"Μην ακούτε τα ψέμματα των αφεντικών, oι φτωχοί δεν έχουν άλλη ευκαιρία, εκτός αν οργανωθούν.Εσύ σε ποια πλευρά ανήκεις; "Σαν σήμερα, 3 Αυγούστου 1986, πεθαίνει η αγωνίστρια της εργατικής τάξης Φλόρενς Ρις που έγραψε το εμβληματικό "Which side are you on?", ένα από τα πιο γνωστά
παγκοσμίως εργατικά τραγούδια. H Ρις γεννήθηκε το 1900 στο Τενεσσί των ΗΠΑ, κόρη οικογένειας εργατών ανθρακωρύχων. Σε ηλικία 12 ετών, κατά τη διάρκεια ενός απεργιακού αγώνα στον οποίο συμμετείχε ο πατέρας της, έγραψε αρχικά το"Which side are you on?" και το κράτησε στα χειρόγραφά
της, καθώς συνήθιζε να γράφει στίχους από την παιδική ακόμα ηλικία. H Φλόρενς δεν σταμάτησε να συμμετέχει στους εργατικούς αγώνες, τους αγώνες της τάξης της. Παντρεύτηκε τον πρωτοπόρο συνδικαλιστή Σαμ Ρις. επικεφαλής της Ένωσης Ανθρακωρύχων (UMW). Την δεκαετία του 1930 ξέσπασε ο
λεγόμενος "πόλεμος της κομητείας του Χάρλαν" που κράτησε σχεδόν δέκα χρόνια. Οι απεργιακοί αγώνες των ανθρακωρύχων για αναγνώριση των σωματείων τους, ανθρώπινες συνθήκες δουλειάς και αυξήσεις, αντιμετωπίζονταν από την αστυνομία-όργανο της εργοδοσίας-με βία και καταστολή,
εκβιασμούς και απόπειρες εκφοβισμού στους πρωτοπόρους εργάτες και στις οικογένειές τους. Ο Σαμ Ρις ήταν απο τους πρωτοπόρους εργάτες και οργανωτές της απεργίας. Το 1931 προσπαθώντας ο σερίφης και οι άντρες του να εκφοβίσουν τον Ρις,εισέβαλαν στο σπίτι του. Δεν βρήκαν τον ίδιο
αλλά τη γυναίκα με τα παιδιά. Τους τρομοκράτησαν για να εξαναγκάσουν τον Ρις να σταματήσει τον αγώνα. Η σύζυγός του Φλόρενς όμως, όχι μόνο δε φοβήθηκε αλλά εμπνεύστηκε τους στίχους του "Which side are you on", τους οποίους και έγραψε σε ένα ημερολόγιο τοίχου στην κουζίνα .Πάνω
στη μελωδία του ύμνου των βαπτιστών,"Lay the Lily Low"οι στίχοι της Φλόρενς βρήκαν το ιδανικό αντάμωμα. Τη δεκαετία του '70 η Ρις επίσης στήριξε τις μεγάλες απεργίες των ανθρακωρύχων στο Χάρλαν. Η αυθεντική εκτέλεση με τη φωνή της συμπεριλήφθηκε στο άλμπουμ Coal Mining Women
που αποτελεί μοναδικό ντοκουμέντο.Μέχρι το τέλος της ζωής συνέχισε να αγωνίζεται και να δημιουργεί τέχνη για την τάξη της, την εργατική τάξη:"Τα τραγούδια μου απευθύνονται πάντα στον αδύναμο –στον εργάτη.Είμαι μία από αυτούς και νιώθω ότι πρέπει να είμαι
μαζί τους. Ουδετερότητα δεν μπορεί να υπάρξει. Πρέπει να είσαι είτε από τη μία είτε από την άλλη πλευρά. Μερικοί λένε: Δεν παίρνω το μέρος κανενός – είμαι ουδέτερος. Δεν υπάρχει τέτοιο πράγμα. Μέσα σου είσαι είτε με τους μεν είτε με τους δε.Στην κομητεία Χάρλαν δεν υπήρχε κανένας
ουδέτερος. Αν δεν ήσουν τραμπούκος, ήσουν οπωσδήποτε με το σωματείο". Πέθανε 3/8/1986 στο Τενεσί. Το "Which side are you on?" θα συνεχίζει να ακούγεται σε όλο τον κόσμο, όσο υπάρχει ταξική εκμετάλλευση των εργαζομένων δηλαδή όσο υπάρχουν εργοδότες.
