Thread by @Przewodzik

#SowieckiTydzień #PrzewodzikKsiążkowy

„Latem 1918 w Moskwie został rozpowszechniony „Dekret o uspołecznieniu panienek i pań”. To oczywiście był żart, ale niektórzy przyjęli go za prawdę, zaczęli przedrukowywać i realizować (w niektórych miastach i wsiach aż do roku 1930). (1)

Autor „Dekretu...” Michaił Uwarow (w niektórych dokumentach występujący pod nazwiskiem Chwastow) zaproponował, żeby wszystkie kobiety w wieku od 18 do 32 lat uważać za własność państwową. Pisał: „Każda pani, która osiągnęła 18 lat i nie wyszła za mąż, zobowiązana jest pod (2)

groźbą kary do zarejestrowania się w biurze wolnej miłości. Zarejestrowanej zapewnia się prawo wyboru mężczyzny w wieku od 19 do 50 lat dla siebie jako męża...”. Głównym argumentem, dlaczego kobiety w wieku od 18 do 32 lat trzeba uczynić własnością narodową, było to, że (3)

„wszystkie lepsze egzemplarze płci pięknej są własnością burżuazji, przez co zakłócany jest prawidłowy dalszy bieg życia na Ziemi”.
W Jekaterynodarze latem tego samego roku odznaczyli się zwłaszcza żołnierze Armii Czerwonej, którzy wydawali mandaty następującej treści: (4)

„Mającemu ten mandat zapewnia się prawo zgodnie z własnym gustem przywłaszczać sobie w mieście Jekaterynodar 10 panienek w wieku od 16 do 20 lat (niekiedy – do 25), na które towarzysz wskaże”. Rozdawanie mandatów o podobnej treści poprzedziło rozpowszechnianie poprzez (5)

miejscowych bolszewików „Dekretu o socjalizacji kobiet” (ukazał się w miejscowej gazecie „Izwiestia” w tym samym roku). Zgodnie z „Dekretem...” każdy bolszewik, chcąc skorzystać z „socjalizowanej” kobiety, powinien zwrócić się po mandat-pozwolenie do najbliższej rewolucyjnej (6)

instytucji. Inicjatorem tej „socjalizacji” był miejscowy komisarz do spraw wewnętrznych, który sam również wystawiał podobne „mandaty” (wśród wystawiających znajdziemy także naczelnika dywizji konnej Kobzyrewa i głównego dowódcę tej samej dywizji Iwascziowa). W ten sposób (7)

czerwonoarmiejcy „zsocjalizowali” (czyli zgwałcili) w mieście Jekaterinodar ok. 60 kobiet, pochodzących z burżuazji lub po prostu wykształconych (czasem nawet jeszcze uczennic). „Socjalizowali”, oprócz samego komisarza do spraw wewnętrznych, również Kobzyrew (w hotelu (8)

„Starokomierczeskij”), marynarze (w hotelu „Bristol”) oraz milicjanci... Nie wszystkie kobiety przeżyły „socjalizację”: wiele martwych ciał wyrzucono do rzek Kubań i Karasuń”. (9)