu gibi bir dizi gelişmenin sonucuydu...

İslamcılığın, (özellikle Mısır'da geliştirilen bir prototip olarak İhvancılığın) Batı tarafından -SSCB yayılmacılığına ve Sol'a karşı- desteklenmesi, zaman içinde plansız olarak ortaya çıkmış bir "fikir" gibi görünüyor. Asıl 1970'lerden itibaren cidden destek görüyor...

Burada kısaca tekrarlamak gerekirse:
1970'lerden itibaren "Batı modeliyle ilerleme" Ortadoğuda albenisini kaybetmeye başlıyor. O zamana kadar Afganistan'da bile mini etekli modern kadınlar görünürken, ekonomik hayal kırıklığı "gelenekçi"leri ön plana çıkarıyor...

Burada, Batı'nın Ortadoğu'da ülkelere çifte standartlı yaklaşımı, demokratikleşmeye Dünya çapında önemli bir darbe vurup fundamentalizmin ve Batı düşmanlığının yükselmesine neden olduğu söylenebilir. Mesela ABD ve İngiltere'nin 1953'de İran'da tezgahladıkları darbe önemlidir...

SSCB'ye karşlı kullanmak amacıyla Afganistan'da Pakistan'da kurulup Mısır ve Ortadoğu'da "Komünistlere karşı" desteklenmeye başlanan İslamcılığın tırmanışı, Afganistan'da ve Irak'da yürütülen bir dizi "askeri operasyon"un bir sonucudur malesef...

Batı ülkelerinde son 20 yıl içinde önemli bir gelişme yaşandı ve "demokratik kıstaslar"ın her ülkeye (belli Batı müttefiki ülkeleri kayırmadan) eşit şekilde ölçüt alınması zihniyeti gelişti. Bu, Batı için kuşkusuz iyi bir gelişme. Aynı zamanda İslamcılık da kaderine terkedildi...

İslamcılık, takiyye ile kendini gizleyen ve ancak başka akımlardan kopya çekerek veya yönlendirilerek işleyebildiğinden, kendi başına -günümüzün giderek daha da önem kazanan rasyonel koşulları altında- modern ülkeleri yönetebilecek yetenekten tamamen yoksun görünüyor...

İslamcılığın ebedî sonu ve taraftarlarının değişimi/dönüşümü konusuna daha sonra da devam edebiliriz... <<
#KonstantiniyeNotları