आजच हॉटस्टार वर तमिळ थ्रिलर O2 हा चित्रपट पाहिला... दिवसेंदिवस हिंदी फिल्म इंडस्ट्री पेक्षा बाकीच्या फिल्म इंडस्ट्री आपली वेगळी ओळख निर्माण करताहेत...
Rather, हिंदी फिल्म इंडस्ट्रीमुळे त्या दबून राहिल्या होत्या ज्या आज हिंदीच्या फोलपणामुळे पुढे आल्या... कदाचित पुढे भविष्यात हिंदी फिल्म इंडस्ट्री पुन्हा उभी राहील, पण सध्या तरी इतर भाषिक फिल्म इंडस्ट्री आपल्याला एंटरटेन करायला मागे पडत नाहीय हेच खरं....
तर, आज सकाळी कॉफी विथ करन शोचा दुसरा एपिसोड download करण्यासाठी मी मोबाइल उघडला, (हो.. controversy gains more TRP ह्याला मीही बळी पडलोय...😑) तर recommendation मध्ये हा चित्रपट दिसला... ट्रेलर पाहून लगेच चित्रपट डाऊनलोड ला टाकला
आणि जेव्हा बघायला घेतला तेव्हा कळलं की हा हिंदीत नाहीय...😒 मी शक्यतो सबटायटलच्या भानगडीत पडत नाही पण ट्रेलर पाहून उत्सुकता होती म्हणून पाहायला सुरुवात केली आणि इतका गुंतत गेलो की subtitles वाचायचं नंतर
विसरूनच गेलो... एक शब्द जरी subtitles मध्ये वाचला तरी पूर्ण सीनची, डायलॉगची कल्पना येत होती इतके इम्पॅक्टफुल सीन होते...
तर कथेची सुरुवात होते ती एका घरातून.. पार्वती जी एक I think एक ecologist आहे आणि सिंगल मदर ही आहे... घर पूर्णपणे वेगवेगळ्या रोपट्यांनी, झाडांनी भरून
गेलंय आणि ती व्हिडिओ कॉन्फरन्स टीव्ही वर अटेंड करत असते... वर तिचा मुलगा नऊ दहा वर्षांचा विरा झोपलाय जो की lung damage च्या आजाराने त्रस्त आहे... त्याला ऑक्सिजन सिलिंडर शिवाय श्वास घेता येत नाही अशात तो ऑक्सिजन संपतो... ह्यावेळी ती वेळीच त्याला वाचवते आणि त्याला
हॉस्पिटल मध्ये घेऊन जाते.. तिथं तिला डॉक्टर सांगतात की कोची मध्ये एक हॉस्पिटल आहे जिथे त्याचं ऑपरेशन होऊ शकतं... तिथे आपल्याला कळतं की तिचा नवरा सुध्दा ह्याच आजाराने गेलेला असतो... ती आपल्या भावाला अपॉइंटमेंट घ्यायला सांगते.. ते दोघे बस ने जायला निघतात... बस कोची कडे निघते...
पावसाळी वातावरणामुळे मेन रोड बंद होतो... तिथे बस ड्रायव्हर सांगतो की बस डायरेक्ट कोची ला जाणार आहे बाकीच्या पॅसेंजर ने खाली उतरावे.. त्याच दरम्यान एक पॅसेंजर पाय मोकळे करायला खाली जातो तो खालीच राहतो.. इकडे बस फक्त कोची च्या प्रवाष्यांसोबत रवाना होते... आता त्या बस मध्ये
एक एक्स MLA, त्याचा असिस्टंट, एक चौदा वर्ष न केलेल्या गुन्ह्याची शिक्षा भोगून आलेला वयस्क, एक बाप लेकीची जोडी, एक फायनल year मेडिकल स्टुडंट् जो त्या मुलीचा बॉयफ्रेंड असतो आणि ते दोघे कोची ला गेल्यावर पळून जाणार असतात, आणि एक सणकी पोलिस ऑफिसर जो ड्रग ने भरलेली बॅग घेऊन असतो,
आणि त्या मायलेकाची जोडी... थोडं पुढं गेल्यावर अचानक बस जोरात थांबते कारण पुढं भला मोठा दगड आडवा असतो... क्लिनर ते बघायला जातो तर वरून अजून एक दगड येऊन क्लिनर ला चिरडून जातो आणि काही कळायच्या आत धडधडत अख्खा चिखलामातीचा डोंगर बस
वर येतो आणि बस त्याखाली गाडली जाते.... त्यानंतर सुरू होतो संघर्ष जगण्यासाठी, जिवंत राहण्यासाठी आणि सगळ्यात महत्त्वाचं ऑक्सिजन साठी... पुढचा थरार फिल्म मध्येच बघावा...
