"Μην ακούτε τα ψέμματα των αφεντικών, oι φτωχοί δεν έχουν άλλη ευκαιρία, εκτός αν οργανωθούν.Εσύ σε ποια πλευρά ανήκεις; "Σαν σήμερα, 3 Αυγούστου 1986, πεθαίνει η αγωνίστρια της εργατικής τάξης Φλόρενς Ρις που έγραψε το εμβληματικό "Which side are you on?", ένα από τα πιο γνωστά
παγκοσμίως εργατικά τραγούδια. H Ρις γεννήθηκε το 1900 στο Τενεσσί των ΗΠΑ, κόρη οικογένειας εργατών ανθρακωρύχων. Σε ηλικία 12 ετών, κατά τη διάρκεια ενός απεργιακού αγώνα στον οποίο συμμετείχε ο πατέρας της, έγραψε αρχικά το"Which side are you on?" και το κράτησε στα χειρόγραφά
της, καθώς συνήθιζε να γράφει στίχους από την παιδική ακόμα ηλικία. H Φλόρενς δεν σταμάτησε να συμμετέχει στους εργατικούς αγώνες, τους αγώνες της τάξης της. Παντρεύτηκε τον πρωτοπόρο συνδικαλιστή Σαμ Ρις. επικεφαλής της Ένωσης Ανθρακωρύχων (UMW). Την δεκαετία του 1930 ξέσπασε ο
λεγόμενος "πόλεμος της κομητείας του Χάρλαν" που κράτησε σχεδόν δέκα χρόνια. Οι απεργιακοί αγώνες των ανθρακωρύχων για αναγνώριση των σωματείων τους, ανθρώπινες συνθήκες δουλειάς και αυξήσεις, αντιμετωπίζονταν από την αστυνομία-όργανο της εργοδοσίας-με βία και καταστολή,
εκβιασμούς και απόπειρες εκφοβισμού στους πρωτοπόρους εργάτες και στις οικογένειές τους. Ο Σαμ Ρις ήταν απο τους πρωτοπόρους εργάτες και οργανωτές της απεργίας. Το 1931 προσπαθώντας ο σερίφης και οι άντρες του να εκφοβίσουν τον Ρις,εισέβαλαν στο σπίτι του. Δεν βρήκαν τον ίδιο
αλλά τη γυναίκα με τα παιδιά. Τους τρομοκράτησαν για να εξαναγκάσουν τον Ρις να σταματήσει τον αγώνα. Η σύζυγός του Φλόρενς όμως, όχι μόνο δε φοβήθηκε αλλά εμπνεύστηκε τους στίχους του "Which side are you on", τους οποίους και έγραψε σε ένα ημερολόγιο τοίχου στην κουζίνα .Πάνω
στη μελωδία του ύμνου των βαπτιστών,"Lay the Lily Low"οι στίχοι της Φλόρενς βρήκαν το ιδανικό αντάμωμα. Τη δεκαετία του '70 η Ρις επίσης στήριξε τις μεγάλες απεργίες των ανθρακωρύχων στο Χάρλαν. Η αυθεντική εκτέλεση με τη φωνή της συμπεριλήφθηκε στο άλμπουμ Coal Mining Women
που αποτελεί μοναδικό ντοκουμέντο.Μέχρι το τέλος της ζωής συνέχισε να αγωνίζεται και να δημιουργεί τέχνη για την τάξη της, την εργατική τάξη:"Τα τραγούδια μου απευθύνονται πάντα στον αδύναμο –στον εργάτη.Είμαι μία από αυτούς και νιώθω ότι πρέπει να είμαι
μαζί τους. Ουδετερότητα δεν μπορεί να υπάρξει. Πρέπει να είσαι είτε από τη μία είτε από την άλλη πλευρά. Μερικοί λένε: Δεν παίρνω το μέρος κανενός – είμαι ουδέτερος. Δεν υπάρχει τέτοιο πράγμα. Μέσα σου είσαι είτε με τους μεν είτε με τους δε.Στην κομητεία Χάρλαν δεν υπήρχε κανένας
ουδέτερος. Αν δεν ήσουν τραμπούκος, ήσουν οπωσδήποτε με το σωματείο". Πέθανε 3/8/1986 στο Τενεσί. Το "Which side are you on?" θα συνεχίζει να ακούγεται σε όλο τον κόσμο, όσο υπάρχει ταξική εκμετάλλευση των εργαζομένων δηλαδή όσο υπάρχουν εργοδότες.
