„Słownik architektów i budowniczych Polaków oraz cudzoziemców w Polsce pracujących” Stanisława Łozy z 1917 r. to jedno z najważniejszych dzieł i źródeł do dziejów architektury w Polsce. Dziesiątki biogramów i, co ważne, przypisanie (1)
ich do setek budynków w dawnej Polsce – autor zebrał ten ogromny materiał podczas swojej pracy w Towarzystwie Opieki nad Zabytkami Przeszłości w dziale inwentaryzacji zabytków. A tak pisał o swoich celach we wstępie: „Pomiędzy twórcami dzieł sztuki zwykle najbardziej są (2)
lekceważeni budowniczowie. O ile bowiem o malarzach, rzeźbiarzach i muzykach wiemy mniej więcej wszyscy, co stworzyli lub wykonali, posiadamy odnośne słowniki lub monografie, o tyle autorzy pomników budownictwa, tak świeckiego, jak religijnego, zwykle pozostają nieznani. Przy (3)
opisach kościołów i gmachów, zarówno w artykułach, jak i przewodnikach, podawane są zwykle nazwiska fundatorów, ofiarodawców, konsekratorów, nawet przedsiębiorców budowlanych, czas trwania i koszta budowy, lecz nazwiska twórców w znakomitej większości wypadków są pomijane. (4)
Słyszy się czasami o słynniejszych lub bardziej wziętych budowniczych, częstokroć jednak nie wiadomo, co stawiali lub stawiają, nie mówiąc już o dawniejszych, których nazwiska tylko dzięki sumiennym badaczom nieraz wypadkiem zostały wydobyte z ukrycia. W dawnych bowiem (5)
czasach istniał wśród architektów i muratorów zwyczaj podpisywania lub znaczenia swych dzieł, tak jak to zwykli są czynić artyści innych kunsztów, lecz niestety, wskutek nieumiejętnej lub niedbałej konserwacji, imiona ich zostały zacierane. Później podpisywanie dzieł (6)
architektonicznych wyszło z użycia i dopiero w ostatnich czasach znów zaczęło się przyjmować, zwłaszcza pod wpływem architektów francuzów. Nieliczne zresztą nazwiska architektów tak zwykle były porozsypywane po pamiętnikach, archiwach, czasopismach, że z czasem powstała (7)
myśl zebrania ich w jedną całość, t. j. utworzenia słownika”. (8)
Książkę w wersji cyfrowej można przeglądać i pobrać na stronie Dolnośląskiej Biblioteki Cyfrowej:
Tego dnia w 2020 roku zmarł Ennio Morricone, prawdziwy gigant muzyki filmowej, który zilustrował ponad 500 obrazów (!). Jest z czego wybierać, ułożyłem zatem małą listę największych moich zdaniem tematów muzycznych tego wybitnego kompozytora. Na początek coś, co było niezwykle wzruszające – motyw „Chi Mai” z filmu „Zawodowiec” z 1981 roku (reż. Georges Lautner) zagrany na pogrzebie Jeana-Paula Belmondo. No uroniłem kilka łez, mówię bez bicia… (1)
Musiałem dać muzykę do „Misji” bo byście mnie rozszarpali, gdyby tego nie zrobić, choć ja nie uważam tej ścieżki za jakąś super wybitną, a za filmem nie przepadam (może kiedyś napiszę o tym więcej). No, ale dla wielu to pierwsze skojarzenie z muzyką Morricone, zatem być musi. To chyba mój ulubiony kawałek z tego OST – „Falls”
„Misja”, Roland Roland Joffé (1986) (2)
Kocham ten film, który zresztą trafił do mojej setki największym filmów w historii, także za piękną muzykę – temat finałowy („Tema finale”) uważam z przepiękny.
