Thread by @siasi_rad

اون لحظات از 88برای منی که تو اون دادگاه کذا نبودم هم خیلی سخت گذشت. چهره‌های سیاسی‌ای که می‌شناختمشون دونه دونه می‌اومدن جلوی دوربین و علیه خودشون و ما و جنبش صحبت می‌کردن.
اون موقع گفته می‌شد فلانی سوتی داشته، بهمانی رو سرشو کردن تو توالت، پسر یکی دیگه رو جلو چشاش شکنجه کردن/1

ذهن تازه جوون من اما هیچ کدوم از این دلایل رو نمی‌پذیرفت. پیش خودم می‌گفتم من اگه بودم مصاحبه نمی‌کردم! نمی‌کشتنم که! یا اصلا تهش می‌کشتن دیگه!«فعال سیاسی» باید پی‌ش رو به تنش بماله! کم کم خودمو تو موقعیت تصور کردم! تا کجا کتک رو می‌کشم؟ کتک که غمش خوردن داره! مگه همه‌ش کتکه؟! /2

کم‌کم همه یادمون افتاد نمونه‌های سابق رو. شریعتمداری رهبر انقلاب بود برای مردم تبریز و نشست جلوی دوربین. سید مهدی هاشمی برای خودش چریکی بود مثلا. فکر کرد که داره برای امامش نوار پر می‌کنه. نشست و اعتراف کرد و توش به خیال خودش کد گذاشت/3

تا وقتی فیلم رو برای آقای خمینی پخش می‌کنن، متوجه بشه که چه خبره. فیلم اما از تلویزیون پخش شد و هاشمی هم اعدام! محمدعلی عمویی 23سال تو زندان ساواک بود و یه برگه امضا نکرد ولی تو زندان ج.ا اومد جلوی دوربین. از قطب زاده که برای مرگ آماده بود تا سحابی که ترس مرگ رو کشته بود،/4

از طبری و کیانوری که اهن و تلپ توده‌ای داشتن تا افشاری که جایگاهش بین دانشجوها بی‌نظیر بود تا خیلی‌های دیگه. کم کم فهمیده بودیم که راه در رو نداره! اگه بخوان فیلمتو می‌گیرن فقط خوبه که آدم رِند باشه، مثل حجاریان که اومد و حرفشو زد و یه طوری هم گفت که بازجوخبرنگار نفهمید چی شد!/5

بعدهای روح‌الله زم هم رندانه نشست جلوی دوربینی که داشت اقتدار نظام رو ضبط می‌کرد. وقتی که گرفتنش محبوب نبود، وقتی حکمش اومد ترحم برانگیز بود و وقتی قبل از اعدامش جلوی دوربین به بازجوخبرنگار گفت «شما می‌گید اغتشاشات، ما می‌گیم اعتراضات» بین خیلی از قلوب محبوب شد./6

این‌ها اما همه رفتار نظام در قبال «فعالان سیاسی» مخالفش بود. رفتاری که بخشی از اقتضای فعالیت سیاسی در ایرانه. داستان مازیار ابراهیمی که اومد اما وضعیت فرق می‌کرد، داستان نه یه تقابل سیاسی که یه پروژه پیچیده و احمقانه امنیتی بود! /7

مجید جمالی فشی و مازیار ابراهیمی دو تا شهروند بودن که داشتن مثل عموم ملت نون و ماستشون رو می‌خوردن. وقتی اسرائیل دانشمندای هسته‌ای رو ترور کرد، دستگاه امنیتی تحت فشار قرار گرفت، پس به قربانی نیاز داشت! /8

نتیجتاً بازداشتشون کرد، براشون سناریو نوشت، جلوی دوربین آورده‌شون و بعد یکیشون رو اعدام کرد و اون یکی رو بعد از سال‌ها آزاد تا بره و راوی وحشت باشه! دولت روحانی هم اعلام کرد از مازیار ابراهیمی بابت رفتاری که در دولت قبل باهاش شده دلجویی کرده! /9

#سپیده_رشنو اما نه فعال سیاسی بود،نه گرفتار بازی سیاه امنیتی ونه رسانه‌ای و اینفلوئنسر مجازی.یک شهروند بود که یک روز سوار اتوبوس شد تا از این سر شهر بره یه سمت دیگه‌ش و ازجلوی دوربین بازجوخبرنگار سر درآورد.
چرا این بار داستان هم از نظر محتوا و هم فرم با موردهای قبلی فرق داره؟ /10

وقتی بیجه، متجاوز و قاتل 27 کودک و 3 بزرگسال رو زدن تا ازش اعتراف بگیرن، صبر کردن تا اوضاع صورتش بهبود پیدا کنه و بعد به دادگاه بردنش و اونجا هم اجازه ندادن خبرنگاری ازش عکس بگیره تا مردم متوجه آثار جراحت روی صورت بیجه، یکی از جانی‌ترین‌های تاریخ ایران نشن. /11

برای سپیده رشنو اما همین‌قدر هم تحفظ به خرج ندادند و زن جوان رو با صورتی ملتهب روبروی دوربین نشوندن. دوربینی که نه دیگه می‌تونه باوری به دل هیچ حامی‌ای بندازه و نه می‌تونه وحشت به دل مخالفی و تصمیم‌گیران هم حتماً این رو می‌دونن. /12

اون‌ها می‌دونن که چطور با پخش این فیلم یک خنجر دیگه در زخم کینه عمیق یک جامعه فرو کردن. جمهوری اسلامی این رو می‌دونه اما مستأصله. می‌دونه حالا صداهایی داره به گوش همه می‌رسه و که قبلاً نمی‌رسید و نمی‌دونه چه باید بکنه. /13

صدای جمهوری اسلامی لابلای صدای بی‌صداها گم شده. این همه‌اش هم تأثیر رسانه نیست! فرایند انتقال پیام یک ارسال کننده داره، یک کانال ارسال داره و یک دریافت کننده. /14

آنتن رسیور جامعه حالا صداهایی رو به وضوح دریافت می‌کنه که سابق بر این کم‌تر دریافت می‌کرد و دیگه صدای ایدئولوژیک اسلام سیاسی رو نمی‌گیره و پخش نمی‌کنه.
نظام با شهروندانی که مثل خودش فکر و عمل نمی‌کنن همون رفتاری رو می‌کنه که زمان خدای دهه شصت می‌کرد. /16

با این تفاوت که اون زمان، صدای زنی که الگوش رو اوشین معرفی کرد و به اعدام محکوم شد، در لابلای صدای جمهوری اسلامی گم می‌شد و حالا، صدای نظامی پرمدعا که قصد داره کاخ سفید رو حسینه کنه، زیر صدای دختر جوونی گرفتار می‌شه که یه روز سوار اتوبوس شد تا از این سر شهر بره یه سمت دیگه‌ش. /17