"Μην ακούτε τα ψέμματα των αφεντικών, oι φτωχοί δεν έχουν άλλη ευκαιρία, εκτός αν οργανωθούν.Εσύ σε ποια πλευρά ανήκεις; "Σαν σήμερα, 3 Αυγούστου 1986, πεθαίνει η αγωνίστρια της εργατικής τάξης Φλόρενς Ρις που έγραψε το εμβληματικό "Which side are you on?", ένα από τα πιο γνωστά
παγκοσμίως εργατικά τραγούδια. H Ρις γεννήθηκε το 1900 στο Τενεσσί των ΗΠΑ, κόρη οικογένειας εργατών ανθρακωρύχων. Σε ηλικία 12 ετών, κατά τη διάρκεια ενός απεργιακού αγώνα στον οποίο συμμετείχε ο πατέρας της, έγραψε αρχικά το"Which side are you on?" και το κράτησε στα χειρόγραφά
της, καθώς συνήθιζε να γράφει στίχους από την παιδική ακόμα ηλικία. H Φλόρενς δεν σταμάτησε να συμμετέχει στους εργατικούς αγώνες, τους αγώνες της τάξης της. Παντρεύτηκε τον πρωτοπόρο συνδικαλιστή Σαμ Ρις. επικεφαλής της Ένωσης Ανθρακωρύχων (UMW). Την δεκαετία του 1930 ξέσπασε ο
λεγόμενος "πόλεμος της κομητείας του Χάρλαν" που κράτησε σχεδόν δέκα χρόνια. Οι απεργιακοί αγώνες των ανθρακωρύχων για αναγνώριση των σωματείων τους, ανθρώπινες συνθήκες δουλειάς και αυξήσεις, αντιμετωπίζονταν από την αστυνομία-όργανο της εργοδοσίας-με βία και καταστολή,
εκβιασμούς και απόπειρες εκφοβισμού στους πρωτοπόρους εργάτες και στις οικογένειές τους. Ο Σαμ Ρις ήταν απο τους πρωτοπόρους εργάτες και οργανωτές της απεργίας. Το 1931 προσπαθώντας ο σερίφης και οι άντρες του να εκφοβίσουν τον Ρις,εισέβαλαν στο σπίτι του. Δεν βρήκαν τον ίδιο
αλλά τη γυναίκα με τα παιδιά. Τους τρομοκράτησαν για να εξαναγκάσουν τον Ρις να σταματήσει τον αγώνα. Η σύζυγός του Φλόρενς όμως, όχι μόνο δε φοβήθηκε αλλά εμπνεύστηκε τους στίχους του "Which side are you on", τους οποίους και έγραψε σε ένα ημερολόγιο τοίχου στην κουζίνα .Πάνω
στη μελωδία του ύμνου των βαπτιστών,"Lay the Lily Low"οι στίχοι της Φλόρενς βρήκαν το ιδανικό αντάμωμα. Τη δεκαετία του '70 η Ρις επίσης στήριξε τις μεγάλες απεργίες των ανθρακωρύχων στο Χάρλαν. Η αυθεντική εκτέλεση με τη φωνή της συμπεριλήφθηκε στο άλμπουμ Coal Mining Women
που αποτελεί μοναδικό ντοκουμέντο.Μέχρι το τέλος της ζωής συνέχισε να αγωνίζεται και να δημιουργεί τέχνη για την τάξη της, την εργατική τάξη:"Τα τραγούδια μου απευθύνονται πάντα στον αδύναμο –στον εργάτη.Είμαι μία από αυτούς και νιώθω ότι πρέπει να είμαι
μαζί τους. Ουδετερότητα δεν μπορεί να υπάρξει. Πρέπει να είσαι είτε από τη μία είτε από την άλλη πλευρά. Μερικοί λένε: Δεν παίρνω το μέρος κανενός – είμαι ουδέτερος. Δεν υπάρχει τέτοιο πράγμα. Μέσα σου είσαι είτε με τους μεν είτε με τους δε.Στην κομητεία Χάρλαν δεν υπήρχε κανένας
ουδέτερος. Αν δεν ήσουν τραμπούκος, ήσουν οπωσδήποτε με το σωματείο". Πέθανε 3/8/1986 στο Τενεσί. Το "Which side are you on?" θα συνεχίζει να ακούγεται σε όλο τον κόσμο, όσο υπάρχει ταξική εκμετάλλευση των εργαζομένων δηλαδή όσο υπάρχουν εργοδότες.
