Στο παρακάτω νήμα 🧵 θα αναλύσω εν συντομία πως και πότε οι δύο αρχαίοι πολιτισμοί, ο ένας του Δία και ο άλλος του Κομφούκιου, συναντήθηκαν στην Κεντρική Ασία προ χιλιάδων ετών.
Μια εν πολλοίς άγνωστη, πλην συναρπαστική, περιπέτρια του Ελληνισμού.
(1/9)
Μετά τον θάνατο του Μεγάλου Αλεξάνδρου και τους Πολέμους των Διαδόχων, οι σατραπείες της Βακτριανής και Σογδιανής στις ανατολικές εσχατιές ανεξαρτητοποιήθηκαν ως το Ελληνο-Βακτριανό Βασίλειο (ή "η χώρα των χίλιων χρυσών πόλεων" σύμφωνα με τον Αρριανό).
(2/9)
Ο Δημήτριος Α' ο Ανίκητος (200 - 167 π.Χ.) επέκτεινε τα όρια του βασιλείου του μέχρι την Κοιλάδα του Ινδού και το Ανατολικό Τουρκεστάν.
Ο Στράβων παραδίδει πως η ισχύς των Ελλήνων απλώθηκε "μέχρι Σηρών ...", δηλαδή μέχρι τους γνωστούς για τη σηροτροφία τους Κινέζους.
(3/9)
Eν συνεχεία δημιουργήθηκαν δύο διακριτά (και ενίοτε εχθρικά) κράτη - το Ελληνο-Βακτριανό και το Ελληνο-Ινδικό.
Και τα δύο βασίλεια υπέκυψαν εν τέλει στις εισβολές των Ιρανών νομάδων (Saka, Yuezhi, Kushan), που όμως συνέχισαν να τυπώνουν τα νομίσματά τους στα Ελληνικά!
(4/9)
Πρέπει να σημειωθεί εδώ η ισχυρή επιρροή του Ελληνισμού επί της τέχνης και θρησκείας.
Χάρη στην Τέχνη Ghandara ο Βούδας απεικονίζεται για πρώτη φορά ως άνθρωπος και όχι άνθος λωτού, ενώ ο Μένανδρος Ι μετέχει στη νέα βουδιστική θεολογία σύμφωνα με τις "Milinda Panha".
(5/9)
Στα τέλη του 2ου αιώνα π.Χ. η Δυναστεία των Χαν άρχισε μια άνευ προηγουμένου επέκταση υπό τον Aυτοκράτορα του Ουρανού - Han Wu Di.
Θα ήταν η πρώτη από τις τρεις δυναστείες στην μακραίωνη ιστορία της Κίνας (οι άλλες δύο οι Τανγκ και Τσινγκ) που θα εκστράτευαν τόσο δυτικά.
(6/9)
To 104 και 102 π.Χ. οι Κινέζοι εκστράτευσαν κατά των Dayuan (δηλαδή ... των Ιώνων) στην Κοιλάδα Ferghana.
Το Ελληνο-Βακτριανό Βασίλειο, αν και παρηκμασμένο και υποδουλωμένο στους Ιρανούς Saka, συνέχιζε να διατηρεί την αίγλη του χάρη στα λεγόμενα "ουράνια άλογα".
(7/9)
Οι Κινέζοι θεωρούσαν τα "ουράνια άλογα" (που "ίδρωναν αίμα" κατ' αυτούς) ως το Νο.1 αντίδοτο κατά των νομάδων Xiong Nu στον βορρά.
H πρώτη εκστρατεία απέτυχε, η δεύτερη όμως πέτυχε στην υποδούλωση της περιοχής και την εξασφάλιση 3.000 "ουράνιων αλόγων" ως φόρο υποτέλειας.
(8/9)
Συνιστώ το βίντεο του Kings and Generals για την πρώτη μάχη μεταξύ Ελλήνων και Κινέζων χιλιάδες χρόνια πριν τον Πόλεμο της Κορεάς.
Δυστυχώς αυτή η συναρπαστική περιπέτεια του Ελληνισμού στην Ασία παραμένει εν πολλοίς άγνωστη ...
Κατά την Μάχη της Ιψού (301 π.Χ.) οι ινδικοί ελέφαντες του Σελεύκου Α' χάρισαν τη νίκη στους Συμμάχους έναντι του Αντίγονου Α'.