ऐंशी टक्के फिल्म ही बस मध्येच घडते... क्षणाक्षणाला tense situation वाढतच जाते इतका घट्ट हा सिनेमा
बांधला गेला आहे... फक्त दोन तासाचा चित्रपट कुठेही कंटाळवाणा होत नाही... नयनतारा ने अख्खा चित्रपट आपल्या खांद्यावर समर्थपणे पुढे नेला आहे... विशेष कौतुक करावसं वाटतं ते छोट्या वीराच... ज्याने कुठेही overacting
राष्ट्रपतीपदाच्या उमेदवारी वरून तोंडावर पडलेल्या सूत्रांनी स्वतःला सावरून उपराष्ट्रपती पदाच्या उमेदवारीच्या नावांचे पतंग उडवले होते. पुरोगामी-सेक्युलर सूत्रांना अश्या नियुक्त्या
जात-पंथ-भाषा यावरून करण्यात लिबरल समाधान मिळत असते. अश्या संवैधानिक पदाच्या निवडीची चर्चा ही निवड करतानाची राजकीय स्थिती, सत्तारूढ पक्षाची स्थिती, घडून गेलेली एखादी मोठी घटना, आगामी काळातील संभाव्य घटना, पक्षांतर्गत समतोल, एखाद्याची सोय यातून करण्याची
सवय ही काँग्रेसची कार्यपद्धती होती. सूत्रांना अंदाज बांधताना हीच पद्धत सोईची वाटत आहे. यालाच शोध पत्रकारिता असे सध्या म्हटले जात आहे. काही चालवलेल्या नावांपैकी एका नाव नक्की होते. त्यामुळे सूत्र कॉलर ताठ करून फिरण्यास मोकळे होतात. आम्ही सांगितले होते असे सांगत सुटतात.
हॉटेलच्या आवारात सामसूम होती. सगळे वाघ डाराडूर झोपले होते. त्यांच्या गुरगुरण्याचा आवाज शांत झाला होता. सगळ्या वाघांचा राजा असलेला, ढाण्या वाघासारखा
दिसणारा तो दाढीधारी हळूच आपल्या रूममधून बाहेर पडला. त्याने चष्मा सारखा केला. एका हाताने दाढीला ताव दिला आणि (वाघ असला, तरी) मांजरीच्या पावलांनी तो हळूच बाहेर पडला.बाहेर रिक्षा त्याला न्यायला सज्ज होतीच.
आधी स्वतःच ती चालवावी, असा मोह त्याला झाला. पण मर्सिडीजपेक्षा आपली रिक्षा वेगवान आहे, हे दाखवण्याची ही वेळ नाही, ती नंतर येणार आहे, याची त्याला कल्पना होती. आवाजही न करता तो रिक्षात बसला आणि त्यानं रिक्षावाल्याला खूण केली.``अरे, दातेसाहेब, तुम्ही?``
काल पाहिलेला #मामूटी अभिनीत साऊथ कडील आणखी एक उत्कृष्ट सिनेमा. एका मंत्र्याच्या मृत्यूपासून सुरवात होते . मंत्र्याचे दिल्लीवरून परत येताना त्यांचा हार्ट
अटॅअने मृत्यू होतो . त्यानंतर त्यांचा असिस्टंट गायब होतो . त्या सोबत मंत्र्याच्या मृत्यूवर संशय घेतल्याने मारला गेलेला फ्री लान्स पत्रकार . त्यांनतर त्या पत्रकाराच्या मृत्यू मागील कारण शोधत असलेल्या एका पोलिस अधिकाऱ्याची हत्या होते
आणि एका दोन नंबर करण्याला अटक करतात त्यानंतर हे प्रकरण CBI कडे सोपविण्याची मागणी होते त्यानुसार CBI ची एन्ट्री होते .