• • •
Missing some Tweet in this thread? You can try to
force a refresh
"Πρέπει να παραμεριστούν τα εμπόδια διά την ανάπτυξιν των σχέσεών μας με τη Δυτική Γερμανία.": Σαν σήμερα, 5 Νοεμβρίου 1959, οι Ελληνικές αρχές αποφυλακίζουν τον "χασάπη της Θεσσαλονίκης" ναζί Μαξ Μέρτεν, υπεύθυνο για την εξόντωση των Εβραίων της Θεσσαλονίκης. Ο ναζί εγκληματίας
πολέμου υπηρέτησε στη Θεσσαλονίκη τη διετία 1942-1944, ως σύμβουλος της στρατιωτικής διοίκησης της πόλης. Ήταν ο άνθρωπος που υπέγραψε τη μεταφορά δεκάδων χιλιάδων Εβραίων της Θεσσαλονίκης στο Άουσβιτς, ενώ είχε ευθύνη και για την αρπαγή των περιουσιών τους, που η συνολική τους
αξία ξεπερνούσε τα 125.000.000 χρυσά φράγκα. Μετά τον πόλεμο, ήταν ανώτερος υπάλληλος του Υπουργείου Δικαιοσύνης(!) στην Βόννη. Το 1957, έρχεται στη Θεσσαλονίκη ως..μάρτυρας υπεράσπισης ενός άλλου εγκληματία πολέμου, του Ά.Μάισνερ, γνωρίζοντας πως έχει καταδικαστεί από Ελληνικό
Σαν σήμερα, 28 Οκτωβρίου 1980, η αστυνομία της κυβέρνησης της ΝΔ επιτίθεται σε πορεία της Πανελλήνιας Ένωσης Αγωνιστών Εθνικής Αντίστασης (ΠΕΑΕΑ) στην Νεάπολη Θεσσαλονίκης και δολοφονεί τον 76χρονο αντιστασιακό EAMιτη Τάσο Μαγλαρίδη. Οι αντιστασιακοί της ΠΕΑΕΑ πραγματοποιούσαν
παρέλαση την 28η Οκτωβρίου για πρώτη φορά μετά την Απελευθέρωση.Ο Δήμος Νεάπολης Θεσσαλονίκης τους έχει δώσει "άδεια". Μόλις ξεκίνησαν για να καταθέσουν στεφάνια, με σημαιοφόρο τον 76χρονο παλιό ΕΑΜίτη Μαγλαρίδη,η αστυνομία επιτέθηκε με λύσσα και χτύπησε με γκλόμπ, μπουνιές και
κλωτσιές τους ηλικιωμένους αντιστασιακούς. Ο 76χρονος Μαγλαρίδης έπεσε στον δρόμο από χτυπήματα και κλοτσιές στο κεφάλι από "όργανα της τάξης". Τον μετάφεραν στο ΑΧΕΠΑ. Για ένα μήνα έδωσε μάχη για να κρατηθεί στη ζωή αλλά δεν τα κατάφερε. Ένας άλλος αντιστασιακός που χτυπήθηκε, ο
"H ηγεσία προετοίμαζε όνειδος": Ο ήρωας του 40, Κωνσταντίνος Δαβάκης είχε υπηρετήσει σε διάφορα μέτωπα και είχε πλούσιο συγγραφικό έργο για τη στρατιωτική ιστορία κ.α. Ήταν γνωστός στους αξιωματικούς για την επιτελική του κατάρτιση και τις δημοκρατικές του ιδέες και πράξεις, για
τις οποίες οι εθνικόφρονες "πατριώτες" τον είχαν αποτάξει. Τον Αύγουστο του 1940, ανακλήθηκε στην υπηρεσία και τοποθετήθηκε διοικητής του Αποσπάσματος Πίνδου. Εκεί,βρέθηκε αντιμέτωπος με την αδιαφορία της διοίκησης. Αναγκάστηκε να επιστρατεύει χωρικούς με φτυάρια και κασμάδες που
δεν είχε το Απόσπασμα. Δυνάμεις έφταναν καθυστερημένες και όταν έφταναν δεν είχαν διανεμηθεί φυσίγγια στους οπλίτες η ο ουλαμός των όλμων δεν είχε προωθητικά φυσίγγια. Δηλαδή οι όλμοι ήταν άχρηστοι.Ο Δαβάκης αναγκάστηκε να μετατρέψει τα στοιχεία των όλμων σε απλούς τυφεκιοφόρους.
