دارم تلاش میکنم چیزی بنویسم صرفن محض آروم کردن مغز خودم که در حال پکیدن از عصبانیته 😓
واژه‌ای در ادبیات #مولانا هست به نام «عوان»، که معادل امروزیش میشه تقریبن همون گشت ارشاد.
#مهسا_امینی
#رشتو
واژه‌ای در ادبیات #مولانا هست به نام «عوان»، که معادل امروزیش میشه تقریبن همون گشت ارشاد.
#مهسا_امینی
#رشتو
در لغت عوان به معنی پاسبون و سرباز وظیفه‌س، اما نوع روایت مولانا (و سایر روایتگران فرهنگمون) نشون میده توحش این افراد مسلح وابسته به حکومت، و نفرت و خشمی که در بطن جامعه نسبت بهشون وجود داشته، خیلی شبیه بوده به چیزی که ما امروز تجربه میکنیم.
افرادی که معمولن به شکل هدفمند از بین تیپ کم‌عقل و شعور‌تری از جامعه انتخاب میشدن تا فرمانبردار‌تر و در صورت لزوم خشن‌تر باشن، و با پشت‌گرمی به قدرت، ظاهر جامعه رو به اون شکلی که «سلطان» صلاح میدونه در بیارن.
اونطور که در ادبیات کهن‌مون میشه دید، گیر دادن به سر و وضع ملت و به هم زدن شادی مردم و به گوه کشیدن بزم و مهمونی‌شون تاریخچه‌ی بلندی تو این «خراب‌شده» داره.
اعصابم از دیروز منهدم شده و حوصله مطلب جمع و جور کردن ندارم، اینه که یکی دو تا مثالی که الان تو ذهنم هست رو مینویسم فقط.
اعصابم از دیروز منهدم شده و حوصله مطلب جمع و جور کردن ندارم، اینه که یکی دو تا مثالی که الان تو ذهنم هست رو مینویسم فقط.
جایی مولانا داستان عاشقی رو میگه که دربه‌در دنبال معشوقش می‌گشته و پیداش نمی‌کرده. از قضا یه روز یکی از همین گشت ارشادیا بهش گیر میده و میفته دنبالش، اینم پا به فرار میذاره و کوچه به کوچه میدوئه و نهایتن از دیوار یه باغی بالا میره و از اونورش میفته پایین؛
و یه دفعه می‌بینه که در کمال ناباوری معشوقش توی همون باغ جلوش ایستاده.
اینجا طرف با خودش میگه اگر این عوان دنبالم نکرده بود من هیچ وقت عشقمو پیدا نمی‌کردم، و شروع میکنه به دعای خیر کردن برای اون پاسبون. اما لحن آلوده به نفرت و طنز همزمان مولانا رو توی این «دعای خیر» ببینید:
اینجا طرف با خودش میگه اگر این عوان دنبالم نکرده بود من هیچ وقت عشقمو پیدا نمی‌کردم، و شروع میکنه به دعای خیر کردن برای اون پاسبون. اما لحن آلوده به نفرت و طنز همزمان مولانا رو توی این «دعای خیر» ببینید:
آن‌چنان که شادم، او را شاد کن
از «عوانی» مر ورا آزاد کن!
سعد دارش این جهان و آن جهان،
از عوانی و سگی‌اش وا رهان!
از «عوانی» مر ورا آزاد کن!
سعد دارش این جهان و آن جهان،
از عوانی و سگی‌اش وا رهان!
مولانا میگه تنها آرزوی خیری که میشه برای یه گشت ارشادی کرد اینه که یه روز این «زندگی سگی» رو کنار بذاره. کسایی که مولانا زیاد خوندن میدونن «سگ» در ذهن مولانا از فحش خوارمادر هم رکیک‌تره بعضن.
توی داستان دیگه‌ای، مولانا دعوای زن و شوهری رو به تصویر میکشه، و یه جاییش شوهره بدجوری می‌توپه به زنش و زنه گریه میفته.
مرد به شدت پشیمون میشه، و مولانا برای نشون دادن بالاترین مرحله از پشیمونی، این بیت فوق‌العاده رو میاره:
مرد زان گفتن پیشمان شد چنان
کز عوانی ساعت مردن عوان
مرد به شدت پشیمون میشه، و مولانا برای نشون دادن بالاترین مرحله از پشیمونی، این بیت فوق‌العاده رو میاره:
مرد زان گفتن پیشمان شد چنان
کز عوانی ساعت مردن عوان
میگه دقیق‌ترین مثال برای نشون دادن اوج پشیمونی، احساس یک «عوان» در آخرین دقایق زندگیشه؛ اینکه به شصت هفتاد سال عمر پشت سرت نگاه کنی، ببینی دیگران این فرصت عمر رو چطوری استفاده کردن و بعد به خودت بیای و ببینی که تو این فرصت تکرارنشدنی رو به «گیر دادن به این و اون» گذروندی.
همین. تمام.
تقدیم به روح #مهسا_امینی و هزاران نفر دیگه‌ای که گیر این «سگ»ها افتادن و من اسمشون رو نمی‌دونم...
بابت بی حوصلگیم توی نوشتن و ویرایش هم پوزش.
کیرمم تو حجاب.
t.me/tafsirekiri
تقدیم به روح #مهسا_امینی و هزاران نفر دیگه‌ای که گیر این «سگ»ها افتادن و من اسمشون رو نمی‌دونم...
بابت بی حوصلگیم توی نوشتن و ویرایش هم پوزش.
کیرمم تو حجاب.
t.me/tafsirekiri
پشیمان*
• • •
Missing some Tweet in this thread? You can try to
force a refresh