त्यानंतर सुरू होतो खेळ कारण यात जे समोर दिसते तसे काहीच नसते जसे ज्या पोलीस अधिकाऱ्याकडून केस CBI
शब्दांच्या पलीकडचे आहे हे सगळं... एखादा क्षण...एखादा सिन चुकवणे म्हणजे महत्प्रपाप म्हणावं एवढं सुंदर मांडले आहे आर माधवनने आणि ह्या सगळ्यांचे रचयिते आहेत ते म्हणजे...नंबी नारायणन.
खरंच खेदाने मान्य करतो की मंगळयान, पद्मभूषण आणि त्यांनंतर चित्रपटाच्या निमित्ताने...ह्याव्यतिरिक्त ह्या महान व्यक्तीविषयी काहीच माहिती नव्हती...कदाचित जाणून घ्यायचा प्रयत्न केला नाही किंवा त्यांना तेवढे समोरच आणले गेले नाही जेणेकरून सर्वांपर्यंत पोचवेत... विक्रम साराभाई, अब्दुल
कलाम ह्यांच्यासोबतच घडलेलं हे व्यक्तिमत्त्व...ज्याने देशाचे नाव उंचावण्यासाठी ज्या सुखाचा त्याग केलाय त्यासमोर नतमस्तक होण्यापलीकडे काहीच नाहीये आपल्याकडे...पाच वर्षात संपूर्ण कुटुंब कमावेल एवढा पगार एका महिन्याला देण्याची ऑफर धुडकवणारा निव्वळ
नॅशनल हेराल्ड..नक्की काय प्रकरण आहे ?
असोसिएटेड जर्नल्स लिमिटेड (एजेएल) ही कंपनी नॅशनल हेराल्ड चालवत असे. पेपर २००८ साली बंद पडला. काँग्रेसने एजेएलला एकूण ९०.२५ कोटी इतके बिनव्याजी कर्ज दिले
होते. त्यावर्षी तिच्या मालकीची स्थावर मालमत्ता सुमारे २००० कोटी रुपये इतक्या बाजारमूल्याची होती !! आणि त्यासमोर काँग्रेसने दिलेले ९०.२५ कोटी रुपये कर्ज होते. म्हणजे उरलेल्यावर फक्त आणि फक्त एजेएलच्या मूळ भागधारकांचा हक्क होता.
यंग इंडियन ही चॅरिटेबल कंपनी नोव्हेंबर २०१० मधे स्थापन झाली. तिचे उद्दिष्ट होते "देशातील तरुणांमध्ये लोकशाही आणि सर्वधर्मसमभाव बिंबवणे" .तिचे भाग भांडवल होते फक्त ५ लाख रुपये. त्यात सोनिया गांधी ३८% आणि राहुल गांधी
राहुल गांधी 'India at 75' या विषयावर बोलायला केंब्रिजला जाणार अशा बातम्या पेरून काँग्रेस इकोसिस्टिमने अशी हवा निर्माण केली आहे की जणू राहुलबाबाला केंब्रिज विद्यापीठानेच व्याख्यानाचे आमंत्रण दिले आहे.
हे वाचून आश्चर्याचा धक्का बसलेल्यांसाठी एक स्पष्टीकरण. हा कार्यक्रम
'ब्रिज इंडिया' या वेबसाईटने आयोजित केलेला असून त्याचा केंब्रिज विद्यापीठाशी कसलाही संबंध नाही.
ब्रिज इंडिया हे काँग्रेस इकोसिस्टिमचेच एक पिल्लू आहे. या इव्हेंटसाठी त्यांनी पप्पूबरोबरच सलमान खुर्शीद, तेजस्वी यादव, महुआ मोईत्रा, सीताराम येचुरी... असा नेहमीचाच दरबारी गोतावळा जमा
केला आहे.
भारतीय स्वातंत्र्याच्या 75 व्या वाढदिवसानिमित्त हा कंपू देशाची यथेच्च बदनामी करणार आणि देवळात म्हातार्या कोतार्या, सुनांच्या नावाने बोटे मोडत कीर्तन ऐकतात, तसेच मोदींना शिव्या देत, आपल्या वैफल्यग्रस्त आयुष्यात काहीतरी अर्थ शोधण्याचा प्रयत्न करणार.