„Cinema Paradiso”, reż. Giuseppe Tornatore (1988) (3)
Bardzo dawno nie było dawki ciekawych mapek z Internetu, trzeba więc nadrobić, a że wciąż ŚredniowiecznyMiesiąc dziś trochę kart związnych z tą epoką (i pamiętajcie - to "mapki z Internetu", nie traktujcie ich super poważnie). Na początek - przebieg szlaku Via Regia, czyli wielkiego szlaku handlowego prowadzącego od Hiszpanii aż po Rosję (1)
Skoro o drogach i szlakach - przebieg trasy pielgrzymkowej Via Francigena, z Canterbury do Rzymu (2)
Największe europejskie miast w średniowieczu (zakładam, że chodzi o późne średniowiecze) (3)
Niedziela, zatem zapraszam na cotygodniową dawkę ciekawych mapek z Internetu - mamy 25 rok XXI wieku to i kart też będzie 25. Na początek mapa wszystkich terytoriów kontrolowanych przez Polskę na przestrzeni dziejów. Z liczbą lat. (1)
W jakim innym państwie europejskie narody mają największą diasporę (stan na 2024 r.) (2)
Nowa mapa pekińskiego metra po otwarciu linii 3 i 12. (3)
Na zakończenie #TurystycznyTydzień, skoro, było nie było, jestem (nie praktykującym) przewodnikiem po Warszawie to pomyślałem, że zrobię małą wycieczkę po mniej oczywistych miejscach w stolicy, choć to oczywiście trudne, bo skąd mam wiedzieć, co jest oczywiste lub nie dla tak wielu osób. Ale spróbujmy – chciałem pokazać miejsca autentyczne, choć tych w stolicy jest tak naprawę mało – to miasto jest przeorane historycznie, architektonicznie, socjologicznie i nie wiadomo jak -icznie. Poniższe zestawienie to mój mały, subiektywny wybór i jeśli ktoś jest nim zawiedziony, to najmocniej przepraszam. Zapraszam zatem na mały przewodzik po Warszawie. (1)
W Warszawie pięknych ulic jest sporo, sporo też jest brzydkich, ale z ciekawa historią i wiadomo ogólnie że trzeba przejść się Nowym Światem czy Krakowskim Przedmieściem. Ale jak ktoś chce zobaczyć kawałek naprawdę ładnego i dobrego założenia architektonicznego, w dodatku o przyjemnych gabarytach i na wskroś polskiego to trzeba przejechać się na ulicę Wieniawskiego na Żoliborzu. Można tam przenieść się choć trochę do świata małomiasteczkowej zabudowy charakterystycznej dla Królestwa Polskiego, choć ulica, jako część tzw. Żoliborza Urzędniczego powstała w latach 1923-1926 według projektu Aleksandra Bojemskiego i Mariana Kontkiewicza dla urzędników warszawskich właśnie. Moim zdanie uliczka ta prezentuje się pięknie w każdej porze roku, ale najefektowniej jest podczas śnieżnej zimy – wrażenie „bajkowości” jest ogromne. A, w jednym z domów mieszkał wiele lat Czesław Niemen.
Warto przejść się także po innych ulicach tej części Żoliborza – Brodzińskiego, Wyspiańskiego czy placu Henkla, a także nieco dalej na Żoliborz Wojskowy czy Dziennikarski, gdzie można zobaczyć jak budowały kiedyś spółdzielnie. Podobne założenia można zobaczyć także na Starej Ochocie czy Saskiej Kępie oraz na Bielanach – tu szczególnie polecam krótki spacer ulicą. Płatniczą, gdzie można zobaczyć jeszcze latarnie gazowe. (2)
W Warszawie jest wiele pięknych i ważnych kościołów, ale problem jest taki, że najczęściej, szczególnie w centrum, są to jednak budynki po odbudowie z wojennych zniszczeń. Warto oczywiście je zwiedzaj, ale ja proponuje małą wycieczkę na Czerniaków, gdzie przy ulicy, nomen omen, Czerniakowskiej 2/4, jest skromny z zewnątrz Kościół św. Antoniego z Padwy. Nie zarażajcie się jednak pozorami, bo w środku zobaczycie prawdziwa perłę barokowego wystroju sakralnego w całkowicie oryginalnej wersji. Kościół projektu prześwietnego Tylmana z Gameren to właśnie rodzaj „barokowej gry” z widzem, gdzie szlachetna, ale niezbyt efektowna bryła oparta o krzyż grecki skrywa w swoich wnętrzach prawdziwy skarb. (3)
Niedzielne popołudnie zatem pora na nową święcką tradycję, czyli cotygodniową porcje ciekawych mapek
Na początek - Cała woda na Europie (księżycu Jowisza) vs cała woda na Ziemi (1)
50% populacji Wielkiej Brytanii mieszka wewnątrz tego okręgu (2)
Nazwy cyklonów tropikalnych w różnych częściach świata (3)
Pewnie kilka osób czeka na salwę mapkową, zatem zaczynamy - dziś 28 dzień kwietnia, zatem aż 28 kart! Ciekawe czy ktoś zobaczyć wszystkie.
Zaczynamy nietypowo - na pierwszy rzut oka coś się tu nie zgadza i tak właśnie jest - Włochy i Grecja zostały zamienione z Półwyspem Skandynawskim (1)
Rzymskie miasto Londinium (czyli dzisiejszy Londyn) około 200 r. n.e. (2)
Od 2000 roku każdy złoty medalista Igrzysk Olimpijskich w piłce wodnej mężczyzn urodził się w tym okręgu (3)