• • •
Missing some Tweet in this thread? You can try to
force a refresh
"Ο κύριος Μεταξάς, διά τον οποίον τρέφω ειλικρινή θαυμασμόν, παρέσχεν εις την Ελλάδα τεράστιαν υπηρεσίαν" (Γκέμπελς): Σαν σήμερα, 4 Aυγούστου 1936, αρχίζει η περίοδος της μεταξικής φασιστικής δικτατορίας. Από τις πρώτες πράξεις της ήταν διατάγματα που προέβλεπαν αναστολή
διατάξεων 8 άρθρων του Συντάγματος,διάλυση της Βουλής, επιστράτευση εργαζομένων κ.α. Το κεφάλαιο στήριξε τη δικτατορία και με συμμετοχή εκπροσώπων του στις κυβερνήσεις της (Βιομήχανοι, Εθνική Τράπεζα, εταιρεία "Πάουερ",εκδοτικά συγκροτήματα, κ.α).Σε μόλις 2 χρόνια της δικτατορίας
τα κέρδη των εφοπλιστών αυξήθηκαν 100%! Μερικά από τα "εθνικά" κατορθώματα της 4ης Αυγούστου, ήταν το ξεπούλημα του Αχελώου σε αμερικάνικες εταιρείες, συμβάσεις δημοσίων έργων-"δώρο" σε επιχειρηματίες, η σιγή νεκροταφείου στους χώρους δουλειάς μέσω απαγόρευσης των απεργιών,
"To μακελειό στο Ελ Πάσο":Σαν σήμερα,3 Αυγούστου 2019,ο ακροδεξιός ρατσιστής Πάτρικ Κρούσιους μπαίνει οπλισμένος σε εμπορικό κέντρο στο Ελ Πάσο των ΗΠΑ και δολοφονεί 23 ανθρώπους.Λίγο πριν,είχε δημοσιεύσει στο διαδίκτυο φασιστικό κείμενο ενάντια στους Λατινοαμερικάνους μετανάστες
τους οποίους στοχοποιούσε ότι "παίρνουν τις δουλειές" των λευκών, τους αποκαλούσε "εισβολείς" και διακήρυτε την "λευκή υπεροχή". 3 Αυγούστου 2019, ο ακροδεξιός Κρούσιους μπήκε οπλισμένος σε "Γουόλ-Μαρτ" στο Ελ Πάσο.Είχε αρχίσει να πυροβολεί απο το πάρκινγκ του εμπορικού κέντρου.
Ο κόσμος άρχισε να τρέχει πανικόβλητος καθώς ο ακροδεξιός δολοφόνος πυροβολούσε εν ψυχρώ. Δολοφόνησε 23 ανθρώπους και τραυμάτισε άλλους 23. 8 ήταν Λατινοαμερικάνοι, 13 ήταν Αμερικανοί και ένας ήταν Γερμανός.Το τελευταίο θύμα πέθανε 8 μήνες μετά, το 2020, στο νοσοκομείο. Είναι η
"Πόλεμος κατά του πολέμου":Σαν σήμερα, 3 Αυγούστου 1924 (χρονιά που συπληρώνονταν 10 χρόνων από την κήρυξη του Α’ Παγκοσμίου ιμπεριαλιστικού Πολέμου)το ΣΕΚΕ (Κ) απευθύνει μανιφέστο προς τον λαό.Προειδοποιεί για κίνδυνο νέων πολέμων και ρίχνει το σύνθημα"πόλεμος κατά του πολέμου".