• • •
Missing some Tweet in this thread? You can try to
force a refresh
Σαν σήμερα, 23 Οκτωβρίου 1983, πεθαίνει ο ηθοποιός και αγωνιστής της Εθνικής Αντίστασης Δήμος Σταρένιος. Γεννήθηκε το 1909. στο Κάιρο. Το 1932 ήρθε στην Ελλάδα και γράφτηκε στη Σχολή του Εθνικού Θεάτρου . Πρωτοεμφανίστηκε το 1933 με το θίασο Αλίκης. Από τα πρώτα θεατρικά βήματά
του αναγνωρίστηκε το ταλέντο του και, μέχρι το 1977 που έκανε την τελευταία του εμφάνιση με το θίασο του Δ. Χορν, δημιούργησε πολλές επιτυχίες στο θέατρο, στον κινηματογράφο, στην τηλεόραση και το ραδιόφωνο. Στα χρόνια της Κατοχής, δραστηριοποιήθηκε στις γραμμές του ΕΑΜ. Το 1945
πρωτοστάτησε στην ίδρυση του εαμικού θιάσου Ενωμένοι Καλλιτέχνες (μαζί με τους Αιμίλιο Βεάκη, Λυκούργο Καλλέργη, Νάσο Κεδράκα, Θόδωρο Μορίδη, Τίτο Βανδή, Αλέξη Δαμιανό, Αλέκα Παΐζη) και έγινε στόχος διώξεων. Την περίοδο της χούντας, η συμμετοχή του σε κρατικές κινηματογραφικές
"Οι κάτοικοι του χωρίου τούτου, διατελούσιν εις εντελώς απολίτιστον κατάστασιν, τα δε 90% τούτων τυγχάνουσι κομμουνισταί εκ των μάλλον επικινδύνων":Σαν σήμερα, 23 Οκτωβρίου 1941, οι ναζί πυρπολούν σπίτια του χωριού Μεσόβουνου της Κοζάνης και εκτελούν 157 κατοίκους,οι περισσότεροι
από τους οποίους είναι ήρωες του Ελληνοϊταλικού Πολέμου. Το Μεσόβουνο ήταν απο τα πρώτα χωριά της ηπειρωτικής Ελλάδας που πήραν τα όπλα κατά των κατοχικών αρχών. Τα ανθρωπόμορφα τέρατα του ναζισμού,στις 23 Οκτωβρίου 1941 σκότωσαν ή έκαψαν ζωντανούς 157 κατοίκους του χωριού και
άλλους 108 το 1944, ενώ ταυτόχρονα έκαψαν το χωριό. Στο χωριό υπήρχε κομματική οργάνωση του ΚΚΕ από την εποχή του μεσοπολέμου. Την περίοδο της φασιστικής μεταξικής δικτατορίας ανέπτυξε αξιόλογη δράση στο αντιδικτατορικό μέτωπο, που συγκροτήθηκε με την πρωτοβουλία των κομμουνιστών
"36 σφαίρες και ένας νεκρός-η δολοφονία του Νίκου Σαμπάνη": Σαν σήμερα, βράδυ 22 Οκτωβρίου 2021, ο Νίκος Σαμπάνης, 18χρονος Ρομά από τον Ασπρόπυργο και πατέρας 2 παιδιών, πέφτει νεκρός από σφαίρες αστυνομικών κατά τη διάρκεια καταδίωξης. Οι αστυνομικοί καταδίωκαν ένα
κλεμμένο όχημα από το Αιγάλεω ως το Πέραμα. Επιβαίνοντες ήταν 3 νεαροί Ρομά, είτε ανήλικοι(οι δύο) είτε οριακά ενήλικοι(18 ετών ο τρίτος).Κατά την καταδίωξη, στριμώχνουν το όχημα και ο οδηγός μέσα στον πανικό του κάνει όπισθεν για να ξεφύγει.Κανένας αστυνομικός δεν τραυματίζεται,
όπως ακούγεται καθαρότατα στην επικοινωνία μέσω ασυρμάτων που είχαν με τα κεντρικά, όπου πολλαπλώς απαντούν ότι δεν υπάρχει κανένας τραυματίας αστυνομικός αλλά μόνο 2 τραυματίες επιβαίνοντες στο αυτοκίνητο. Οι αστυνομικοί ανοίγουν πυρ και με 36(!) σφαίρες πάνω στο όχημα, αφήνουν
