'ஆர்.எஸ்.எஸ்' பற்றிய சரித்திரபூர்வமான உண்மைகளை மக்கள் மறந்துவிட்டார்கள் என்ற நம்பிக்கையில் அந்த இயக்கம் மீண்டும் தலைதூக்குகிற அபாயத்தைக் குறித்து நாம் எச்சரித்திருந்தோம். நமது
அனுபவங்களையும், நாட்டின் அனுபவங்களையும் விலக்கி வைத்துவிட்டுப் பல சமூகப் பெரியார்கள் 'ஆர்.எஸ்.எஸ்' வகுப்புவாத ஸ்தாபனம் அல்ல என்று முழுப் பூசணிக்காயைச் சோற்றில் மறைக்கும் முயற்சியில் இறங்குகிறார்கள். அவர்கள் எவரே வேண்டுமாயினும் ஆகுக; எக்கேடும் கெடுக!
இந்து-முஸ்லீம் பகைமை என்பது
இந்தியாவை அடிமை கொண்டிருந்த பிரிட்டிஷ் ஏகாதிபத்திய சார்பு நடவடிக்கையாகவே உருவாக்கப்பட்டது அது. காரணம் பற்றி அக்கால தேசிய இயக்கத்தின் உயிர்மூச்சே ஒற்றுமை என்பதாக ஒலித்தது. பாரதியாரின் பாடல்களும் கருத்துகளும், ஹிந்து முஸ்லீம் ஒற்றுமையை உறுதிப்படுத்தியே நிற்பதைக் காண்கிறோம்.
மகாத்மா காந்தி அதன் மீதே ஏகாதிபத்திய எதிர்ப்பு இயக்கத்தைக் கட்டினார். ஒரு ஹிந்து என்பவன் தனக்கு சகோதரர்களாக ஒரு முஸ்லீமையும், ஒரு கிறிஸ்துவனையும், ஒரு சீக்கியனையும் ஒரு இன்னபிற மதத்தானையும் அணைத்துக் கொண்டு வாழ்கிறவன் என்று மீண்டும் நிரூபிக்கப்பட்டது.
'வீர சிவாஜி'யை இந்த
'ஆர்.எஸ்.எஸ்' மூலம் சரித்திர புரட்டர்கள் முஸ்லீம்களின் பகைவன் என்றும் 'இஸ்லாத்தின்' விரோதி என்று சரித்திரம் தீட்டுவது சரித்திரம் பற்றிய தவறான அறிவின் விளைவே ஆகும். சிவாஜி அவுரங்கசீப்பின் கொடுங்கோன்மையை எதிர்த்த ஒர் மக்கள் தலைவன். அவனது சகாக்களாகவும் ஆலோசகர்களாகவும் பல முஸ்லிம்கள்
இருந்துள்ளனர். அவுரங்கசீப்புக்கு சிவாஜி எழுதிய கடிதங்களில் சிவாஜி 'இஸ்லாதையும் குர்-ஆனையும்' எவ்வளவு மதித்துப் போற்றினான் என்பதற்கு சான்றுகள் நிறையவே உள்ளது. எல்லாவற்றுக்கும் மேலாக ஜனநாயகத்தில் சிறிதும் நம்பிக்கை அற்றவர்கள், சோஷலிசத்தின் மீது தீராப் பகைக் கொண்ட மதமான பேய்பிடித்த
இந்த வகுப்புவெறிக் கூட்டம் காந்திஜீயின், திலகரின், பாரதியின் பெயர்களையெல்லாம் பயன்படுத்திப் பசப்பி நிற்கிறது. இவர்கள் காந்திஜீயின் கொலைக்கு தாங்கள் பொறுப்பேற்க இன்று தயங்குகிறார்கள். இது காந்திஜீயின் வெற்றியே ஆகும். ஆனால் தேசத்தில் ஊழல் மலிந்துவிட்டது என்றும் அரசியல்வாதிகள்
அனைவருமே சுதந்திரத்துக்குப் பிறகு நாட்டை கைவிட்டு விட்டார்கள் என்று நீலிக்கண்ணீர் வடிக்கிறது ஆர்.எஸ்.எஸ். ஆம், நமது ஒழுக்கத்துக்கும் தார்மீக நெறிகளுக்கும் சுதந்திர இந்தியாவின் புணருத்தாரனத்துக்கும் சரித்திரம் காணமுடியாத ஒரு மாபெரும் தலைவனை நாம் பெற்றிருந்தோம். அவரை மிலேச்சத்தனமாக
கொன்ற கூட்டமே இந்த விமோசனமற்ற நிலைக்குப் பொறுப்பாகும். அவரையும் கொன்றுவிட்டு, அவரது சீலங்கள் சிறக்கவில்லையென உள்ளூர மகிழ்கிற இக்கூட்டம் அதை மாற்றுவதற்காக 'இந்துக்களிடையே ஒற்றுமை' என்று பசப்புகிறது.
