Τον Ιανουάριο του 1692, ο Αιδεσιμότατος Samuel Parris βλέπει την 9 ετών κόρη του Elizabeth και την 11 ετών ξαδέρφη της Abigail να πετάνε πράγματα και να βγάζουν περίεργες κραυγές.
Ο Parris είναι δήμαρχος ενός χωριού ονόματι Σάλεμ.
Τα συμπτώματα των κοριτσιών περιλαμβάνουν βρισιές, σπασμούς και περίεργες κινήσεις που προσιδιάζουν σε υστερία.
500 χρόνια αργότερα οι ιστορικοί θα συνέκλιναν στην εξήγηση της παιδικής ανάγκη για προσοχή.
Όχι αυτό ωστόσο που έχουν στο μυαλό τους οι κάτοικοι του Σάλεμ.
2/
Αντί αυτού και αναζητώντας τις αιτίες των συμπτωμάτων των κοριτσιών, ο Parris κατηγορεί 3 γυναίκες για χρήση μαγείας.
Την Τιτούμπα, ινδιάνα σκλάβα που είχε φέρει από την Καραϊβική.
Την Σάρα Γκουντ, μια άστεγη ζητιάνα.
Και μια κατάκοιτη ηλικιωμένη ονόματι Σάρα Όσμπορν.
3/
Η Τιτούμπα κατηγορείται ότι εξάπτει την φαντασία των κοριτσιών του χωριού διαβάζοντας τους ιστορίες σεξουαλικού περιεχομένου. Η Γκουντ κατηγορείται ότι απορρίπτει τα "Πουριτανικά ιδεώδη της αυτοσυγκράτησης." Και η Όσμπορν ότι θέλει να ελέγξει την κληρονομιά του γιου της.
4/
Τα παραπάνω θεωρούνται ενοχοποιητικά στοιχεία μαγείας.
Στην πραγματικότητα βέβαια, ο Parris θα έπιανε την Τιτούμπα να βγάζει κάτι στάχτες από το τζάκι και θα την έσπαγε στο ξύλο μέχρι να ομολογήσει. Η Όσμπορν θα είχε νομικά θέματα με την οικογένεια του ενός κοριτσιού.
5/
Και η Γκουντ θα ενοχοποιούνταν όταν τα 3 κορίτσια θα άρχιζαν το ένα μετά το άλλο να ουρλιάζουν επιδεικτικά κατά τη διάρκεια της δίκης. Μάλιστα όταν μία γυναίκα από το κοινό, ονόματι Μάρθα Κόρι, θα ξεσηκωνόταν για το θέατρο των κοριτσιών, θα καταδικαζόταν και η ίδια σε θάνατο.
6/
Τελικά, οι 3 γυναίκες καταδικάζονται τον Μάρτιο σε θάνατο.
Από τότε και μέχρι τον Ιούνιο εκείνης της χρονιάς όποια γυναίκα καταγγέλλεται στο Σάλεμ για μαγεία περνάει από "ιατρικές εξετάσεις," δικαστήριο και στη συντριπτική πλειονότητα των περιπτώσεων, οδηγείται σε εκτέλεση.
7/
Οι ιατρικές εξετάσεις περιλαμβάνουν έρευνα για ελιές, ή άλλα σημάδια στο σώμα που θεωρούνται αποδείξεις της σχέσης του Διαβόλου με την εκάστοτε κατηγορούμενη.
Όσο για το δικαστήριο, μία από τις ενοχοποιητικές καταθέσεις είναι αυτή της 4χρονης κόρης της Σάρας Γκουντ, Ντόροθι.
8/
Λίγο μετά την καταδίκη της μητέρας της, η 4 ετών Ντόροθι κάθεται στο εδώλιο του κατηγορουμένου, αυτή τη φορά για κατηγορίες έναντι της ίδιας για χρήση μαγείας, ενώ οι απαντήσεις της 4χρονης στους δικαστές θεωρούνται αποδοχή της ενοχής τόσο της ίδιας όσο και της μητέρας της.