Σαν σήμερα, 21 Οκτωβρίου 1941, στρατιώτες της Βέρμαχτ δολοφόνούν,μέσα σε μία ημέρα, 4.000 ανθρώπους στο Κραγκούγιεβατς και στο Κράλιεβο της Σερβίας. "Αντίποινα" ήταν η επίσημη αιτιολογία. Ανάμεσα τους ήταν μαθητές, αγόρια 12-18 ετών, μαζί με τους δασκάλους τους και πολλά παιδιά
Ρομά. Τα περισσότερα, δούλευαν στους δρόμους ως γυαλιστές παπουτσιών,αλλά είχαν αρνηθεί να καθαρίσουν τις μπότες των στρατιωτών της Βέρμαχτ. Όταν τους συγκέντρωσαν, σχεδόν κανείς δεν προσπάθησε να διαφύγει. 'Οχι μόνο γιατί φοβήθηκαν μην υποστούν περισσότερα αντίποινα οι συγγενείς
τους αλλά και γιατί οι ναζί στρατιώτες τους διαβεβαίωναν ότι "πρόκειται απλώς για ανταλλαγή εγγράφων και ταυτοτήτων". Οι ναζί δολοφόνησαν 2.264 ανθρώπους. Σχεδόν ταυτόχρονα, στρατιώτες της Βέρμαχτ, μαζί με Σέρβους δωσίλογους, μπήκαν στο Κράλιεβο, σε απόσταση 50 χιλιομέτρων και
"Ο παιδίατρος των ναζί": Σαν σήμερα, 21 Οκτωβρίου 1980, πεθαίνει ο Χανς Άσπεργκερ,Aυστριακός παιδίατρος απο τον οποίο πήρε το όνομα το "Σύνδρομο Άσπεργκερ" (μια διαταραχή του φάσματος του αυτισμού). Το έργο του ήταν άρρηκτα συνδεδεμένο με την άνοδο του ναζισμού και τα θανατηφόρα
του προγράμματα. Ο ίδιος ασχολήθηκε για πρώτη φορά με τη ναζιστική "παιδοψυχιατρική" όταν ταξίδεψε από τη Βιέννη στη Γερμανία το 1934, σε ηλικία 28 ετών.Οι συνεργάτες του είχαν αναπτύξει διαγνώσεις κοινωνικών ανεπαρκειών για τα παιδιά που θεωρούσαν ότι δεν είχαν σχέση με την
σχέση με την κοινότητα, και αδυνατούσαν να συμμετάσχουν σε συλλογικές δραστηριότητες του Ράιχ, όπως η Νεολαία του Χίτλερ. Μετά τη ναζιστική προσάρτηση της Αυστρίας το 1938-και την εκκαθάριση των Εβραίων και των φιλελεύθερων συνεργατών του από το Πανεπιστήμιο της Βιέννης ο
"Η καταστροφή στο Άμπερφαν": Σαν σήμερα,πρωινό 21 Οκτωβρίου 1966, οι μαθητές του σχολείου του χωριού Άμπερφαν στην Ουαλία,βρίσκονται,όπως κάθε πρωί, στο σχολείο. Μόλις έχουν τραγουδήσει τον εθνικό ύμνο και βρίσκονται στις τάξεις για να ξεκινήσουν για μάθημα.Στο βουνό της περιοχής
υπάρχει ένα ορυχείο άνθρακα, στο οποίο έχουν συσσωρευτεί τόνοι λάσπης, στην πλαγιά, πάνω απο το Άμπερφαν. Οι γονείς έχουν στείλει επιστολές στο "Εθνικό Συμβούλιο Άνθρακα" (NCB) φοβούμενοι για κατολίσθηση. Κανείς δεν ενδιαφέρθηκε. Το πρόβλημα έχει επιβαρυνθεί απο τις βροχές,
συνηθισμένες για την περιοχή. Εκείνο το πρωί, η βροχή έδωσε τη χαριστική βολή. Το προσωπικό του ορυχείου είδε να ανοίγει η γη κάτω απο τα πόδια τους. Έτρεξαν να σωθούν και να ειδοποιήσουν την κοινότητα όμως ήταν αργά. Τα απόβλητα στην πλαγιά υγροποιήθηκαν και άρχισαν να