Η κατοχή των ελεφάντων, όμως, συνδέεται με μία άγνωστη (και όχι ευχάριστη) περιπέτεια του Σέλευκου στην Ινδία ...
(1/14)
H άνοδος του Σέλευκου Α' Νικάτορα άρχισε παραδόξως στην Ινδική με την Μάχη του Υδάσπη το 326 π.Χ.
Το 321 π.Χ. ορίστηκε ως Σατράπης της Βαβυλωνίας κατά τη Διανομή του Τρισπαράδεισου.
Η συμφωνία αυτή δεν κράτησε εξαιτίας της φιλοδοξίας του Αντίγονου Α' του Μονόφθαλμου.
(2/14)
Όταν ο Αντίγονος Α' εκστράτευσε στην Αίγυπτο κατά του Πτολεμαίου, ενός άλλου επίδοξου Επίγονου, το 306 π.Χ., ο Σέλευκος Α' επέκτεινε την αρχή του στις ανατολικές εσχατιές της αυτοκρατορίας του Μεγάλου Αλεξένδρου.
Το 304 μ.Χ. ήταν έτοιμος για μια εκστρατεία στην Ινδική.
Although the Byzantine Empire was the stalwart defender of Orthodox Christianity, its emperors nonetheless strongly believed in prophecies and superstitions.
The most famous of these was the AIMA (or BLOOD in Greek) prophecy.
(1/6)
In a nutshell, the prophecy stated that the first letter of the emperors' names in the Komnenian Dynasty should formulate the word «αίμα» (blood).
Indeed, the first three emperors of the dynasty were Alexios I, Ioannis II and Manuel I.
Their names formed the word «AIM»
(2/6)
Manuel I was a trong-willed and superstitious emperor.
Though the 4th child of Ioannis II, he rose to the throne eventually and saw the hand of fate everywhere.
Indicatively, he once delayed the Battle of Sirmium in 1167 against the Mayars ... upon an astrologer's omen.
Οι Χωραμμίτες αποτελούν ένα άκρως ενδιαφέρον, πλην όμως βραχύβιο και άγνωστο, κεφάλαιο της ιστορίας του Βυζαντίου.
Η ιστορία τους αρχίζει κατά τη βασιλεία του Αυτοκράτορα Θεόφιλου - της επονομαζόμενης Φρυγικής Δυναστείας ή Δυναστείας του Αμορίου.
Οι Χωραμμίτες (Khorram-Dīnân ή "οι της Χαρούμενης Θρησκείας" στα Περσικά) αποτελούσαν μια αίρεση του Σιιτικού Ισλάμ με τις ρίζες της στο ζωροαστρικό κίνημα του Mazdak.
Η αίρεση αυτή αναπτύχθηκε στο Ιρανικό Αζερμπαϊτζάν (η Ατροπατηνή Μηδία της Αρχαιότητας) κατά τον 9ο αιώνα.
Οι Χωραμμίτες εξεγέρθηκαν κατά του Χαλιφάτου των Αββασιδών αλλά ηττήθηκαν κατά κράτος από τον Χαλίφη al-Muʿtaṣim το 838 μ.Χ.
Ως εκ τούτου, οι εναπομείναντες 14.000 άνδρες κατέφυγαν στο Βυζάντιο ως ικέτες.
Και ο Αυτοκράτωρ Θεόφιλος υπεδέχθη τους βετεράνους αυτούς εγκαρδίως.
The centuries-old Arab-Byzantine conflict gave birth, among others, in two epics - the Digenis Akritas (Greek) and Sirat al-Amīra Dhāt al-Himma (Arabic) - that narrate the exploits of cross-faith and cross-race warriors.
(1/11)
The most well-known figure of these cross-faith and -race heroes amongst Byzantinists is (Vasileios) Digenis Akritas.
As his two names indicate, he is a mixed-race (Διγενής) frontier warrior (Ακριτας) in the service of the Byzantine (Christian) Emperor.
(2/11)
His father is an Arab, an emir of Syria (Mousour), and his mother a Greek, a daughter of a theme strategos (Andronikos Doukas).
During one of the annual raids (razzia) in Anatolia, the emir kidnaps the lady.
Then the lady's five brothers campaign in Syria to rescue her.