(ஜெயகாந்தனின் கல்பனா கட்டுரைகள் கேள்வி - பதில்கள் புத்தகத்திலிருந்து - தி இந்து)
இந்தியா சுதந்திரம் அடைந்தவுடன் புதுச்சேரிக்கு விடுதலை வேண்டும் என, பிரெஞ்சு அரசுக்கு எதிராக போராட்டங்கள் வெடிக்க ஆரம்பித்தது. பிரெஞ்சு அரசிடமும், இந்திய அரசிடமும் ரகசிய பேச்சுவார்த்தை நடத்தி
புதுச்சேரியை அரவிந்தர் ஆசிரமத்திடம் தானமாக ஒப்படைக்கவேண்டும் என "அன்னை" என்றழைக்கப்படும் "மீரா அல்பாசா" முயற்சி எடுத்தார். இந்தத் திரைமறைவு வேலைகள் வெளியுலகிற்கு தெரிய ஆரம்பித்தவுடன், 24-11-1947 அன்று வெகுண்டெழுந்த புதுச்சேரி மக்கள், அன்னை மீராவின் சூழ்ச்சி ஒழிக, ஆசிரமம்
செய்வது ஆன்மீகமா, அரசியலா? அரவிந்தர் ஆசிரமமே புதுச்சேரியை விட்டு வெளியேறு என வீதிக்கு வந்து ஊர்வலம் நடத்தி போராடினார்கள். இது குறித்து 'புரட்சிக்கவிஞர் பாரதிதாசன்' அவர்கள் தனது "குயிலில்" எழுதியுள்ளார்.
இதையறிந்த நேரு அவர்கள் புதுச்சேரியில் மறைமுகமாய் விடுதலைப்போரை தூண்டினார்.
எல்லோரும் ஒன்றாகப் பயணித்த ரயிலில் தனி இடம் கேட்டவர்கள் யார் தெரியுமா...?
படியுங்கள்....
இந்தியாவில் ஆங்கில அரசில் இரயில்வே துறை துவக்கப்பட்டு தொடர் வண்டிகள் ஓடத் துவங்கியபோது, அதை சாத்தானின் கண்டுபிடிப்பு Devil's Invention என்று சொல்லி எதிர்த்த கூட்டம் ஒன்று இருந்தது.
1851 ல்
முதல்முறையாக இரயில்வே துறை துவக்க திட்டம் அறிவிக்கப்பட்டது.
1853 ஏப்ரல் மாதம் மும்பை போரி பந்தர் நிலையத்திலிருந்து தானே நிலையத்திற்கு முதல் முதல் ரயில் ஓடிய வரலாறு நாம் அறிவோம்.
தமிழகத்தில் அப்போது மதராஸ் என்று அழைக்கப்பட்ட சென்னையில் இருந்து ஆற்காடு வரை 1856 ஜூலை மாதம் முதல்
ரயில் இயக்கப்பட்டது.
அடுத்து மதராஸ் -ல் இருந்து 1871-ல் அரக்கோணம் வரையும் 1883-ல் மேட்டுப்பாளையம் வரையும் ரயில்கள் ஓடத் துவங்கியது.
இந்த இரயில்களில் மக்கள் யாவரும் ஒன்றாக மதிக்கப்பட்டு 'சாதி மத வேறுபாடு' இல்லாமல் சமமாக உட்கார்ந்து பயணம் செய்தனர். அதனால் 'தீண்டாமை' என்னும்
40 ஆயிரம் ராணுவத்தார் முடக்கம், யாழ்பாணத்தினை எந்நேரமும் புலிகள் கைப்பற்றலாம் எனும் நிலை, சுருக்கமாக சொன்னால் ஈழம் அடைந்துவிட்ட நிலை, ஆம் அதுதான் உண்மை.
சிங்களனை அடித்து
விரட்டிவிட்டாகிவிட்டது, 40 ஆயிரம் பேரை பிடித்தாகிவிட்டது இனி என்ன ஈழ அறிவிப்பு வெளியிடுவது தான் பாக்கி.
திடீர் திருப்பம், இந்தியாவிடம் உதவி கோரியது இலங்கை.
இந்திய பிரதமராக அப்போது இருந்த 'வாஜ்பாய்' சொன்னார், இலங்கை வீரர்கள் உயிருக்கு ஆபத்து ஏற்பட்டாலோ, இல்லை யாழ்பாணத்தை நோக்கி
ஒரு அடி எடுத்து வைத்தாலோ புலிகள் இருக்கமாட்டார்கள், இந்தியா களமிறங்கும்.
விடுதலைப்புலிகள் வேறு வழியின்றி 40 ஆயிரம் சிங்கள இராணுவ வீரர்களை விடுவித்தனர். அத்தோடு யாழ்பாணத்தை கைப்பற்றும் திட்டத்தையும் கைவிட்டனர்.