9/
Το κυνήγι μαγισσών εξαπλώνεται σταδιακά από το Σάλεμ, σε όλη τη Βοστώνη.
Οι φυλακές γεμίζουν σύντομα γυναίκες κατηγορούμενες για μαγεία. Καθότι όμως δεν υπάρχει χρόνος να δικαστούν, αποφασίζονται οι απευθείας εκτελέσεις, με εξαίρεση όσες ομολογούν ενοχή ή καταδίδουν άλλες.
10/
Οι γυναίκες αποτελούν το 78% των κατηγορούμενων για μαγεία.
Κεντρικό ρόλο σε αυτό διαδραματίζει η Πουριτανική κουλτούρα των αποίκων της Νέας Αγγλίας, κατά την οποία οι γυναίκες είναι από την φύση τους αμαρτωλές ελέω Προπατορικού Αμαρτήματος.
Κι όμως η αφετηρία αυτών βρίσκεται ακόμα πιο πίσω.
Κατά την περίοδο του Ύστερου Μεσαίωνα και συμπτωματικά (ή και όχι) τα χρόνια που ακολουθούν τον Μεγάλο Λιμό του 1315 και τη Βουβωνική Πανώλη των μέσων εκείνου του αιώνα εμφανίζεται και >>
12/
αρχίζει να γιγαντώνεται στην Ρωμαιο-Καθολική Ευρώπη η σύνδεση της μαγείας με τον Σατανά.
Η λογική είναι ότι ο Διάβολος δίνει σε συγκεκριμένους ανθρώπους - εν προκειμένω στις μάγισσες - τη δύναμη να κάνουν κακό σε άλλους με αντάλλαγμα την πίστη τους.
Ο κλήρος μέχρι τότε είναι σκεπτικός ως προς το θέμα, με τη μαγεία να θεωρείται ως επί το πλείστον μια σχετικά άκακη δεισιδαιμονία.
Όλα αλλάζουν το 1374, όταν ο Πάπας Γρηγόριος 11ος ορίζει την μαγεία ως έργο των δαιμόνων και ως εκ τούτου υποκείμενο σε καταδίωξη για αίρεση.
14/
Το κυνήγι ενάντια στη μαγεία ξεκινά στην Ευρώπη.
Η απόλυτη σύνδεση του όμως με τη γυναίκα γίνεται περίπου 100 χρόνια μετά με την έκδοση του Malleus Maleficarum. Έργο του Πρυτάνεως του Πανεπιστημίου της Κολωνίας και ενός Καθηγητή Θεολογίας του Πανεπιστημίου του Σάλτζμπουργκ.
15/
Το ιστορικής σημασίας νομικό κείμενο αποτελεί τον ιδεολογικό οδηγό του Πάπα Ιννοκέντιου, περνά από 28 εκδόσεις και αποκτά αξιωματική ισχύ σχετικά με την προστασία από το Διάβολο.
500 χρόνια μετά θα θεωρούνταν ένα από τα πιο μισογυνιστικά κείμενα που έχουν γραφτεί ποτέ.
16/
Οι Kramer και Sprenger – καθηγητές και συγγραφείς του έργου – αναπτύσσουν τη θεωρία τους περί της δυαδικής θεώρησης του κόσμου.
Σύμφωνα με αυτή, τα πάντα γύρω μας υπάρχουν σε ζεύγη Καλού και Κακού: Θεός και Σατανάς, Αδάμ και Εύα, άνδρας και γυναίκα.
Η γυναίκα, ως φύσει εκπρόσωπος του Κακού στο δίπολο άνδρας/γυναίκα, θεωρείται ότι προσπαθεί να διαβρώσει την ανδρική Τελειότητα μέσω της μαγείας.
Η Τελειότητα όμως επιτυγχάνεται όχι με την ισορροπία (όπως πχ στους κλασικούς), αλλά με την τελική εξόντωση του Αρνητικού πόλου.
