Thread by @cinemapuram

#30YearsofAnnaamalai போஸ்டுகள பாக்கும்போது ஒரு பழைய போஸ்ட் நியாபகம் வந்துச்சி.. யார் எழுதினது னு கூட நினைவில இல்ல… ஆனா save பண்ணி வச்சிருந்தேன்❣️Shared👇

///‘அண்ணாமலை ஏன் இத்தனை பிடித்திருக்கிறது?’ என்பதற்கு அப்பாவிடம் எப்போதுமே பதில் இருப்பதில்லை. எத்தனைமுறை தொலைக்காட்சியில்

ஒளிபரப்பினாலும் சலிக்காமல் ஓடி வந்து உட்கார்ந்துகொள்வார். இதில் விசித்திரம் என்னவெனில் ரஜினிக்காகவோ கதைக்காகவோ அவர் இதுவரை அண்ணாமலையை சிலாகித்ததே இல்லை. ஆனால் வெறித்தனமாய் பிடித்த படம் என்றால் எப்போதுமே அவர் ஓட்டு அந்த பால்காரனுக்குத்தான்.

அப்படி என்னதான் இருக்கிறது

அந்தப் படத்தில்?
ரஜினி-குஷ்புவா? ரஜினி-சரத்பாபுவா?

ம்ஹும்.ஒரு காட்சி,ஒரே ஒரு காட்சிக்காகத்தான் படம் முழுக்க காத்திருப்பார்
"யூட்யூப்ல அதை மட்டும் எடுத்துத்தரவா?"என்றால் தீர்க்கமாய் மறுத்துவிட்டு, "பிடிச்ச விஷயத்துக்காக காத்துக்கிடக்கறதுல எதுக்கு சோம்பேறித்தனப்படணும்?" என்பார்.

அப்படியென்ன பொல்லாத காட்சி என்கிறீர்கள் தானே?

படம் ஆரம்பித்து மிகச்சரியாய் இரண்டு மணிநேரங்கள் கடந்து 25வது நிமிடம்..

”அண்ணாமல.. அண்ணாமல.. நீ போட்ட சபதத்துல ஜெயிச்சுட்ட, அசோக்கோட வீட்டுப்பத்திரம் இப்ப நம்ம கைக்கு வந்துடுச்சு. இப்ப சொல்லு, உன்னையும் உன்

குடும்பத்தையும் நடுத்தெருவுல நிறுத்துன அசோக்கையும் அவன் குடும்பத்தையும் நடுத்தெருவுல நிறுத்தி, புல்டவுசர வச்சு அவன் வீட்டையே இடிச்சு தரமட்டமாக்குறேன். சொல்லு..”

யெஸ், அதே காட்சி தான். படத்தின் மொத்த உயிரும் அந்தப்புள்ளியில் தான் குடிகொண்டிருக்கும். ரஜினி, தனக்கு நடந்த கொடுமைகளை

நினைத்தவாறே மாடிப்படியிலிருந்து மெதுவாய் இறங்கி வர, இங்கு அப்பா தன்னை ஆயத்தப்படுத்திக்கொள்வார்.

”இந்துமா, இந்த சீன்ல மனோரமாவைத் தவிர வேற யாரையும் கவனிக்காத”

சரியென்பதாய் திரையை கவனித்தேன்.

மாடிப்படியிலிருந்து இறங்கிவரும் ரஜினி, பத்திரத்தை வாங்கியபடி, ஒவ்வொருவராக பார்ப்பார்.

மனோரமா

ஜனகராஜ்,

குஷ்பு

என அந்த வரிசை இருக்கும். அதில் மனோரமாவின் முகத்தில் மட்டும் அட்சுரசுத்தமாய் தனியொரு கவலை ரேகை படர்ந்திருக்கும். மகன் என்ன சொல்லப்போகிறானோ என்கிற பரிதவிப்போடு, மனோரமா அவர் முகத்தையே பார்த்துக்கொண்டிருக்க, மூவரையும் தாண்டி நாலடி எடுத்துவைத்துவிட்டு,

”அம்மா..” என்று அழைப்பார் ரஜினி.

சட்டென, ”என்னப்பா..” என்று பதறியபடியே ஒரு ஓட்டம் ஓடிவருவாள் பாருங்களேன். நாடி, நரம்பு, ரத்தம் என அத்தனையிலும் நடிப்பு ஊறிப்போன ஒருவளால் தான் அதைச் செய்ய முடியும்.

'இதை கொண்டு போய் அசோக் கிட்ட கொடுத்திடுங்க' என்று ரஜினி சொல்லி முடித்ததும், தன்

முகம் முழுக்க பூரிப்புடன் கண்ணீர் வழியச்செய்வாள். ஒரு பெரும் பகைக்குப் பிறகான மன்னிப்பு கொணரும் ஆத்ம திருப்தியை, ஜஸ்ட் லைக் தட் வெளிப்படுத்தும் கண்ணீர் அது.

அப்பா பக்கம் திரும்பினேன். அவர் ஏற்கனவே என்னைப் பார்த்துக்கொண்டிருந்தார்.

”செம்ம நடிப்பு, இல்லப்பா!”

”ம் ஆனா அதைவிட,பழிவாங்க கையில கிடைச்ச ஆயுதத்தை, அசால்ட்டா தூக்கிப்போட்டுட்டு மன்னிச்சுட்டேன் போ'னு சொல்றது எவ்ளோ பெரிய நிம்மதி தெரியுமா?அந்த சீன்ல மனோரமாவைப் பார்க்காத, மனோரமா கண் வழியா அந்த சூழ்நிலையை,அந்த நிம்மதியைப் பாரு.மொத்த பதட்டமும் தலைக்குள்ளருந்து சட்டுனு இறங்குறதை உணருவ

@laxmanudt @PrabhaMovies
@CinemAnalyst @ValluvanVazhi @Jeenaveen @Nithyananthan_S @JoyBala6 @am_venki_ @ManikandanYo @sasitvt1901 @Bosskarankaran5 @Karthikm_tvk @saravanan7511 @TamilDelight @Tonystark_in @Pasi_Edukuthu @raghul30111994 @Soru_MukkiyamDa @MakkalnayaganSV