Αποσπάσματα: "Εργάτες, αγρότες, πρόσφυγες!". Έκλεισαν δέκα χρόνια απο το παγκόσμιο μακελιό.Απο όλες τις μεριές δημοσιογράφοι,πολιτικάντηδες, παπάδες, διανούμενοι εφώναζαν πως η πατρίδα αγωνιζότανε για δίκαια και ελευθερία των λαών.Χάρις δε και στην προδοσία των σοσιαλιστών,
εσύρθησαν οι λαοί στο σφαγείο του πολέμου τραγουδώντας χασάπικα πατριωτικά τραγούδια ενω οι παπάδες ευλογούσαν δολοφόνα όπλα και ιμπεριαλιστικές σημαίες. Μια μόνη εξαίρεσις ξεχώρισε.. η τίμια αλλά ασθενής φωνή των ολίγων γερμανών κομμουνιστών(σπαρτακιστών),των ιταλών αριστερών,
H "Σφαγή της Μπολόνια": Σαν σήμερα, 02 Αυγούστου 1980, η φασιστική οργάνωση "Nuclei Armati Rivoluzionari" τοποθετεί βόμβα στο σιδηροδρομικό σταθμό της Μπολόνια. Εξερράγη 10.25, όταν ο σταθμός ήταν γεμάτος επιβάτες. Από τα συντρίμμια του κτιρίου ανασύρθηκαν 86 διαμελισμένα πτώματα
και περισσότεροι από 200 τραυματίες. Την επόμενη ημέρα συγκεντρώθηκαν 100.000 στην κεντρική πλατεία της Μπολόνια ενάντια στην φασιστική τρομοκρατία. Παρόλο που όλα τα στοιχεία ήταν συντριπτικά, ο πρωθυπουργός Φραντσέσκο Κοσίγκα και η αστυνομία θέλησαν αρχικά να αποδώσουν την
έκρηξη σε ανάφλεξη ενός παλιού λέβητα στα υπόγεια του σταθμού! Όμως και στην συνέχεια, παρά το γεγονός ότι την ευθύνη την ανέλαβε η νεοφασιστική οργάνωση "Nuclei Armati Rivoluzionari" έγινε οργανωμένη προσπάθεια να αποδοθεί η επίθεση στις "Ερυθρές Ταξιαρχίες"(παρά τις διαψεύσεις
"Απόψε θα κυνηγήσουμε Έλληνες": Σαν σήμερα, 1η Αυγούστου 1918, στο Τορόντο του Καναδά,αρχίζει ένα απο τα μεγαλύτερα ρατσιστικά πογκρόμ κατά Ελλήνων μεταναστών στην ιστορία. Τέσσερα χρόνια μετά την έναρξη του, ο o Α΄Παγκόσμιος ιμπεριαλιστικός Πόλεμος είχε σκορπίσει και στον Καναδά
την φτώχεια και την αγανάκτηση. Όσοι επέστρεφαν απο το μέτωπο-πολλοί σακατεμένοι για πάντα-πολεμώντας για ιμπεριαλιστικά συμφέροντα σε χώρες που πριν δυσκολεύονταν να βρούν στον χάρτη, αντιμετώπιζαν την αδιαφορία των αρχών, την ανεργία, την φτώχεια και την πείνα για τις
οικογένειες τους. Η "πατρίδα", που τους είχε πείσει ότι είναι "ηρωικό" να σκοτωθούν και να σκοτώσουν για ξένα συμφέροντα, τώρα δεν τους χρειαζόταν πια. Η απογοήτευση, η οργή και η αγανάκτηση κυριαρχούσε σε μεγάλο τμήμα της κοινωνίας. Και τότε, εθνικιστές και συντηρητικοί αστοί
"Aν άκουγες κι εσύ στην άμαξα ρόγχο νεκρό, σε κάθε τράνταγμα καθώς ξερνάει ο πνεύμονας αίμα κι αφρό, δεν θα κήρυττες ποτέ σε ένα παιδί, που φλέγεται για δόξα ή τιμή, το ψέμα το παλιό:"Γλυκό το να πεθαίνεις για την πατρίδα"(Γ.Όουεν*). Σαν σήμερα, 1/8/1914, αρχίζει o Α΄Παγκόσμιος
ιμπεριαλιστικός Πόλεμος, η μεγαλύτερη ανθρωποσφαγή ως τότε στην ανθρώπινη ιστορία. Τα 16 εκατομμύρια νεκροί, οι 20 εκατομμύρια τραυματίες, οι αμέτρητες καταστροφές σε υποδομές κλπ άφησαν ανεξίτηλο το σημάδι τους. Ακόμα και το τέλος της σφαγής (η Συνθήκη των Βερσαλλιών),
αποδείχτηκε καταστροφικό-αφού η ιμπεριαλιστική ειρήνη διαμόρφωσε τους όρους για τον επόμενο, ακόμα πιο δολοφονικό, ιμπεριαλιστικό πόλεμο, τον Δεύτερο Παγκόσμιο. Μέσα στην βαρβαρότητα του πολέμου, μέσα απο αμέτρητες θυσίες και ενάντια στο φιλοπόλεμο και εθνικιστικό κύμα που σάρωσε