18/
Το κείμενο συγκεκριμένα εξηγεί ότι η γυναίκα είναι πιο ευάλωτη από τον άνδρα εξαιτίας των εγγενών αδυναμιών του φύλου της.
Θεωρείται ότι έχει πιο αδύναμη πίστη, είναι πιο επιρρεπής στην αντίδραση και είναι φύσει «ελαττωματική σε όλες τις δυνάμεις της ψυχής και του σώματος.»
19/
Σύμφωνα με το Malleus (ο τίτλος χρησιμοποιεί το θηλυκό Malleficarum έναντι του αρσενικού Malleficorum), ο μόνος τρόπος να ξεφύγει η γυναίκα από τα φυσικά της ένστικτα της διαφθοράς και του Κακού, είναι να αποδεχτεί μια ζωή αγνότητας.
Η οποία όμως αντιτίθεται στη φύση της.
20/
Ως εκ τούτου κάθε γυναίκα είναι επιρρεπής στη μαγεία και πρέπει να εξοντωθεί.
Για να επιτευχθεί μάλιστα αυτό, ο εξεταστής έχει το δικαίωμα να προχωρήσει σε «όλων των ειδών τα βασανιστήρια» μέχρι να ακουστεί από το στόμα του ενόχου η τελική μαρτυρία.
Τελικά, μέχρι και το 1700, στην Ευρώπη καταδικάζονται για μαγεία πάνω από 100.000 γυναίκες και εκτελούνται πάνω από 60.000 από αυτές, με ιστορικά έγγραφα του περασμένου αιώνα να κάνουν λόγο για νούμερα πολλαπλάσια αυτών.
Συνηθέστερος τρόπος εκτέλεσης είναι ο απαγχονισμός.
22/
Το κυνήγι μαγισσών φθίνει όταν με τα χρόνια αρχίζουν να κατηγορούνται και γυναίκες όλο και ισχυρότερων οικογενειών.
Παρόλα αυτά, η post-Malleus σύνδεση της γυναίκας ως κακιάς μάγισσας - εν αντιθέσει πχ με την εικόνα του άνδρα ως σοφού μάγου - παρατηρείται μέχρι σήμερα.
23/
200 χρόνια μετά, ο Ανώτατος Δικαστής των ΗΠΑ επικυρώνει την αντισυνταγματικότητα του δικαιώματος της γυναίκας στην άμβλωση.
Η πραγματικά ενδιαφέρουσα ωστόσο είναι η βάση της απόφασης, η οποία αναφέρει μεταξύ άλλων ότι το Σύνταγμα των ΗΠΑ «δεν αναφέρει πουθενά την άμβλωση.»
24/
To 1969 μια γυναίκα από το Τέξας ονόματι Norma McCorvey – ή αλλιώς Jane Roe, με το επίσημο ψευδώνυμο που θα χρησιμοποιούνταν στη δίκη – κατηγορεί την υπάρχουσα νομοθεσία της Πολιτείας της ως αντισυνταγματική.
3/
Θα έχουμε παρατηρήσει ότι η έννοια του "υπέρμετρου" (συναισθηματισμού, επιθετικότητας, ακόμα και κακίας) αποτελεί κοινή συνισταμένη των απόψεων που κυριαρχούν στα σόσιαλ μίντια.
Και μπορεί γενικά να νομίζουμε ότι αυτό είναι τυχαίο, αλλά δεν είναι ακριβώς έτσι.
1/
Η Wall Street Journal έδωσε χτες στη δημοσιότητα μια σειρά αρχείων υπό τον τίτλο "The Facebook Files" τα οποία φέρνουν την πλατφόρμα και τον ίδιο τον Ζούκερμπεργκ έναντι ενός ακόμα σκανδάλου, πιθανόν όχι του μεγαλύτερου ελέω Cambridge Analytica.
Σίγουρα όμως του χειρότερου.
