மனுநீதி என்பது ஒரு குறிப்பிட்ட காலகட்டத்தில் அக்காலத்திற்கு ஏற்ப சொல்லப்பட்ட விதிகள் அடங்கிய நூல்.இதைச் சொன்ன மனு ஒரு க்ஷத்திரியன்.தமிழ் மன்னர்கள் பலரும் மனுநீதிப்படி நடந்ததைப் பெருமையாகச் சொல்லிக்கொள்கிறார்கள். பொயு 8ம் நூற்றாண்டு பாண்டியன் நெடுஞ்சடையனின் ஶ்ரீவரமங்கலச்செப்பேடு 
பொயு 9ம் நூற்றாண்டு பாண்டியன் வீரநாராயணனின் தளவாய்புரச் செப்பேடு. அதில் தன்னை மனுவுக்குச் சமானமானவன் என்று பெருமையுடன் கூறிக்கொள்கிறான் வீரநாராயணன்
சோழர்களும் இதற்கு விதிவிலக்கல்ல. மனு நீதியின் படி ஆட்சி செய்தபடியால் மனு நீதிச் சோழன் என்று ஒரு மன்னன் புகழப்பட்டான். சோழர்கள் தாங்கள் மனுவின் வம்சத்தின் வழி வந்தவர்கள் என்றே சொல்லிக்கொள்கின்றனர். உதாரணம் திருவாலங்காட்டுச் செப்பேடுகள்.
சோழர் மெய்க்கீர்த்தி பலவற்றிலும் மனு நீதி குறிப்பிடப்பட்டுள்ளது முதலாம் ராஜாதிராஜனின் மெய்க்கீர்த்தி
“ஆறிலொன்று அவனியுள் கூறுகொள் பொருள்களும்
உகந்துநான் மறையவர் முகந்துகொலக் கொடுத்து
விசுவலோகத்து விளங்க மனுநெறி நின்று”
மற்ற சில மெய்க்கீர்த்திகள்
“ஆறிலொன்று அவனியுள் கூறுகொள் பொருள்களும்
உகந்துநான் மறையவர் முகந்துகொலக் கொடுத்து
விசுவலோகத்து விளங்க மனுநெறி நின்று”
மற்ற சில மெய்க்கீர்த்திகள்
ஆகவே ஒரு காலகட்டத்தில் தமிழ் மன்னர்களால் போற்றப்பட்டு இன்று யாருமே பின்பற்றாத ஒரு நூலை எதற்காக எதற்கெடுத்தாலும் உதாரணமாகக் காட்டவேண்டும் ?
• • •
Missing some Tweet in this thread? You can try to
force a refresh