'தமிழீழம்' அமைவது 'வாஜ்பாய்' காலத்தில் தடுக்கப்பட்டது, புலிகளின்
தமிழ்த் தேசியர்கள் 'திராவிடர்' என்ற சொல்லை வெறுப்பதற்குக் காரணம் 'ஜாதிவெறி' என்றால் அது மிகையாகாது.
1922-ம் ஆண்டு நீதிக்கட்சி ஆட்சியின்போது தாழ்த்தப்பட்ட மற்றும் பழங்குடியின மக்களை இழிசொற்கள் கொண்டு அழைக்கவோ, பழிக்கவோ கூடாது என்பதற்காக, அம்மக்களை 'ஆதிதிராவிடர்கள்' எனப் பெயர்
மாற்றம் செய்து ஆணை பிறப்பிக்கப்பட்டது.
அதன் பிறகு 'திராவிடர்' என்ற சொல், தாழ்த்தப்பட்டவர் என்ற பொருளில் சிலரால் புரிந்துகொள்ளப்பட்டது. எடுத்துக்காடாக ஒன்றைக் கூறலாம்.
1944-ம் ஆண்டு, 'திராவிட நடிகர் கழகம்' சார்பில் விழுப்புரத்தில் நாடகம் ஒன்று நடத்தப்பட்டது. 'பழனியப்பன்' என்ற
அந்த நாடகத்தை எழுதி நடித்தவர் தலைவர் கலைஞர். நாடகம் நன்றாக இருப்பதாக பார்த்தவர்கள் பாராட்டு தெரிவித்தாலும், போதுமான அளவுக்குக் கூட்டம் வராததால் நடிகர் கழகம் கடனாளியாகத் தொடங்கியது.
இதற்குக் காரணம், 'திராவிட நடிகர் கழகம்' என்ற பெயர்தான்.
'1956' ஆம் ஆண்டு "இந்தியா" மொழிவாரி மாநிலங்களாகப் பிரிக்கப்பட்டபோது, தனி மாநிலமாக மொழியின் அடிப்படையில் ‘குடகு’ என்கிற மாநிலம் உருவாக இருந்தது. தமிழகத்திற்கும் கர்நாடகத்திற்கும் இடையில் மிகச் சிறிய பகுதி குடகு.
அப்போது குடகு மக்கள் தங்களை இந்தியாவின் யூனியன் பிரதேசமாக
அறிவிக்க வேண்டும் என்று பிரதமர் நேருவிடம் கோரிக்கை வைத்தனர். ஆனால், நேரு யூனியனாக உங்களை இணைக்க முடியாது, ஏதேனும் ஒரு மாநிலத்தோடு இணைந்து கொள்ளலாம் என ஆலோசனை கூறினார்.
குடகு மக்கள், 'தமிழகத்துடன்' இணையவே தங்களின் விருப்பத்தை ஒருமித்த கருத்தாக வெளிப்படுத்தினர். ஆனால் தமிழகத்தில்
அப்போதிருந்த 'ஆட்சியாளர்கள்' அதனை மறுத்து விட்டார்கள்.
தமிழகம் போல் கர்நாடகமும் முதலில் மறுத்தது. ஆனால் பிறகு சம்மதித்து தம்முடன் குடகு பகுதியை இணைத்து ஒரு மாவட்டமாக ஏற்றுக் கொண்டது.
எந்த குடகு பகுதியை தமிழகம் வேண்டாம் என்று சொல்லியதோ அந்த குடகில் தான் 'தலைக்காவிரி' என்னும்
விலை உயர்ந்த காரை ஓட்டுநர் ஓட்டி வருகிறார். அதில் 'துக்ளக் அறிவாளி' #சோ வின் அக்காள் மகள் நடிகை #ரம்யா_கிருஷ்ணன் அவரது சகோதரி 'வினயா கிருஷ்ணனும்' உள்ளனர்.
புதுச்சேரியில் இருந்து வந்த அந்த காரை தமிழக போலீசார் சோதனை செய்ததில், 96 பீர் பாட்டில்களும், ஜானி வாக்கர் பிளாக் லேபிள்,
ரெட் லேபிள், பிளாக் டாக், ஸ்மிரனாப் (அதாவது ஒரு ஓட்டுநர் சாப்பிடமுடியாத விலையுயர்ந்த மது வகைகள்) நிறைய மது பாட்டில்களும் இருக்கின்றன.
சட்டப்படி கைதாகவேண்டிய நடிகையும், அவரின் சகோதரியும் ஓட்டுனரை உடனடியாக ஜாமினில் அழைத்துச் செல்கின்றனர். மதுபாட்டில்களுடன் காரில் வந்த அந்த
நடிகைக்கு தெரியாமல் தான் மது கடத்தியதாக ஓட்டுநர் வாக்குமூலம் கொடுக்கிறார்...