2/
Να το πάρω από την αρχή.
Το φθινόπωρο του 2018, ένας Jonah Peretti, διευθύνων σύμβουλος online περιεχομένου της BuzzFeed στέλνει email σε ανώτατο στέλεχος της Facebook στο οποίο του εξηγεί ότι στην πλατφόρμα γίνεται viral σχεδόν αποκλειστικά περιεχόμενο διχαστικού χαρακτήρα.
3/
Το τελευταίο post της Χρυσηίδας Δημουλίδου είναι εκκωφαντικά κακό.
Ωστόσο η όποια επιτυχία της δείχνει ότι τα γραφόμενα της βρίσκουν απήχηση σε ένα μέρος της κοινωνίας.
Και αυτά που λέει ίσως δεν είναι όσο μακρινά θέλουμε να πιστεύουμε ότι είναι.
1/
Αφού προσπεράσουμε την υπέροχη υποβάθμιση του θέματος ως show αφού "το έγκλημα πουλάει και η αστυνομία συμπεριφέρεται σαν να έπιασε κάποιον serial killer" (υφέρπον μήνυμα εδώ ότι o δολοφόνος δεν είναι και serial killer), όσα ακολουθούν έχουν πολύ περισσότερο ενδιαφέρον.
2/
Αρχικά διαβάζουμε ότι το θύμα:
"Εκδήλωνε περίεργη συμπεριφορά"
"Όχι μόνο ορμονικής ανισορροπίας"
"Αλλά και από την επιλόχειο κατάθλιψη που όπως ανέφερε βίωνε"
Το θύμα λοιπόν εμφανίζεται ως έχον μερίδιο ευθύνης γιατί: α) είναι γυναίκα, β) "έχει ορμόνες" γ) έχει κατάθλιψη
Από τα πολλά που διαβάζεις και σοκάρεσαι αυτές τις μέρες στην υπόθεση της δολοφονίας της Καρολάιν ίσως το πιο αδικαιολόγητο είναι η τεράστια αύξηση του αριθμού των followers στο ίνσταγκραμ του πιλότου.
Ή και όχι.
1/
Να πω πριν ξεκινήσω ότι ένας από τους λόγους που συμβαίνει αυτό είναι λογικά η αγνή περιέργεια του κόσμου.
Ένα follow στο ίνστα πιθανόν κάποιοι για κάποιους δικούς τους λόγους να θεωρούν ότι "δεν λέει και τίποτα" με αποτέλεσμα να το κάνουν μήπως και χάσουν κάτι σχετικό.
2/
Αφού οικτίρω αυτή την κίνηση, καθότι αυτοί οι άνθρωποι δεν καταλαβαίνουν ότι με "ένα απλό follow" ουσιαστικά επικροτούν το άτομο το οποίο ακολουθούν, θα την προσπεράσω δεχόμενος ότι πολλοί δεν το σκέφτονται.
Όσο και να ήλπιζες όλον αυτό τον καιρό ότι η υπόθεση στα Γλυκά Νερά δεν θα αποδειχτεί όσο άρρωστη έδειχνε ότι πάει να αποδειχτεί, δεν μπορεί παρά να σου φέρνει στο μυαλό την υπόθεση που συγκλόνισε την Αμερική πριν από 2 χρόνια.
Την υπόθεση του Chris Watts.
1/
O Watts είναι αυτός.
36 ετών, πατέρας δύο κοριτσιών, της 3χρονης Celeste και της 4χρονης Bella και σύζυγος της 5 μηνών εγκύου Shannan.
2/
Ο Watts γνώρισε την Shannan από το FB το 2010, την παντρεύτηκε το 2012, το 2013 και το 2015 κάνουν τα κοριτσάκια, το 2015 αντιμετωπίζουν οικονομικά προβλήματα, το Μάιο του 2018 η Shannan κάνει live στο FB ότι είναι έγκυος την ώρα που ο Watts παίζει με τα παιδιά από πίσω.