"731": Μια από τις μεγαλύτερες μάχες, του Ελληνοιταλικού αλλά και συνολικά του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, έγινε στο "Ύψωμα 731", κοντά στην Κλεισούρα,τον Μάρτιο του 1941. Τη μάχη παρακολούθησε ο ίδιος ο Μουσολίνι από τα απέναντι βουνά, παίζοντας το τελευταίο του χαρτί απέναντι στην
Ελλάδα.Το Ύψωμα 731, αποτελούσε κλειδί για διάβαση προς την ενδοχώρα. Οι Ιταλικές δυνάμεις υπερίσχυαν σημαντικά από τις Ελληνικές. Ήταν ενισχυμένες με εκατοντάδες βομβαρδιστικά και με μεγάλο αριθμό κανονιών. 9 Μαρτίου 1941, ξεκίνησε η εαρινή επίθεση των Ιταλών με κανόνια.
Ακολούθησε μια πραγματική κόλαση: Σε κανένα άλλο μέρος του κόσμου στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο δεν ρίφθησαν τόσα πυρομαχικά όσα στο μικρό "Ύψωμα 731". Κάθε δευτερόλεπτο που περνούσε, πάνω στο βουνό έσκαγαν 11 βλήματα, μόνο την πρώτη μέρα και για δυόμισι ώρες ρίχτηκαν περίπου 100.000!
Σαν σήμερα, 28 Οκτωβρίου 1940, ο Γεώργιος Β΄ ανακοινώνει διάγγελμα για τον πόλεμο: "Κάθε Ἕλλην θὰ ἐπιτελέσῃ τὸ καθῆκον μέχρι τέλους..θὰ ἀγωνισθῇ ὑπὲρ βωμῶν καὶ ἑστιῶν"
Λίγους μήνες μετά, (Μάης 1941) και ενώ ο πόλεμος συνεχιζόταν, ο Γλύξμπουργκ έφυγε για το Κάιρο.
Ο Ελληνικός λαός έμεινε να πολεμήσει-στον πόλεμο και μετά στην αντίσταση-και ο Γλύξμπουργκ μαζί με άλλους "πατριώτες", εγκατέλειψαν την χώρα, νύχτα 22ης προς 23ης Μάη 1941, δύο μόνο ημέρες ύστερα από την εισβολή των ναζί στην Κρήτη. Η φυγή του Βασιλιά και των αστών πολιτικών,
τραπεζιτών κ.α περιγράφεται και στο βιβλίο του ναυάρχου Σακελλαρίου "Η θέσις της Ελλάδος εις τον δεύτερον παγκόσμιον πόλεμον":"Άπαντες οι υπουργοί, ο Διοικητής και ο Υποδιοικητής της Τραπέζης της Ελλάδος και μερικοί κρατικοί επίσημοι και μη λειτουργοί, οι πλείστοι με τας
"Η σφαγή των αναπήρων ηρώων του Αλβανικού Μετώπου του 40 απο τα Ελληνικα Ες Ες και τους ναζί": Ένα απο τα πρώτα εγκλήματα που οργάνωσαν τα Τάγματα Ασφαλείας, τα "Ελληνικά Ες Ες", μαζί με τους ναζί,ήταν η σφαγή των αναπήρων ηρώων του 40. Οι θυσίες των αναπήρων ηρώων του 40 στο
Αλβανικό Μέτωπο και οι αγώνες τους για αντίσταση και επιβίωση (τους είχαν εγκαταλείψει εντελώς οι δωσιλογικές κυβερνήσεις και δεν είχαν ούτε τροφή ούτε ιατροφαρμακευτική περίθαλψη) προκαλούσαν το μίσος των συνεργατών των κατακτητών.Ο δωσίλογος Τύπος της Αθήνας άρχισε συστηματική
εκστρατεία κατά των αναπήρων αποκαλώντας τους "χασισοπότες", "εκβιαστές", "τυχοδιώκτες" κλπ. Όταν ο Ράλλης έφτιαξε τα Τάγματα Ασφαλείας, οι ανάπηροι ήρωες του 40 ήταν απο τους πρώτους στόχους του. Λίγες μέρες μετά απο διαμαρτυρία επιτροπής αναπήρων, ο Ράλλης τους είχε αποκαλέσει